rust / quiet times

 

Na de gezellige drukte van de kerstdagen, worden mijn dagen nu gevuld met breien, lezen en katten knuffelen.

+++++++

After busy and cosy christmasdays are my days now filled with knitting, reading and lots of cat cuddles

Tijd om rustig adem te halen, de schouders los te maken en gewoon te dagdromen.

+++++++

Time for  breathing, unstraining my shoulders and just daydreaming.

Net zoals de tijd voor mijn gevoel nu stilstaat, sta ik ook stil. Heel bewust pak ik mijn winterrust.

++++++++

It feels like the time comes to a halt in these days between yule and newyear and I do the same. I keep quiet and take my rest, my winterrest.

Yule

Midwinter

Het hoogtepunt van de winter, de langste nacht van het jaar.
Nu vieren wij de terugkeer van het licht. En met de wedergeboorte van het licht, begint ook een nieuwe jaarcyclus.
De winterzonnewende markeert een punt van natuurlijke omslag op aarde. Dit is tegelijkertijd een tijd van evenwicht en van verandering.

Met Yule brengen wij hulde aan de Godin, moeder aarde, voor het feit dat zij opnieuw het licht heeft gebaard. Net zoals zij gedurende de donkerste tijd van het jaar het licht in haar schoot trekt, vanaf Samhain tot aan Yule, brengt zij bij de winterzonnewende het licht weer voort.
En met de komst van het licht eindigt ook de stille, donkere tijd. De kou zal gaan verdwijnen en het leven begint weer opnieuw.

Dit is de tijd van de Crones; Anbet en Hille.
Zij brengen ons stilte en bezinning.
Zij leren ons om te luisteren naar onszelf, zodat wij weer in harmonie kunnen komen, lichaam en geest in evenwicht.
Zij leren ons weer te putten uit eeuwenoude wijsheden, die als we maar doorgaan en doorjagen verloren zullen gaan.
Zij leren ons stilstaan en opnieuw aarden, zodat we de nieuwe jaarcyclus met vertrouwen in onszelf en in  evenwicht met onszelf kunnen beginnen.

Blessed Yule

Aftellen / counting down the days

 

Nog twee werkdagen en dan ben ik klaar voor dit jaar. Nu zijn die twee dagen wel van 8 - 17 volledig volgepropt met dingen, die nog echt even moeten voor het eind van het jaar. Maar goed, ik kan aftellen.

Nu staat sowieso onze kalender deze week helemaal vol en dat terwijl ik altijd dacht/hoopte dat met het afsluiten van de basisschooltijd, de aanloop tot het eind van het jaar veel rustiger zou gaan. Niets is minder waar. Het schoolkerstdiner is gewoon vervangen door een kerstgala, dus het koken is nu ingewisseld voor taxi diensten. Behalve het kerstgala van school heeft onze 15-jarige ook nog kerst'borrel' van haar werk (bijbaantje) of we dus wel een beetje bijtijds kunnen eten. Dan tot mijn grote verbazing heb ik dit jaar zowel een kerstontbijt als een kerstborrel. Dat heb ik in de ruim 12 jaar dat ik hier wek, nog niet eerder meegemaakt. En ook Lief voegde nog wat aan de kalender toe. Dus iedere dag is er hier nu wel wat. Hoezo stille tijd.

+++++++++++

I am counting down. Just two workdays to go and my christmasholiday starts, no more work for this year. When our youmgest was still in primary school this really was a horror week, too much activities with lots of parental participation. So I thought with secundary school, the week towards the holidays would be much quieter. How wrong could I be. School's christmasdinner is just replaced by a Christmasdance, so that means our taxiservices are required.

And for the first time since at least twelve years I am going to have a christmas-breakfast with my collegues and also christmas drinks on thursday afternoon. (and in between I have still a little work to do). This week is about the busiest of the year when the only thing I need is peace and quiet.

vertragen / slowing down

Ik las in Flow Magazine no.10-2023 het artikel  'Go with the Slow', over slow living. In dit artikel wordt Johann Hari aangehaald, die stelt dat we sneller praten, sneller lezen en dat we binnen 20 jaar zelfs tien procent sneller zijn gaan lopen. Bizar toch eigenlijk.

