zondag 21 juni 2020

Litha

Midzomer / Zomerzonnewende

Misschien klinkt het vreemd om vandaag Midzomer te vieren, terwijl voor ons de zomer net is begonnen.
Maar vandaag vieren we de langste dag en hier voorafgaand de kortste nacht.
Vanaf Yule tot nu leven we naar het licht toe; de dagen lengen.
Litha is het keerpunt, vanaf nu gaat het leven weer van het licht af; de dagen zullen weer korter worden tot aan Yule.


Met Litha bereikt alles een hoogtepunt, alles in de natuur is groen. Het is ook de dag met de meeste zonne-uren. Dit geeft de kracht van de zon weer.
Er wordt een keerpunt gevierd, men wacht de oogst af, nu gaat groei en bloei over naar rijping van de vrucht.


Dit is de tijd van het element vuur.
Vuur brandt en een te veel aan vuur doet alles verbranden.
Dit is ook de tijd van het offer van de god. Hij offert zichzelf op (neemt af in kracht), zodat de oogst niet op de velden zal verbranden.

Dit is ook de tijd van de godin Artha; de berin, de beschermster.
Zij beschermt zowel haar dierbaren als haar eigen grenzen.
Zij geeft grenzen aan, opdat je niet door je eigen vuur(passie) verteerd zal worden.


Litha is een vrolijk jaar feest met zang, muziek en Midzomervuren.
Deze vuren worden ontstoken voor bescherming, reiniging en de hoop dat de zon zijn warmte lang genoeg zal behouden om een goede oogst te waarborgen.

Blessed Litha

maandag 15 juni 2020

Meijendel op maandag








Dat was lang geleden.
En ik miste het zo, dwalen door Meijendel, tussen de bomen,  over de duinpaden. 
De eerste weken van de coronatijd werden er veel waarschuwingen gegeven om niet naar dit soort gebieden te komen, vanwege drukte en de bekende anderhalve meter.
Dus gingen wij niet en wandelden ons suf door ons eigen dorp.
Maar ik heb meer ruimte nodig om m'n hoofd leeg te lopen, tot rust te komen en te aarden. 
Daar heb ik bos voor nodig.
Vanmorgen toen miss T de deur uit was naar school, pakte ik een rugtasje en gingen Lief en ik naar Meijendel.
De laatste keer dat we er liepen was het nog een winters bos en nu was het hoogzomer en het was stil, wat betreft mensen dan, want we hoorden (en zagen) echt meer vogels dan anders.
En aan de beginnende begroeiing op de verschillende paadjes kon je zien dat er de laatste tijd veel minder mensen gelopen hadden.
Het was heerlijk en alles voelde even weer als vanouds.

En wat gebeurde er verder hier?
Ik ben iedere dag wel bezig met mijn moestuintje, al is het maar kijken hoe alles er bij staat.
En dit jaar gaat het best goed, ik ga echt nog niet juichen, iets met huid verkopen voor die beer geschoten is.
Ik bedoel, ik dacht wel vaker dat ik veel zou kunnen oogsten en dan ineens stortte alles is of werd door slakken geconsumeerd.
Maar voorlopig oogstte ik wel de aller eerste erwtjes (en ik hoop dat er heel veel volgen, want de planten hangen vol met peulen)


Ook kwam er deze week weer wat wol binnen.
Ik ben druk met al mijn handwerkprojecten - op instagram postte ik foto's van de voortgang van de diverse projecten.

Wol heb je nooit genoeg, maar ik heb nu toch wel een aardige hoeveelheid sokkenwol liggen.




Nu zijn die laatste twee bolletjes niet voor sokken, maar voor een deken voor het zusje van LittleMissE en deze deken heeft een strakke deadline, want die moet op reis naar Australië en dat gaat toch zeker gauw zo'n drie weken duren. 
Dus begin augustus moet dit dekentje echt aan haar trip gaan beginnen om ruim op tijd bij zoon en schoondochter te zijn.


Dus tussen alles door steek ik aardig wat uurtjes in handwerken. 
En ook dat geeft mij rust.
Wat fijn is als ik even geen 'bos' bij de hand heb 😊