de heilige nachten ~ juni 2020

 

zomer

de heilige nachten ~ juli 2020

 

Afscheid van de basisschool met kamp en musical

de heilige nachten ~ augustus 2020

 

staycation  -  's avonds is het niet zo druk aan zee

de heilige nachten ~ september 2020

 

knitting keeps me sane

de heilige nachten ~ oktober 2020

 

Woezel is weer terug - na 6 weken spoorloos geweest te zijn, zat hij op zaterdag 31 oktober ineens weer in de keuken, broodmager en hongerig, maar weer thuis.

de heilige nachten ~ november 2020

 

genieten van de mooie na-herfstdagen en veel wandelen deze maand.

de heilige nachten ~ december 2020

 

Lockdown 2; ook hier stond eerder dan voorgaande jaren de kerstboom al, voor wat extra licht in het donker.

de heilige nachten

De Heilige Nachten

"De 13 heilige nachten zijn de nachten tussen 24 december en 6 januari, tussen kerstavond en 3 koningen.

In deze nachten wordt je leven voor de komende 12 maanden bepaald. Dromen in deze nachten zouden ook echt in vervulling gaan…

Wanneer je verbonden bent met de opgang en ondergang van de zon dan kun je ervaren dat het tijdstip dat de zon opkomt steeds later wordt tot de kortste dag, dan komt er een tijd dat de zon steeds op dezelfde tijd lijkt op te komen en lijkt het of zij blijft stilstaan. Zal de zon weer op gang komen en zorgen dat de dagen lengen? Het is of de aarde zijn adem inhoudt: zal de zon weer gaan ‘draaien’? 

Dit thema vind je terug in volksgebruiken waar in de kersttijd, tussen Kerstmis en Driekoningen, niets mocht draaien, geen spinnewiel, geen koffiemolen. Pas op Driekoningen als de zon duidelijk weer vroeger opkomt ging men langs de deuren met een draaiende ster. 

Dit is ook het einde van de Heilige Nachten; de tijd tussen de jaren was weer voorbij en het gewone leven kwam weer op gang. Deze Heilige Nachten kunnen gebruikt worden om terug te kijken op het jaar, iedere dag een maand, tot je weer bij januari uitkomt."

Ik zal de komende twaalf dagen in beeld steeds een maand terug kijken op het afgelopen jaar. Een mooie manier om nog even rustig dit bewogen jaar te overdenken.

laatste loodjes van het jaar

 

En toen zaten we weer gezellig in een lockdown met z'n allen. De middelbare school van miss T haalde onmiddellijk het draaiboek van afgelopen maart/april te voorschijn, want de laatste drie dagen voordat haar kerstvakantie zou beginnen, had zij gewoon online-lessen. Lief werkt al sinds maart bijna alleen nog maar thuis, dus voor hem veranderde er niet veel. Alleen zal het wekelijks werkoverleg wat wel deels op locatie plaatsvond nu weer volledig via teams gaan. De sportscholen zijn weer dicht, dus Zoon zit weer thuis, geen personal trainingssessies, alleen online-coaching en voor oudste dochter verandert het werktechnisch gezien niets, want al haar werk gaat al online.

En voor mijn verandert er eigenlijk weinig, ik werk gewoon op locatie, weliswaar met een mondkapje op, maar toch, ik mag drie dagen in de week de deur nog uit. Waarschijnlijk omdat wij zo'n introvert kluizenaarsgezin zijn kunnen wij alles nog redelijk hanteren, winkelen doen wij meestal alleen uit noodzaak en de deur platlopen bij familie doen we ook niet. Toch zijn er wel dingen die ik mis, samen met Lief naar een stadje hier in de buurt, daar samen ronddwalen, een koffie drinken in een gezellig café  of samen ergens uit eten gaan. Sinds maart en met alle maatregelen hebben Lief en ik minder mogelijkheden om samen tijd door te brengen, wat dat gezien is dit wel een goede relatie test, nog beter dan een ikea bezoek op een zaterdag in een schoolvakantie.

Maar al met al zijn we dan toch aangekomen bij de laatste weken van dit heftige, zo-niet-leuke-jaar. Het was echt niet alleen kommer en kwel, maar om nou te zeggen dat ik met vreugde op 2020 zal terugkijken, nee dat echt niet. Het was misschien wel een leerzaam jaar, als gezin waren we meer op onszelf teruggeworpen, we leerden weer wat langzamer leven (of dachten op z'n minst na over het altijd maar beschikbaar of online te moeten zijn), er werd geklust in huis en we probeerden ons vooral niet gek te laten maken door al het nieuws wat 24/7 door de media werd uitgestort.

Voorlopig ga ik morgen nog een dagje werken, met collega afgesproken dat de radio op Sky gaat en we gaan mee blèren met alle kerstliedjes, gewoon om er een leuke dag van te maken. En aan het eind van die dag, sluit ik mijn computer af en zal deze pas weer in het nieuwe jaar opstarten.

