Samhain

Het jaarfeest dat misschien het meest tot de verbeelding spreekt ook vanwege de associatie met Halloween (Allerheiligen) en Los Dias de los Muertos (de dag van de doden).

Samhain is de donkere tegenhanger van Beltane. De hemelgod Lugh die zichzelf offerde met Lughnasadh en zijn reis naar de onderwereld begon met Mabon is met Samhain aangekomen in de onderwereld.

Dit feest betreft het sterven van het jaar en is daarom ook het feest van het Nieuwe jaar, want een sterven houdt een wedergeboorte in.
Maar op dit tijdstip is de dood duidelijker waarneembaar dan de nu nog abstracte wedergeboorte.
De akkers liggen braak, het levenssap is in de wortels weggezonken en de hele natuur is in rust.

Met Samhain lost het oude jaar op, valt uiteen, en daardoor vervagen ook alle grenzen, met inbegrip van die tussen de levenden en de doden. Daardoor kun je eerder dan anders de aanwezigheid ervaren van degenen die voor ons gestorven zijn, maar nog steeds met ons verbonden zijn en over ons waken.

Dit is de tijd van dood en wedergeboorte,  van transformatie.

De tijd van Mabon leerde al welke obstakels ons tegen houden.
Nu met Samhain zijn we zover om hetgeen wat je als ballast ervaart achter je te laten.
Je kunt jezelf de vraag stellen wat je wilt bereiken, wat je met je leven gaat doen in de nieuwe jaarcyclus.

Samhain geeft je de mogelijkheid te overdenken, te beslissen en opnieuw te beginnen.
Maar een nieuw begin komt wel met offers. Je moet je bewust zijn wat je wilt opofferen, waar je afstand van wilt doen.

De pompoen, het symbool van Samhain, deze wordt uitgehold en in de schil wordt een gezicht gekerfd.
De kaarsen die in de uitgeholde pompoen worden geplaatst symboliseren de ziel, die nooit sterft.
De vrucht zelf, symboliseert het vergankelijke lichaam.
En door van het vruchtvlees soep, cake of brood te maken symboliseer je de wedergeboorte.

De elementen van Samhain zijn water en aarde.
Water om los te laten, om het oude met de stroom mee te laten voeren.
Aarde om te gronden, om diep in onszelf te kunnen gaan en te begrijpen wat we voor het nieuwe jaar nodig hebben.

Voor onze voorouders was Samhain het laatste oogstfeest; het slachtfeest.
Het vee werd binnen gehaald en voor een deel geslacht om de winter door te komen. Het bloed werd over de akkers verspreid om dank te zeggen en een goede oogst voor het volgend jaar te verzekeren. Dit zou misschien de reden kunnen zijn dat november ook de bloedmaand genoemd wordt.
Nadat het restant van de zomer op een vreugdevuur was beland en de voorbereidingen voor de winter waren afgerond, hebben onze voorouders deze periode gezien als het moment waarop de oude cyclus overgaat in een nieuwe.

Dit is de periode om naar binnen te keren. Samen te zijn met familie en dierbaren, de doden te eren en de geboortes van het afgelopen jaar te vieren. Te voelen en te beseffen dat ieder einde ook weer een nieuw begin inhoudt.

Blessed Samhain!

zondag

 

Terwijl een pan vol appeltjes tot moes staan te pruttelen op het fornuis, geeft mij dat een half uurtje om de zolder op te klimmen en te bloggen. Vandaag zondag begonnen we allemaal de dag heel rustig en langzaam met koffie en vers gebakken brood. Ik ben nog steeds bezig met mijn Vleermuis sokken en heb inmiddels wel opgegeven om deze dinsdag af te hebben. Het zijn ook mooie sokken om in november te dragen 😁

Begin van de middag met oudste dochter naar het stadscentrum gelopen. We hadden allebei wat kleine dingetjes nodig, die in onze dorpsstraat niet te krijgen zijn en het was (nog) droog, dus dan is een wandeling wel gezellig. Stiekem verscholen zijn hier nog veel leuke oude huisjes te vinden en dat met alle bomen in herfstkleuren leveren mooie plaatjes op. 

