zondag 26 juli 2020

bijna vakantie

Voor mij dan, want de schoolvakantie is al begonnen, dus miss T is thuis.
En als een echte puber slaapt ze nu ook uit, als in een gat in de dag.
Gelukkig mag ik haar nog wel even wakker maken voor ik aan het werk ga en zwaait ze me zelfs even uit vanuit haar slaapkamerraam om hierna weer snel haar bed in te rollen.

Maar nog drie dagen en dan ben ik ook vrij; drie weken helemaal niks.
Het wordt een staycation dit jaar, want we blijven thuis en hebben niks gepland.
En ik vind het best, natuurlijk is de kans groot dat ik in mijn dagelijkse routine blijf hangen en hierdoor geen echt vakantie gevoel krijg of uitrust.
Maar zelf denk ik dat het wel mee zal vallen, ik ben namelijk zo ongelooflijk moe.
Moe van maanden geregel, iedereen thuiswerken of online studeren, homescholing miss T, de anderhalve meter samenleving, de awkward stoelen(winkelwagen)dans met het boodschappen doen.
Eigenlijk kwam er die eerste periode veel op mijn schouders.
En dat merk ik nu, er komt niks uit m'n handen en ik ben vooral doelloos bezig.
Terwijl ik  alleen al vier (!) echt leuke projecten op de naalden heb staan.

Maar zoals ik zei nog drie dagen, dan gaat de wekker helemaal uit en mag ik als ik dat wil uitslapen, of iedere dag opstarten alsof het zondag is met koffie en tijdschriften.
En natuurlijk lekker koken en veel bakken met miss T

Nu is het heus niet kommer en kwel hier.
Er gebeuren ook heel leuke dingen.
We kregen gezinsuitbreiding.


Toen we in februari onze kater Flo moesten laten inslapen, merkten we al snel dat Muis zich eenzaam voelde, zijn maatje was er niet meer. Het maatje met wie hij in de tuin struinde, soms stoeide of  samen op de bank sliep.
Ik zag hem soms letterlijk met z'n ziel onder z'n poot rondlopen en ik vond het intens zielig.

En zo besloten we op zoek te gaan naar een nieuwe kat.
Ik bekeek de sites van de dierenasielen in onze omgeving, maar of ze hadden geen herplaatsbare katten of een zwaar verouderde site met alleen katten die al een nieuw thuis hadden.
Afijn dat schoot dus niet op.
Maar zo kwam ik wel op de site van verhuisdieren, een stichting die bemiddelt tussen mensen die hun huisdier moeten afstaan en mensen die een dier willen adopteren.

En zo vonden we onze grote vriendelijke reus.


Een lieve, nieuwsgierige, speelse en knuffelbare kater, die nog echt moet wennen aan ons, ons huis en de andere twee katten, maar zoals ik het nu kan beoordelen het hier best naar z'n zin zal hebben.

Dus ik ga nu even kat knuffelen en daarna misschien nog even een paar naaldjes breien (wel aan een ander project dan op deze foto, want ik heb een project met een deadline en om die te halen moet ik wel meters gaan maken)


Nog een fijne zondag en alvast een fijne week!

maandag 6 juli 2020

over kleine meisjes die steeds groter worden


Zo stapte ze vanmorgen de deur uit, bepakt en bezakt.
Klaar om op kamp te gaan.
Het groep 8 kamp, het afscheid van de basisschool.

Werken doen ze al een paar weken niet meer, alles staat in teken van de eindmusical, die ze volgende week gaan opvoeren.
Op maandag voor de groepen 4 en 5 en broers en zussen, die niet hier op school zitten. Dan dinsdagochtend voor de kinderen van groep 6 en 7 als generale repetitie en dinsdagavond voor de ouders.

En dan zit het er op, de basisschool van groep 1 t/m groep 8, van kleine verlegen 4 jarige tot redelijk eigenzinnige 11 jarige.
Ik voel dat kleine handje nog in mijn hand als we naar school liepen en ik weet dat de eerste tijd ze het afscheid nemen best moeilijk vond.
En vanmorgen liep ze naast me, een beetje witjes en iets stiller, want afscheid nemen is nog steeds niet haar ding (net als alleen van huis gaan), maar ze ging wel en overwon daarmee ook al iets voor zichzelf.
Ze kan het, ze is er klaar voor.

Klaar voor dat nieuwe hoofdstuk, de middelbare school wat ook voor mij een nieuw hoofdstuk is, het grote loslaten is nu echt begonnen.

En daarbij is dit waarschijnlijk ook een van de laatste keren dat ik uitgebreid over missT blog, de afgelopen 11 jaar heb ik veel over het opgroeien van missT in ons gezin gedeeld.
Nu zij naar de middelbare school gaat vind ik het genoeg geweest, ik zal best nog dingen over ons gezinsleven delen, maar minder uitgebreid.

Waar ik dan over ga bloggen?
Dat weet ik nog niet zo, maar ik kan in ieder geval weer iedereen gaan vervelen met mijn moestuinpraatjes.