Heel voorzichtig groeide bij mij vorige week het plan om je R uit te nodigen met onze paas/lente brunch, niet met verwachtingen, maar gewoon om gezellig bij elkaar te zijn. Ik weet dat R het familie leven zo af en toe best mist. Ik opperde bij hem het idee en hij kwam er positief op terug, het leek hem ook wel gezellig. Wel wilde ik dit eerst aan mijn meiden voorleggen, zij hebben hier ook een stem in. En waar de één er neutraal over was, was de ander niet positief met de reden dat paasbrunch altijd een gezinsding was en wij geen gezin meer zijn. Het werd dus een niet.
Dit kwam wel wat rauw binnen bij zowel mij als ook bij R. We hadden het in ons enthousiasme allemaal wat te rooskleurig voorgesteld. Ik voelde me er echt verdrietig door. Maar toch vloeide hier iets moois uit voort. R kon mij nu verwoorden waarom hij in januari zo'n drastische stap gezet had en ik kan dit begrijpen, zeker vanuit hem bekeken. En heeft dit alles ons weer iets nader tot elkaar gebracht.
Dus ja, de verwachtingen over de paas moest ik even bijstellen, wat niet wegneemt dat het heel gezellig was. Anders dan gehoopt, maar ook prima en fijn.
En overigens mocht ik vandaag weer m'n verwachtingen bijstellen. Ik had het plan om op mijn vrije woensdag in de tuin te rommelen of verder te breien aan mijn trui. Maar ook vandaag liep anders. Miss T had al sinds zondag heel erge keelpijn en dat werd niet beter, slikken deed pijn en een zwelling aan één kant van haar kaak/nek. Dus vanmorgen hing ik om 8 uur al aan de telefoon om zo snel mogelijk een afspraak te kunnen maken bij onze huisartsenpraktijk. Toen de assistente mij had aangehoord over haar klachten, vond ze dat er naar gekeken moest worden en had ook meteen plek voor haar. Dus waar ik anders boodschappen zou gaan doen, zat ik nu met dochter bij de huisarts, die even keek en iets zei over een vermoedelijk abces en dat er even een kno arts naar moest kijken. Wij mochten meteen door naar ons plaatselijke ziekenhuis waar op de afdeling kno zelf al een verpleegkundige stond te wachten er een arts bij kwam en voor miss T het zo'n beetje doorhad werd dus het abces in haar keel aangeprikt. Pijnlijk en niet leuk, maar wel nodig. En met recept voor antibiotca en pijnstilling konden we weer huiswaarts, we waren nog geen 20 minuten in het ziekenhuis geweest (dat weet ik, want de eerste 20 minuten zijn gratis op de parkeerplaats daar)
Ik bouwde dan vandaag niet aan een kruidenperkje in de tuin, maar ik kon toch met kruiden bezig zijn, want in mijn kippensoep gaan ook kruiden. En terwijl ik dit typ hoor ik dat mijn patiënt al voor de derde keer een kommetje soep voor zichzelf inschenkt 😉