En ja, de tijd is weer een uur terug naar de wintertijd. Echt een uur meer slaap levert mij dat niet op, want de poezen willen wel even wachten op hun eten of om naar buiten te mogen, maar ook weer niet al te lang. Nu heb ik zelf altijd meer last van de overgang van winter naar zomertijd, dan kom ik de eerste weken steeds tijd en slaap te kort. Nu gaat het voor mijn gevoel geleidelijker, alleen dat uur eerder donker, dat is wel even wennen.

Een kleine spooky versiering bij de voordeur. Ik weet niet of de kids hier uit de straat langs de deuren gaan met Halloween, maar wij zijn er in ieder geval op voorbereid.

Ik verwacht dat komende week wat intensief gaat worden. Werktechnisch weet ik nu welk takenpakket ik erbij krijg en moet me komende week hiermee beginnen in te werken. En vrijdag reis ik vroeg in de ochtend richting Drenthe om samen met mijn moeder naar de crematie van haar zwager, mijn oom, te gaan. Misschien niet helemaal efficiënt, want ik rij eerst naar Drenthe en vervolgens rijden we samen terug naar Apeldoorn en eind van de middag weer terug naar Drenthe, waar ik dan wel een nachtje blijf slapen. Maar dat is pas vrijdag en dat is nu nog een eind weg.

Eerst maar eens beneden kijken hoe het met de appelmoes staat.

schemering

Gistermorgen viel het me ineens op, het schemerde nog toen ik van huis ging,  om naar werk te lopen. De donkere tijd is nu echt een feit. Het heeft ook iets knus om door een schemerige straat langs al die huizen te lopen. Je ziet verlichting branden en krijgt hierdoor ook een kijkje in het leven van de bewoners. Bij de ene staat nog een mok op tafel (daar zit kennelijk de keuken aan de voorkant van het huis) en daar hebben ze een heel mooie kleur groen op de muur naast de erker en twee huizen verder hangt een schattig lampje. Zo glurend (bij de buren) loop ik dus naar werk. En het allerfijnst is natuurlijk als ik onderweg nog een kat tegenkom, die blijft zitten voor een kriebel. Dat geluk had ik gisteren niet, want het motregende ook een beetje, dus geen katten op straat.

Vanmorgen miezerde het ook toen ik het tuinhek dicht deed, zodat Floki de tuin in kon en eigenlijk is het vandaag niet veel droog geweest. Dus mijn activiteiten spelen zich vandaag vooral binnen af, als in op de bank met het breiwerk waar ik nu mee bezig ben. Halloween sokken met vleermuispatroon. De eerste is nu af, maar of ik de tweede nog red voor dinsdag, dat denk ik niet. Maar ook in november zijn dit leuke sokken.

Het patroon heet I am Batty for Halloween uit het boek Charming Colorwork Socks van Stoneknits.  Dat inmiddels ook bij mijn stapel breiboeken ligt, dus ik denk dat er hier nog wel meer van haar sokken langs zullen komen.

Al met al een rustige dag vandaag, een beetje in hibernation modus; wel goed voor de energie balans. Morgen en overmorgen weer aan het werk, waar de vreemde situatie is ontstaan, dat de BV welke failliet is, nu een doorstart maakt, maar voorlopig wel binnen ons bedrijfsgebouw. Dus dit betekent dat een aantal van mijn oud-collega's nu weer aanwezig zijn, alleen werkend voor een ander bedrijf.

Maar ik ga nu even kijken of Floki nog op de bank ligt te slapen, want dan ga ik gezellig nog even bij haar zitten.

monday, monday

 

Weet je nog hoe dat vroeger was op maandag? De ene ging naar school, de andere werken en ik was thuis. Om in eigen tempo, op eigen inzicht de boodschappen en het huishouden te doen. Dat is met het thuiswerken wel anders geworden. Ik begrijp prima dat de werkenden het fijn vinden om op sommige dagen vanuit huis te werken, het scheelt al gauw een uur tot anderhalf uur aan reistijd. Maar ik mis mijn maandagen, gewoon alleen ik en de katten. In stilte of juist met muziek hard aan en al meezingend de keuken soppen, maar dat kan niet als iemand vlakbij via teams een vergadering volgt of een video call doet met een collega (op geluidssterkte ik-kan-het-letterlijk-volgen).  Dus ik pas me aan, zet de wasmachine pas aan, na de vergadering; stofzuig boven als dochterlief beneden een boterhammetje klaarmaakt en laat de cd-speler zwijgen. En soms wringt dat! Dan verlang ik naar vroeger, toen werk nog gewoon op werk was.