Maar dit deed mij denken aan de opmerking van miss T, toen ze met me meeliep naar mijn werk en me vroeg of ik dat altijd half rennend deed. Dat terwijl zij zelf echt niet van het slenteren is. Ik loop inderdaad snel, maar loop ik niet te snel.  Loop ik mezelf niet voorbij.

De afgelopen week heb ik bewust geprobeerd om langzamer te lopen. Rust, kalmte en niet haasten. Dat valt nog niet mee, ik ben zo gewend om even door te lopen en dan nu heel bewust mijn tempo  vertragen. Toch zag ik na een paar dagen de tijd dat ik er over doe van huis naar werk met een paar minuten oplopen, ik kan het dus wel, vertragen. Ik denk namelijk dat in deze tijd van het jaar een iets trager tempo goed voor mij is. Winter is immers de tijd van verstilling en vertraging.

+++++++++

I have read in Flow Magazine no.10-2023 an article named 'Go with the Slow', about slow living. This article mentioned a statement of Johann Hari, which said we talk faster, read faster en within 20 years we even are walking ten percent faster.

This reminded me of my youngest daughter's comment, when she walked with me to my work place. She had asked me if I always go to work half running. When she herself isn't a slow walker. I now I am a fast walker, but am I not walking to fast nowadays.

Last week I really tried to walk slower. I tried very consciously to be in the moment, just walking step by step and no hurrying. I was almost proud of myself seeing the time  it takes me to walk from home to work increasing by a few minutes. 

And I think slowing down benefits me especially this time of the year. Winter is certainly a time of slow and quiet.

En om echt te vertragen kan ik altijd nog een voorbeeld aan mijn katten nemen, die zijn daar immers meester in.

++++++++++

For the better slowing down practice I can take an example of my cats, they master this quality by full.

Avondje Uit, een nieuw schuurdak en wat gebrei / Date NIght, a new roof and some knitting

 

Wanneer Lief en ik voor de laatste keer samen uit waren geweest. kon ik me niet meer herinneren. Iets met opgeslokt worden door werk- en huisdingen. Dat hebben we de afgelopen week wel even goed gemaakt, want we gingen zelfs twee avonden weg. Dinsdagavond naar de lezing/college tour van Ruben Terlou en Jelle Brandt Corstius naar aanleiding van hun programma Langs de Nieuwe Zijderoute. Dat was sowieso een heel geslaagd avondje. We vergeten in alle drukte weleens dat we ook tijd samen echt nodig hebben.

En gistermiddag gingen we naar het Depot van Boijmans van Beuningen. Wij zijn jaren geleden al eens in het gebouw geweest, toen het nog in aanbouw was, dus alleen de ruimtes gezien, zonder de collecties. Ik vind het gebouw apart, zowel van binnen als buiten, maar ook bijzonder om te zien hoeveel kunststukken het museum bezit, die niet worden tentoongesteld. En deze middag sloten we af met een diner voor twee in een Thais/Cambodjaansrestaurant in Delft.

++++++++++++

I couldn't remember when the two of us had a date-night. Something with too busy at work or with house renovations. But last week we've made up for it and had even two date-nights in one week. First we had a collegetour on Tuesdayevening. It was a kind of lecture based on a documentary from Ruben Terlou and Jelle Brandt Corstius. We have had a lovely evening. One tends to forget we also need a bit of us-time now and then.

And yesterday afternoon we went to the Depot of Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam. The building alone is already quite spectacular on the outside and really industrial on the inside. And that enjoyable afternoon was ended with a dinner for two at a Thai/Cambodian Restaurant.

Het had wat voeten in de aarde, maar er ligt een nieuw golfplatendak op onze schuur. De oude golfplaten waren gelegd met de bouw van de schuur zo rond 1952 en deze bevatten asbest, dus toen wij het plan hadden om zonnepanelen op het schuurdak te gaan leggen, wisten we dat we deze moesten laten verwijderen. En dat is donderdag gebeurd, waarna vrijdag het nieuwe dak werd gelegd. Nu kunnen we gaan regelen dat eer aan de achterkant van de schuur (vol in de zon) zonnepanelen komen, zodat we wat betreft stroom een beetje zelfvoorzienend worden.