Bijna twee weken vrij, dat is toch een fijn vooruitzicht.

Nog meer fijne vooruitzichten, donderdag komt mijn moeder hierheen, zij blijft tot na de kerst bij ons. En dat betekent ook dat zij er donderdagmiddag ook is als Zoon J en zijn verloofde D elkaar op het stadhuis het ja-woord zullen geven. Nee, geen groot feest, beiden houden niet van drukte, dus zij zien in deze wel het voordeel van al die covid maatregelen in. Nu hebben zij hun trouwceremonie zonder uitgebreid gedoe, gewoon trouwen en klaar. (Al was het wel leuk geweest als we met z'n allen na afloop uit eten hadden kunnen gaan)

En verder gaan de lichtjes van de kerstboom aan, zodra ik 's ochtends beneden kom, branden we veel kaarsen, speelt de radio kerstliedjes. We gaan samen koken, lekker eten, lang natafelen en genieten van het feit dat we samen zijn als gezin.

Wens ik iedereen Fijne Dagen met tijd en aandacht voor elkaar!

Yule / Midwinter

 Het hoogtepunt van de winter, de langste nacht van het jaar.

Hier vieren wij de terugkeer van het licht.
En met de wedergeboorte van het licht begint ook de nieuwe jaarcyclus.
De winterzonnewende markeert een punt van natuurlijke omslag op aarde.
Dit is tegelijkertijd een tijd van evenwicht en van verandering.
Met Yule brengen wij hulde aan de Godin, Moeder Aarde, voor het feit dat zij opnieuw de zon heeft gebaard. Net zoals zij gedurende de donkerste tijd van het jaar, vanaf Samhain tot aan Yule het licht in haar schoot trekt, brengt zij bij de winterzonnewende het licht weer voort.

Dit is de tijd van stilte.
In deze tijd zijn wij volledig naar binnen gekeerd, het leven speelt zich af binnenshuis, bij vuur en kaarslicht.
Maar ook geestelijk zijn wij naar binnen gekeerd en hierdoor groeit onze innerlijke wereld en dit brengt ons verlichting en herstel.
Deze periode geeft ons rust om alles goed te bezien en beslissingen te nemen voor het komende jaar.

Het is de tijd van de Wijze Vrouw, de Crone. Zij heeft levenservaring, zij bezit wijsheid. En haar wijsheid klinkt door in de oude verhalen, sagen en legenden, die we elkaar vertellen bij het licht van de kaarsen en de warmte van het vuur.
Luister naar de wijze vrouw in jezelf en zij vertelt welk pad je gaat bewandelen het komende zonnejaar.

Blessed Yule

moe

 

Ieder jaar rond deze tijd heb ik wel last van; extreme moeheid. Te weinig daglicht; op werkdagen fiets ik in de ochtendschemering van huis en kom met het donker weer thuis, maar ook de dagen dat ik thuis is ben is het veelal grijs en schemerig. Tel erbij op alles wat te maken heeft met covid en de onrust op de werkplek en het is best te begrijpen dat mijn accu zo goed als leeg is.

Wat ik wel merk is, dat ik het in het weekend toch weer oplaad, alle werkperikelen, die me door de week nogal frustreren, bestaan niet in het weekend. En ook al lukt het me te weinig om tijd voor mezelf te nemen, er komt steeds wel iets tussen ook al zijn het leuke en gezellig dingen, met een stuk vroeger dan normaal naar bed gaan, kom ik de werkweek wel door.

En daarbij hoef ik nu nog maar een week en een dag te werken en dan zit het er alweer op voor dit jaar. Waar ik natuurlijk heel erg naar uit kijk; ruim anderhalve week vrij.

Dus voor nu brei ik nog maar even een paar naalden (sokken voor mijn lief), kroel wat met een kat en geniet van de lichtjes van de kerstboom.

en donderdagmiddag kwam het nieuws - reorganisatie

 

Het wordt weer eens een praatje werk.

Waar ik werk gaat het met een van de onderdelen (divisies) ronduit slecht. De cijfers waren al in de min en covid maakte het daar niet beter op; de kosten zijn te hoog en de inkomsten te laag (heel simpel gezegd, er zit natuurlijk veel meer achter). Kortom het was te verwachten dat er iets moest gebeuren, en dat gebeurde dus afgelopen donderdagmiddag. Zowel de projectleiders als de monteurs kregen rechtstreeks van de directie te horen wat de plannen zijn voor deze divisie. Het verdere bedrijf kreeg rond dezelfde tijd uitleg via de mail, een eerlijk transparant verhaal. De manager van deze divisie blijft nog tot eind december, maar voor andere een collega, van wie haar core-business door faillissement is weggevallen, is ontslag aangevraagd en zij is per direct van alle taken ontheven.....