Zo einde geklaag. Ik ging aan het eind van de middag nog een rondje lopen. Perfect herfstweer, zelfs nog een beetje mistig. 

Door de straat, waar ik vroeger als klein meisje met mijn moeder liep als we naar de groenteboer gingen.

En kon ik met het lopen mijn niet zo geweldige humeur wat opvijzelen. Dat niet, maar het was wel fijn en mooi buiten en ik haalde tenminste mijn stappendoel voor vandaag 😂

woensdag (herfstvakantie)

Dit is toch wel hoe ik mijn vrije woensdag het liefst doorbreng. Maar het is toch niet helemaal de realiteit, want binnen een kwartier bedenkt poes, dat ze best in die wol kan bijten en ruim ik tenslotte m'n breiwerk op om maar eens boodschappen te gaan doen. Ach, het plaatje is leuk.

Een gewone (saaie)woensdag met boodschappen en een wandelingetje naar de bloemenzaak hier op het plein voor een bos chrysanten. Het was wel tijd voor herfstbloemen op tafel. Gewoon een dagje wat aanrommelen.

Verder is miss T vandaag voor het eerst aan het werk. Ze ging in ieder geval ruim op tijd weg, dat is wel anders als met school. Straks horen we wel hoe ze het vond en als ze wil oefenen, mag ze van mij de spullen in de kelderkast 'spiegelen'.

Zo kabbelde dus deze woensdag voorbij en ga ik zo voordat ik ga koken nog een poging doen om dat plaatje van hierboven waar te maken.

maandag (herfstvakantie)

Nu heb ik helemaal geen herfstvakantie, hoor. En ook miss T is niet de hele week vrij, want deze week mag ze beginnen bij haar bijbaantje in de supermarkt bij ons in het dorp. Dat is toch wel een kleine meisjes worden groot moment en voor mij betekent dat weer supermarkt-jasjes aan de waslijn, zoals ik dat ook van haar broers en zus heb gehad.

Het is trouwens ook echt herfst met frisse ochtenden. Vanmorgen nog even een snel boodschapje gedaan  in de dorpsstraat en daarna via het park naar huis gelopen. Het is daar nu zo mooi met die verkleurende bomen en het rook naar houtvuur van de houtkachels van de omliggende huizen. Ik kreeg daar ook een echt chocolade melk met speculaas gevoel van. (alhoewel thee met een speculaasje ook goed is)

En deze dame woont alweer een jaar bij ons. Een jaar geleden gingen we met z'n vieren haar ophalen in de kop van noord holland en reden we terug met een klagelijk miauwende kitten. Bijna niet meer voor te stellen, als je ziet hoe groot ze nu is.

Nu is maandag mijn schoonmaak/boodschappen dag, maar omdat miss T en ik 's middags naar Den Haag gingen voor wat herfst shopping, heb ik mijn taken maar gesplitst. 's Ochtends de boodschappen en de rest bij thuiskomst. Het was al lekker druk in het ov en daarna ook in de stad, meer hadden kennelijk het idee om te shoppen (ja, ik weet het... vakantie). Maar goed geslaagd zijn we wel (of eigenlijk miss T). Ik vind het altijd wel gezellig, een beetje kletsend, kleding uitzoeken, passen en dan besluiten is het wel iets of is het een dikke nee. Toch vrij snel hadden we alles wat nodig was. Samen nog een koffie drinken en weer terug met het ov.

Ja en toen had ik nog een klein klusje te doen. De badkamer soppen en het voordeel is wel, omdat ik dit iedere week doe, is het eigenlijk niet zo veel werk. Daarna nog een stofzuiger door woonkamer, gang en keuken. En het ziet er weer opgeruimd uit.

Dus heb ik vanavond mooi nog tijd om verder te gaan met mijn Batty for Halloween sokken.

een dag van uitersten

 

Een dag van uitersten, dat was het gisteren. 's Ochtends vierden wij mijn Lief's vijftigste verjaardag met taart, slingers en ballonnen.