+++++++++++++

The panels on the roof of our shed contained asbestos. And in order to equip the roof with solarpanels we had to appoint a special company to remove those old panels and replace them. And this also happened last week. So now we can order and place them on our roof. A small step in being a little more self sufficient.

Een kleine update over mijn breiwerk. Ik brei langzaam, maar toch zie ik de trui wel groeien. Deze trui brei ik van boord naar halsboord, dus van beneden naar boven. Ik heb nu het lijf klaar en ben begonnen aan mouw nummer 1, dan volgt natuurlijk een tweede en daarna  lijf en mouwen samen breien en  vervolgens het halsstuk met het kleurwerk en als laatste de halsboord. Ik zou het leuk vinden deze trui nog van de winter te kunnen dragen, maar dan moet ik nog wel een behoorlijk aantal uren insteken.

+++++++++

A a knitting update. I am a slow knitter. I know knitting is slowfashion, but with me it's really slow fashion. This sweater is knitted bottum up. I have the body ready and just started on the first sleeve. I can't wait to put body and sleeves together, so I can finally start on the yoke, which has a very lovely colorwork pattern. My aim is to finish this sweater before the end of winter, but then I have to put some hours and effort into it. But I'll keep you posted.

 En dan nog een half slapende kat om deze blogpost te eindigen. Mevrouw was niet blij met het weer van vandaag (en daar ben ik het ook wel een beetje mee eens)

++++++++ 

A sleepy cat at the end of this blogpost. The little miss wasn't to pleased about today's weather (and I agree)

dagen van november / November days

 

November is grijs, november is grauw. En duurt normaal voor mijn gevoel deze maand twee keer zo lang, dit jaar vliegt ook november voorbij. Het komt misschien ook omdat een collegaatje nu met zwangerschapsverlof is en zij de week voor ze wegging ineens haar werkzaamheden ging overdragen. Ik had regelmatig dat mijn hoofd aan het eind van de dag tolde van alle informatie die ik moest verwerken en eerlijk gezegd heb ik niet echt het idee dat ik deze werkzaamheden nu volledig beheers.

      +++++++++++++

November is a gray month and most years, it feels like this month goed on for ages, but not this years. This year the month of November has almost flown by. I think the cause is my work. A collegue is now on maternity leave, but in the week before her leave started she was feeding me lots and lots of information on all her activities which are now my responsibility. That was extremely tiring, most workdays my head was spinning of all the information it had to process.

En wat dan zorgt voor rust in mijn hoofd is wandelen, dus ik wandel mezelf suf deze dagen. Dat klinkt dramatischer dan het is. Ik ga sowieso lopend naar mijn werk, dat is fijn een kwartiertje lopen aan het begin en aan het eind van mijn werkdag. En nu het aan het eind van de middag al schemerig is, zijn de straten waar ik langs wandel super knus met allemaal gezellig verlichte ramen. Geen straf dus. En ik maak foto's als ik wandel, waardoor ik toch anders naar de omgeving kijk. Ik vertraag meer en dat geeft rust.

When I am too busy and my head is spinning, my remedy is walking. I walk a lot these days. But then again I always go to work by foot. It is a 15 minute walk at the beginning and the end of my workday. And this time of the year it gets dark at the end of the afternoon, so walking back from work is walking through cosy streets with houses already lit by fairylights. I can't hurry past, I slow down and that's exactly what I need these days.

