Nutmeg 03-06-2003 / 23-02-2021

 Onze Nuttepoes is er niet meer. Gisteren hebben we haar laten inslapen, nadat we de dag er voor hoorden van de dierenarts dat haar nieren niet meer werken.

Een heel plots afscheid, maar misschien ook maar goed zo, want voor poes geen lange lijdensweg, gewoon zo snel achteruit gaan, dat er nog maar een optie overbleef.

En ook al weten we allemaal dat haar laten inslapen het enige juiste was, het blijft verdrietig en we missen haar allemaal.

Het is zo raar om 's ochtends beneden te komen en haar niet op haar vertrouwde hoekje van de bank te zien liggen. Geen poezenknuffels meer bij de ochtend koffie en geen poes gezellig tegen me aan liggend terwijl ik zit te breien.

Lieve Nutmeg, mammiepoes, nuttepetut, nuttepoes rust zacht.

ijsdagen

 

De eerste serie foto's maakte ik terwijl ik naar m'n werk liep of weer terug naar huis. Ik ben inderdaad alle werkdagen gaan lopen, omdat ik niet houd van auto rijden als het glad is of van glibberen met de fiets. Maar het grappigste is, ik vond het lopen fijn, gewoon 20 minuutjes stevig doorstappen en ik kwam ontspannen bij mijn werk aan. Het lopen bleek voor mij helemaal geen 'moeten' te zijn om van a naar b te komen, maar een rustig begin van de werkdag. Als ik fiets zie ik wel die mooie kleuren in de lucht van de zonsopkomst, maar nu had ik al lopend echt de tijd om het te zien. Dus ik denk dat ik voortaan  fietsen en lopen met elkaar ga afwisselen.

En die tweede serie foto's; hoe lang was het niet geleden dat we op natuurijs konden schaatsen. En hoe fijn is het om op vrijdagmiddag na het werk, gewoon een uur te kunnen schaatsen. We reden naar de Rotte, waar Lief bij warmer weer wel vaker fietst en vonden daar een mooi plekje om de schaatsen onder te binden. Ondanks alle berichten in de media was het hier niet overdreven druk. Er schaatsten genoeg mensen, zodat je wist dat het ijs betrouwbaar was. We schaatsten een rondje, eerst met de wind in de rug, daarna bikkelen met de wind recht van voren. 

En ook gisteren deden we nog een rondje op de schaats, want hoe lang moeten we weer niet wachten tot we een winter hebben met echte vrieskou, waarbij ook de grote plassen dichtvriezen.

Maar zoals het er nu  uitziet, zet morgen de dooi echt in. Ik was heel blij met deze week van sneeuw en ijs, maar kijk nu ook wel uit naar de lente.

sneeuwwit

 

Gister was ik blij verrast om inderdaad wakker te worden in een witte wereld, zoals  ook was voorspeld door diverse media, meestal wordt het Westen overgeslagen als het om sneeuw gaat. Maar nu was het hier wel wit, meteen iets gedaan wat ik altijd al wilde doen, met blote voeten de sneeuw in, een klein stukje lopen door de tuin (samen met woezeldepoezel, die nog niet echt wist wat hij nu van dat witte spul moest vinden)

Maar waarom met blote voeten in de sneeuw lopen? Van @thecraftytoothfairy (instagram) heb ik geleerd dat dit goed is voor bloedsomloop en immuunsysteem. Dat goed voor de bloedsomloop geloof ik graag, want eerst gingen m'n voeten tintelen van de kou, maar daarna werden ze zo warm en bleven dat dus ook (zeker als je ook nog zelfgebreide wollen sokken draagt)

Natuurlijk is de sneeuw mooi van achter het glas, knus op de bank met een mok hete thee. Maar er valt hier niet vaak sneeuw en zeker niet zoveel. De laatste keer was in 2012 (klikkerdeklik) toen miss T nog een klein peutertje was.

Dus wij gingen naar buiten. Wel zonder miss T, die ging liever met een paar vriendinnen en dat begrijp ik ook wel. Dus lief, oudste dochter en ik namen de slee mee en gingen op zoek naar een goede slee helling in de buurt.

Alle parkjes waren vol met kinderen met sleetjes, ouders die de sleetjes voorttrokken of druk filmpjes maakten terwijl hun kroost op de slee een helling afgleed. Gelach, geroep, geklets en gegil, sneeuwpret zoals sneeuwpret hoort te zijn.

En vandaag op onze vrije maandag liepen lief en ik nog een stukje. Een route die ik al zo vaak heb gelopen of gefietst, maar die er nu met al die sneeuw zo anders uitziet.

En morgen loop ik een deel van die route weer, op weg naar mijn werk, want ik heb besloten om te gaan lopen, zeker nadat ik vandaag een paar fietser moeizaam zag glibberen door de sneeuw. Kijken of ik het dan ook nog zo mooi vind...

In ieder geval ben ik door al het buiten zijn heerlijk warm en rozig geworden, dus ik mag zo best even op de bank met een mok thee, naast poes zitten. En ik hoop dat we nog een paar dagen van de sneeuw kunnen genieten of dat de vorst echt doorzet en we straks gewoon op de sloten hier in de buurt kunnen schaatsen, want ook dat is lang geleden, dat ik op natuurijs heb kunnen schaatsen. Al hoewel er voor goed ijs eigenlijk geen sneeuw mag liggen...

Wens je een fijne winterse week

Imbolc

 Imbolc kan een afleiding zijn van het keltische woord bolc of bolg, wat buik betekend.

Imbolc zou dan 'in de buik' betekenen. 
Met de buik wordt moeder aarde bedoeld, uit wiens buik of wel akker, alle leven weer naar boven zal komen. 
Binnen in haar ontkiemen de zaden die zijn gezaaid en gauw zullen groeien tot prachtige planten en bloemen.

Imbolc is het feest van de bevruchting van de aarde in het nieuwe zonnejaar.

Het is het feest van Bridget, de drievoudige Godin in haar jonkvrouwenaspect. 
Het is vroeg in de lente. 
Ze is een jong meisje; ze staat aan het begin.

Het is de tijd om het zaad te zegenen, de landbouwwerktuigen te wijden, het is de tijd dat de ooien gaan lammeren.
Terwijl de wereld zich voorbereid op groei en vernieuwing wordt Bridget geëerd, de bes van de winter(de crone) verandert zich nu in de jonge maagd van het voorjaar.

Het feest van Imbolc valt in een tijd van reiniging en zuivering. 
De voorjaarsschoonmaak bereidt onze geest en lichaam nu voor op een wederopstand. Bridget de jonkvrouwe veegt met haar nieuwe bezem de rommel van de winter en de aanwas van het vorig jaar weg.
Zoals alle jonge mensen is ze vol van nieuwe wegen en nieuwe ideeën. Net als zij moeten wij ons voorbereiden op en ruimte maken voor iets nieuws.
Het is de tijd van nieuwe jeugd en inspiratie.
De allereerste frisse nieuwe loten beginnen net  te verschijnen, sneeuwklokjes laten zich voorzichtig zien.
De Godin is weer jong, een maagd (jonkvrouw), en de God, die met de winterzonnewende wedergeboren is, manifesteert zich nu als een jonge man.

Hun liefde belooft vervulling, nieuw groen en vruchtbaarheid.

Was vanaf Mabon de beweging van de energie inwaarts, alles trok zich naar binnen terug. Imbolc is het punt van omslag, vanaf nu gaat de stroming weer uitwaarts. Vanaf nu gaan we ons weer richten op de buitenwereld.

Blessed Imbolc