En een paar uur later kon ik op werk ineens afscheid gaan nemen van collega's. Was er vorige week door de bewindvoerder/curator nog besloten om een aantal lopende projecten af te maken, waarbij de mensen die hiervoor nodig waren gewoon nog zouden doorwerken. Gisteren besloot de (nieuwe) curator, dat dit alles een te groot risico met zich mee zou brengen en zette alles stop. Dit betekende voor de mensen, lever je spullen maar in en ga naar huis. Deze handelswijze zag niemand aankomen, zelfs de directie niet.

Het was verslagenheid alom.

Afscheid dus. Een collega zei nog dat hij wist dat dit uiteindelijk ging gebeuren, maar hij had gehoopt dat het geleidelijk zou zijn gegaan, dat er een mogelijkheid zou zijn geweest om sommig werk nog af te ronden.

En vandaag ben ik gelukkig vrij en probeer om dit alles een beetje los te laten, want de situatie gaat niet veranderen.

Dus gingen Lief en ik gezellig samen lunchen in een klein zaakje hier in de dorpsstraat en bij thuiskomst stond er een grote doos wol op mij te wachten, m'n bestelling was bezorgd.

Wol voor een wintertrui en wol voor een paar halloween sokken. En die zakjes bolletjes kocht ik voor in de voortuin, want waar eerst de zonnebloemen stonden, had ik nu mooi plek voor lente bloeiers.

En dan nu het dilemma, ga ik eerst mijn vest afbreien (alleen nog een mouwboord) of begin ik toch alvast met de sokken, want het is tenslotte socktober.

en het is weer maandag

 

En voor je het weet is het al weer maandag. Vorige week was een heftige week met alle emoties op de werkvloer, die ik,  als emotionele spons natuurlijk allemaal oppikte, waardoor ik aan het eind van de week behoorlijk opgebrand was. Afgelopen vrijdag was wel een voorproefje, hoe het word, lege kantoren, nauwelijks productie draaien en we vulden net een tafel in de kantine.

Dan is het weekend wel heel welkom. Zaterdag niet veel gedaan, was nogal in vegeterende modus. Maar zondag had ik bedacht dat ik toch wel graag wilde wandelen in Meijendel, lopen en alles loslaten en achter me laten. Ik bedacht me ook dat dit voor het eerst sinds weken was, dat ik echt zei wat ik graag wilde doen in plaats van mee buigen met wat de rest wil.

Dus inderdaad wandelen, het was herfstig, maar minder herfst dat ik had gehoopt, maar het was wel fijn.

En vandaag maandag, begin van de week, dag van lijstjes, boodschappen en wassen draaien. Ik had voor mezelf een iets te lange to-do lijst gemaakt, waarop behalve alle maandag-dingen, ook wat extra kookwerk stond en het bakken van een taart. Het was echt zo'n dag waarvan ik halverwege denk wat doe ik mezelf toch aan, maar dan aan het eind van de middag, wanneer ik inderdaad alles heb gedaan wat ik wilde/moest doen, wel een gevoel heb van ik heb het toch weer geflikt.

Nou ja, bijna dan, want zo meteen maak ik de taart nog  af met versieringen, zodat morgen mijn jarige Lief, kan ontbijten met een stukje taart.

 

en nu weer verder

Gisteren weer aan het werk. Ik zag er gewoon echt tegen op, want wat zeg je tegen collega's, die te horen hebben gekregen dat ze ontslagen zijn. Maar zoals altijd gaan die dingen vanzelf. De ene vraag je hoe het gaat, de ander geef je een dikke knuffel, meer dan mee leven kun je niet.

Ook voor ons achterblijvers verandert er veel, de core business wijzigt, de sfeer binnen het bedrijf zal veranderen. En we vermoeden dat we ook wat betreft bedrijfsruimte gaan inkrimpen. Nog steeds veel onzekerheden, waarbij ik hoop dat we eind deze of komende week ook meer te horen krijgen. Al is het maar hoe het gaat wat betreft afhandeling en wat we kunnen zeggen tegen klanten en leveranciers.

Het was dus een vrij intense dag gister met veel emoties. Ik was dan ook gesloopt toen ik eind van de middag thuis was. Daarom ben ik zo blij dat ik vandaag vrij ben, even het huis voor mezelf, beetje rommelen en vooral niets moeten. Even weer energie opdoen, want ik heb nog twee werkdagen te gaan deze week.