Vannacht was het koud en helder. En vanmorgen eindelijk weer zo'n prachtige zonsopkomst, zoals je in november wel vaker ziet. Het cadeautje aan het begin van de dag. Waarbij ik hoop dat iedereen een fijne dag heeft gehad (en niet vergeet om te gaan stemmen)

++++++++++++++

Last night is was bright and cold, but it gave us this morning one beautiful sunset. It felt like a gift at the start of the day. Wishing everyone a lovely day (and if you're Dutch, don't forget to vote today)

op zolder / at my attic desk

 

Tot nu toe lukt het me nog steeds om regelmatig te bloggen. Ik denk dat het scheelt dat het zolderluik nu nog steeds openstaat, dat maakt mijn zolderplekje toch wat toegankelijker. Wat ik nu wel nodig heb als ik hier zit, behalve warme thee, is een deken om over mijn benen  te leggen, want het is hier niet heel erg warm. Dat het luik nog steeds openstaat komt doordat ik hierboven nu de was droog (vorig jaar gebruikte ik daar de kleine slaapkamer voor, maar sinds oudste dochter weer thuis woont, is dat haar kamer), dus ik klim nu dagelijks naar boven om of was op te hangen of af te halen. En dan zie ik ook iedere keer mijn tafel met de laptop staan en dan is een kop thee zo gehaald. 

De afgelopen maand was het blogtober bij Lucy van Attic24 en ik merkte hoe blij ik werd van haar dagelijkse blogposts. Het was weer net als vroeger, een kop koffie en een blog om te lezen. Het voelde voor mij veel beter dan het gedachteloos scrollen door instagram. Er zijn echt nog wel een aantal bloggers die regelmatig posten, maar als je zelf graag leest, zal je zelf ook moeten posten. Dus probeer ik weer om regelmatig langs te komen met mijn huis-, tuin- en keukenverhaaltjes.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

I got my inspiration for blogging more regularly from Lucy of Attic24. Her daily Blogtober posts were giving me sheer joy. It felt like the old days, having my morning coffee and reading a blog. It felt better then mindless scrolling instagram. So I am trying to be more present over here. What really helps is that the attic-hatch isn't closed yet, which makes my little desk more accessible. But really neccessary these days are, besides hot tea,  a blanket to throw over my legs, because it is rather chilly up here. 

Ik ben niet de enige die het buiten maar koud vind. Ik vond op de kamer van miss T, kleine poes Floki slapend op de stoel bij de verwarming. En dan heeft deze dame toch echt een warm vachtje.

+++++++++++++++++++++++++

And I guess I am not the only one who finds the weather cold and miserable. I just found our little cat, Floki, on the chair nect to the heating at miss T's room. Even though she has a nice fur coat herself.

Vanmorgen, na de koffie, meteen de deur uitgegaan voor de boodschappen, dan hoef ik daar niet meer tegen aan te hikken en kan ik de rest van de dag gewoon in huis wat aanrommelen. Zoals alvast zorgen voor het avondeten. Ik had echt heel veel zin in draadjesvlees met rode kool en vers gemaakte appelmoes, dus staat het vlees al sinds vanmorgen op, dat is straks gaar en boterzacht. Soms heb je dat gewoon nodig, stevig en verwarmend voedsel.

+++++++++++++++++++++++

The first thing I did this morning, after my coffee, was doing the groceries, to have them off my list. It gave me lots of time to prepare this evening's dinner, because I was craving beefstew and that needs its cooking time. It is simmering on the stove right now, so the meat will be really tender this evening. Now I only have to make applesauce. It is my classic autumn/winter dinner; beefstew, red cabbage and homemade applesauce.

En als ik nog wat tijd over heb, nadat ik de maandagse to do lijst heb afgewerkt (wassen draaien, badkamer soppen en stofzuigen) kan ik altijd nog een paar naalden breien of een hoofdstuk lezen.

Ik lees The Poisonwood Bible van Barbara Kingsolver, van haar heb ik meerdere boeken gelezen, maar mijn favoriet (tot nu toe) is het boek Demon Copperhead, dat heb ik in een ruk uitgelezen.

Nog een fijne maandag!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

After my monday chores there might be time to knit a little or to read a chapter. I am reading Barbara Kingsolver's Poisonwood Bible. I have read more of her books, but my ultimate favorite is Demon Copperhead. I couldn't put that one down until it was finished.

Have a nice monday.

drukke, grijze week

 

Ik was een beetje afwezig deze week, een combinatie van veel willen en veel moeten. Bovenstaande foto maakte ik afgelopen maandag toen ik terugliep na mijn jaarlijkse bezoek aan de mondhygiëniste, wat behalve gebitsreiniging ook altijd even bijpraten is, wat dit bezoek redelijk aangenaam maakt.

Verder wilde ik heel graag beginnen aan een nieuw breiproject, zondagavond had ik de strengen wol al opgewonden tot bollen. Dus maandagmiddag, een uurtje voor ik echt moest gaan koken, ging ik wel even het truiboord opzetten; 188 steken en deze rondbreien tot een 2r, 2av boord. In ieder patroon staat altijd de opmerking bij het rondbreien; let op dat de opgezette steken niet draaien. Daar had ik dus inderdaad niet opgelet en kwam ik ook pas dinsdagavond na 4 cm boordsteek pas achter. Uithuilen en uithalen dus.

Woensdagmiddag heb ik toen in alle rust de trui opnieuw opgezet, de tijd genomen en het ging nu wel goed.

Woensdag waren Lief en ik ook nog bezig om de laatste spullen van de vliering van de schuur af te halen. Volgende week worden de golfplaten op het dak vervangen. De golfplaten, die er nu op liggen zijn uit 1954 en bevatten asbest, dus een bedrijf komt deze verwijderen en ook weer nieuwe golfplaten op het schuurdak leggen, zodat wij daarna zonnepanelen op het schuurdak kunnen plaatsen. Maar daar ging dus wat opruimwerk aan vooraf, want die vliering is best groot en dan is het heel makkelijk om spullen waarvan je even niet weet wat je ermee moet, toch maar op de vliering te stallen. Het werd dus naar beneden tillen, uitzoeken wat weg kon en stapelen wat kon blijven. 

Hier hoorde ook een paar ritjes naar grofvuil en oudijzer bij. Al deed Lief dat alleen, want ik denk dat ik toen of mijn breiwerk aan het opzetten was of een uurtje aan het oppassen bij zoon en schoondochter. Zij hadden 10-minuten gesprek op school bij little miss L en ik kwam een uurtje op de meiden passen. Eind van de middag, dus de kleindochters allebei, dus met de ene links van mij en de andere rechts, heb ik gezellig zitten voorlezen. Gewoon net als vroeger, leek het wel even.

En dan werk; volgende donderdag gaat jongste collega met zwangerschapsverlof, dus werkoverdracht en instructie van werkzaamheden, waar ik me nog nooit eerder met bezig heb gehouden. Twee volle dagen uitleg, waarbij aan het eind van de dag ik echt niets meer opnam en een soort van mist in m'n hoofd had. Ik was gewoon blij dat ik vrijdag als enigste van de afdeling aanwezig was, rust en eindelijk m'n werk wat ik normaal doe en nu was blijven liggen weer oppakken en wegwerken. 

En grijs was het zeker deze week. Wat heb ik vaak door de regen gelopen de afgelopen dagen, mijn jas was vaak 's ochtends nog vochtig van de dag ervoor. Ik denk dat het zo langzamerhand tijd word voor de echte dikke winterjas. En ook nu, terwijl ik op zolder zit, hoor ik de regen tikken tegen het zolderraampje. En ik moet nog naar de dorpsstraat straks om groente voor vanavond te halen. Nu maar eerst een kop warme thee en hopen dat het een beetje droger wordt zo meteen.

weer thuis

 

Home is where your cat sleeps.

Ik ben weer terug van een dagje Drenthe/Apeldoorn. Vrijdagochtend stond ik om 06.00 uur al naast mijn bed, zodat ik om 07.30 uur de auto in kon stappen op weg naar Veeningen, Drenthe. Het eerste stuk was het heel druk en vooral ook heel nat. Ik houd al niet van autorijden en als dat ook het weer het niet beter maakt, denk ik al snel waar ben ik nu weer aan begonnen. Gelukkig werd het halverwege het land beter; droog en zelfs met een aarzelend zonnetje. Waardoor ik gewoon kon genieten van de mooie kleuren in de bossen van de Veluwe, toen ik daar langsreed.

Ruim op tijd kwam ik uiteindelijk bij mijn moeder aan, waar ik eerst haar kat kon begroeten. Een pracht beest, maar wel zeer voorzichtig benaderen.

Met moeder samen naar Apeldoorn gereden voor de crematie van zwager/oom. Het was een mooi afscheid, in besloten kring, waarbij  bij de sprekers ook ruimte was voor humor, waardoor alles wat minder zwaar en beladen werd. En dit alles werd afgesloten door samen nog iets te eten. Hierin begreep ik mijn tante helemaal; verdriet kost energie en eten kan dan troost geven. En het was ook fijn om bij te praten met mijn neef en mijn jongste tante. Afijn aan het begin van de avond reden we weer terug naar het Drentse. Allebei waren we dood moe, dus het werd een avondje vlammen staren in de openhaard met een glas wijn erbij.

Ik was de volgende morgen ook niet echt vroeg wakker, maar vroeg genoeg om een kop thee te zetten, een paar naalden te breien en te kijken naar alle vogels in de tuin voor mijn moedertje ook beneden was en we samen konden ontbijten en koffie drinken.

Halverwege de middag ben ik weer achter het stuur gekropen om naar huis te rijden. Ik had nog optimistisch gezegd van misschien blijf ik de regen nog voor. Wat overigens een zeer stomme gedachte was, omdat de regen vanuit het westen kwam. Dus net op de snelweg reed ik de regen al in en toen ik ruim twee uur later thuis was regende het nog steeds.

En nu na weer een lange nacht (ik schijn het nodig te hebben) hang ik de was op en heb mezelf beloofd om zo meteen strengen wol op te winden tot bollen, zodat ik aan een nieuw project kan beginnen.

Nog een fijne zondag.

wintertijd

Deze foto maakte ik vorige week toen ik om 17.10 uur naar huis wandelde. Somber maar nog wel licht. Gisteren liep ik hier rond dezelfde tijd, weer op weg naar huis, maar toen schemerde het al behoorlijk. De donkere tijd is weer begonnen.

En ik heb er meer last van dan ik verwacht had. Gistermiddag zat ik al vanaf half 4 te gapen en was niet meer vooruit te branden. En was gesloopt toen ik eindelijk thuis was. Ik heb het nog tot ongeveer 21.30 uur volgehouden, maar toen ging bij mij toch echt het licht uit.

Gelukkig ben ik vandaag vrij, geen werk of verplichtingen. Maar toch vanmorgen al vroeg in de supermarkt om boodschappen te doen. Alleen dat was omdat zo Lief nog even mee kon, want hij moet vandaag nog een paar uur werken. En nu is het 11 uur; boodschappen gedaan, was nummer 2 in de machine en heb ik gewoon tijd om even de zolder op te klimmen (gevolgd door een kat). Ik denk ook niet dat ik vandaag veel actiever meer ga worden. Het word een,  met boek en breiwerk, dag op de bank en als er een kat naast me komt liggen is dat  helemaal knus.

Samhain

Het jaarfeest dat misschien het meest tot de verbeelding spreekt ook vanwege de associatie met Halloween (Allerheiligen) en Los Dias de los Muertos (de dag van de doden).

Samhain is de donkere tegenhanger van Beltane. De hemelgod Lugh die zichzelf offerde met Lughnasadh en zijn reis naar de onderwereld begon met Mabon is met Samhain aangekomen in de onderwereld.

Dit feest betreft het sterven van het jaar en is daarom ook het feest van het Nieuwe jaar, want een sterven houdt een wedergeboorte in.
Maar op dit tijdstip is de dood duidelijker waarneembaar dan de nu nog abstracte wedergeboorte.
De akkers liggen braak, het levenssap is in de wortels weggezonken en de hele natuur is in rust.

Met Samhain lost het oude jaar op, valt uiteen, en daardoor vervagen ook alle grenzen, met inbegrip van die tussen de levenden en de doden. Daardoor kun je eerder dan anders de aanwezigheid ervaren van degenen die voor ons gestorven zijn, maar nog steeds met ons verbonden zijn en over ons waken.

Dit is de tijd van dood en wedergeboorte,  van transformatie.

De tijd van Mabon leerde al welke obstakels ons tegen houden.
Nu met Samhain zijn we zover om hetgeen wat je als ballast ervaart achter je te laten.
Je kunt jezelf de vraag stellen wat je wilt bereiken, wat je met je leven gaat doen in de nieuwe jaarcyclus.

Samhain geeft je de mogelijkheid te overdenken, te beslissen en opnieuw te beginnen.
Maar een nieuw begin komt wel met offers. Je moet je bewust zijn wat je wilt opofferen, waar je afstand van wilt doen.

De pompoen, het symbool van Samhain, deze wordt uitgehold en in de schil wordt een gezicht gekerfd.
De kaarsen die in de uitgeholde pompoen worden geplaatst symboliseren de ziel, die nooit sterft.
De vrucht zelf, symboliseert het vergankelijke lichaam.
En door van het vruchtvlees soep, cake of brood te maken symboliseer je de wedergeboorte.

De elementen van Samhain zijn water en aarde.
Water om los te laten, om het oude met de stroom mee te laten voeren.
Aarde om te gronden, om diep in onszelf te kunnen gaan en te begrijpen wat we voor het nieuwe jaar nodig hebben.

Voor onze voorouders was Samhain het laatste oogstfeest; het slachtfeest.
Het vee werd binnen gehaald en voor een deel geslacht om de winter door te komen. Het bloed werd over de akkers verspreid om dank te zeggen en een goede oogst voor het volgend jaar te verzekeren. Dit zou misschien de reden kunnen zijn dat november ook de bloedmaand genoemd wordt.
Nadat het restant van de zomer op een vreugdevuur was beland en de voorbereidingen voor de winter waren afgerond, hebben onze voorouders deze periode gezien als het moment waarop de oude cyclus overgaat in een nieuwe.

Dit is de periode om naar binnen te keren. Samen te zijn met familie en dierbaren, de doden te eren en de geboortes van het afgelopen jaar te vieren. Te voelen en te beseffen dat ieder einde ook weer een nieuw begin inhoudt.

Blessed Samhain!

zondag

 

Terwijl een pan vol appeltjes tot moes staan te pruttelen op het fornuis, geeft mij dat een half uurtje om de zolder op te klimmen en te bloggen. Vandaag zondag begonnen we allemaal de dag heel rustig en langzaam met koffie en vers gebakken brood. Ik ben nog steeds bezig met mijn Vleermuis sokken en heb inmiddels wel opgegeven om deze dinsdag af te hebben. Het zijn ook mooie sokken om in november te dragen 😁

Begin van de middag met oudste dochter naar het stadscentrum gelopen. We hadden allebei wat kleine dingetjes nodig, die in onze dorpsstraat niet te krijgen zijn en het was (nog) droog, dus dan is een wandeling wel gezellig. Stiekem verscholen zijn hier nog veel leuke oude huisjes te vinden en dat met alle bomen in herfstkleuren leveren mooie plaatjes op. 

En ja, de tijd is weer een uur terug naar de wintertijd. Echt een uur meer slaap levert mij dat niet op, want de poezen willen wel even wachten op hun eten of om naar buiten te mogen, maar ook weer niet al te lang. Nu heb ik zelf altijd meer last van de overgang van winter naar zomertijd, dan kom ik de eerste weken steeds tijd en slaap te kort. Nu gaat het voor mijn gevoel geleidelijker, alleen dat uur eerder donker, dat is wel even wennen.

Een kleine spooky versiering bij de voordeur. Ik weet niet of de kids hier uit de straat langs de deuren gaan met Halloween, maar wij zijn er in ieder geval op voorbereid.

Ik verwacht dat komende week wat intensief gaat worden. Werktechnisch weet ik nu welk takenpakket ik erbij krijg en moet me komende week hiermee beginnen in te werken. En vrijdag reis ik vroeg in de ochtend richting Drenthe om samen met mijn moeder naar de crematie van haar zwager, mijn oom, te gaan. Misschien niet helemaal efficiënt, want ik rij eerst naar Drenthe en vervolgens rijden we samen terug naar Apeldoorn en eind van de middag weer terug naar Drenthe, waar ik dan wel een nachtje blijf slapen. Maar dat is pas vrijdag en dat is nu nog een eind weg.

Eerst maar eens beneden kijken hoe het met de appelmoes staat.

schemering

Gistermorgen viel het me ineens op, het schemerde nog toen ik van huis ging,  om naar werk te lopen. De donkere tijd is nu echt een feit. Het heeft ook iets knus om door een schemerige straat langs al die huizen te lopen. Je ziet verlichting branden en krijgt hierdoor ook een kijkje in het leven van de bewoners. Bij de ene staat nog een mok op tafel (daar zit kennelijk de keuken aan de voorkant van het huis) en daar hebben ze een heel mooie kleur groen op de muur naast de erker en twee huizen verder hangt een schattig lampje. Zo glurend (bij de buren) loop ik dus naar werk. En het allerfijnst is natuurlijk als ik onderweg nog een kat tegenkom, die blijft zitten voor een kriebel. Dat geluk had ik gisteren niet, want het motregende ook een beetje, dus geen katten op straat.

Vanmorgen miezerde het ook toen ik het tuinhek dicht deed, zodat Floki de tuin in kon en eigenlijk is het vandaag niet veel droog geweest. Dus mijn activiteiten spelen zich vandaag vooral binnen af, als in op de bank met het breiwerk waar ik nu mee bezig ben. Halloween sokken met vleermuispatroon. De eerste is nu af, maar of ik de tweede nog red voor dinsdag, dat denk ik niet. Maar ook in november zijn dit leuke sokken.

Het patroon heet I am Batty for Halloween uit het boek Charming Colorwork Socks van Stoneknits.  Dat inmiddels ook bij mijn stapel breiboeken ligt, dus ik denk dat er hier nog wel meer van haar sokken langs zullen komen.

Al met al een rustige dag vandaag, een beetje in hibernation modus; wel goed voor de energie balans. Morgen en overmorgen weer aan het werk, waar de vreemde situatie is ontstaan, dat de BV welke failliet is, nu een doorstart maakt, maar voorlopig wel binnen ons bedrijfsgebouw. Dus dit betekent dat een aantal van mijn oud-collega's nu weer aanwezig zijn, alleen werkend voor een ander bedrijf.

Maar ik ga nu even kijken of Floki nog op de bank ligt te slapen, want dan ga ik gezellig nog even bij haar zitten.

monday, monday

 

Weet je nog hoe dat vroeger was op maandag? De ene ging naar school, de andere werken en ik was thuis. Om in eigen tempo, op eigen inzicht de boodschappen en het huishouden te doen. Dat is met het thuiswerken wel anders geworden. Ik begrijp prima dat de werkenden het fijn vinden om op sommige dagen vanuit huis te werken, het scheelt al gauw een uur tot anderhalf uur aan reistijd. Maar ik mis mijn maandagen, gewoon alleen ik en de katten. In stilte of juist met muziek hard aan en al meezingend de keuken soppen, maar dat kan niet als iemand vlakbij via teams een vergadering volgt of een video call doet met een collega (op geluidssterkte ik-kan-het-letterlijk-volgen).  Dus ik pas me aan, zet de wasmachine pas aan, na de vergadering; stofzuig boven als dochterlief beneden een boterhammetje klaarmaakt en laat de cd-speler zwijgen. En soms wringt dat! Dan verlang ik naar vroeger, toen werk nog gewoon op werk was.

Zo einde geklaag. Ik ging aan het eind van de middag nog een rondje lopen. Perfect herfstweer, zelfs nog een beetje mistig. 

Door de straat, waar ik vroeger als klein meisje met mijn moeder liep als we naar de groenteboer gingen.

En kon ik met het lopen mijn niet zo geweldige humeur wat opvijzelen. Dat niet, maar het was wel fijn en mooi buiten en ik haalde tenminste mijn stappendoel voor vandaag 😂