Zakelijk gezien heb ik alle begrip voor deze beslissing, natuurlijk moest er iets gebeuren. De betreffende divisie komt nu onder management van een andere divisie, die de hele organisatiestructuur van dit onderdeel gaan aanpakken, dus een vrij rigoureuze, maar ook zeer noodzakelijke aanpak. Alleen persoonlijk gezien heb ik er moeite mee, je baan kwijtraken in deze tijd van het jaar, dat wens je niemand toe. Daarnaast is die ene collega nu weg, het stukje geen afscheid kunnen nemen maakt het ook heel naar. 

Het was vrijdag ook heel vreemd, de sfeer in het hele pand was bedrukt. Natuurlijk er is begrip, maar ook een licht ongemakkelijk gevoel, van wat staat er nog meer te gebeuren, blijft het hierbij. 

En er wordt meer gereorganiseerd; een van de receptie dames gaat er mee stoppen, voor haar komt er geen vervanging. We krijgen op onze telefooncentrale een keuzemenu geïnstalleerd, waarbij de beller rechtstreeks naar de juiste afdeling of divisie wordt doorgeschakeld. En dan vraag ik mij af, welke werkzaamheden blijven er dan nog over voor de andere receptioniste.....

En verder heb ik een paar sokken afgemaakt (en ook weer een nieuw paar opgezet) En bakten dochter M en ik een flinke stapel pannenkoeken ter ere van sint Pannenkoek.

Heel veel heb ik toch ook niet te vertellen, zo veel onderneem ik niet. Soms zijn werk en boodschappen, het enige uitje van de week. En dat terwijl dit in andere jaren de tijd van de winterfestivals was, Castlefest Winter of de MidwinterFair, allebei met gezellige kampvuurtjes en warme wijn en heel veel gezellige mensen, die ik dit jaar helemaal niet heb kunnen zien. Maar zo denk ik dat we allemaal wel iets of iemand missen.

Nu eerst miss T haar Engels overhoren, dan koken, vanavond vast nog een paar naaldjes breien en morgen maar weer werken.

Soms gaat de tijd gewoon sneller dan je denkt

 

Ik neem het me steeds voor om even iedere week een klein berichtje te plaatsen, gewoon een korte update, maar toch zijn er nu al weer twee weken voorbij voor ik er erg in heb.

Twee weken waarin er werd gewerkt en naar school gegaan. En we nog steeds druk bezig zijn met opruimen in de woonkamer. We hebben besloten dat twee 'oude' kasten weggaan, die gaan we op mp zetten, maar dan moeten ze wel leeg, dus alles wat er in staat, moet een ander plekje in huis krijgen. En dat is best een uitdaging.

Mijn werk is nog steeds ietwat chaotisch, nog steeds is niet alles werkend en alles wat het wel doet gaat met 'een omweg' zodat iets wat vroeger met 3 muisklikken was gebeurd er nu minstens 6 kost. Ik merk nu ook dat zelfs mijn meest positieve collega er genoeg van heeft en er ontmoedigd door raakt. Zo af en toe mopperen we dan maar even stevig op alles wat het niet doet of intens traag werkt, in het kader van gedeelde smart is halve smart.

Ook nam de remedialteacher van de school van miss T contact met mij op. Bij de aanmelding van miss T op de middelbare had haar basisschooljuf al aangegeven, dat het leesniveau achter blijft en er een vermoeden is dat de oorzaak dyslexie is. Nog voor het schooljaar begon hadden wij al bericht ontvangen, dat miss T , het zogenoemde onderzoekstraject in zou gaan. Inmiddels waren er al een aantal testen achter de rug en zij berichtte mij van de resultaten en het hieruit voortvloeiende vervolgplan. Op alle geteste fronten scoorde miss T zwak of onvoldoende, dus de rt-dame deelde de mening van ons en de basisschool, dat er wel degelijk iets aan de hand is en er vervolgonderzoek nodig is. Maar omdat haar basisschoolscore net te hoog was (geen E-score), krijgt ze nu eerst vanuit de school een aantal maanden remedial-lessen en met de daar behaalde resultaten, kan ze dan door naar het dyslexie-onderzoek wat weer uitgevoerd wordt door een andere instelling. Dus ook dat traject loopt.

En natuurlijk deden we nog leuke, gezellig dingen. Afgelopen woensdag was het het een prachtige, zonnige herfstdag, maar om nu weer te gaan wandelen. Ik heb een beetje het idee dat wandelen nog het enigste is wat wij doen, samen met de dochters heb ik sinds maart ik-weet-niet-hoeveel kilometers gewandeld. Eigenlijk had ik zin om ergens te gaan lunchen, maar dat zit er nu niet in. Toen had oudste dochter een perfect idee, een to-go lunch, dus wat bestellen, dat ophalen en ergens in de zon een plekje zoeken en lunchen. Zij bestelde bagels bij haar vroegere werkgever en wij liepen naar de stad en vonden op het stadhuisplein een bankje in de zon, waar we gezellig onze bagel konden eten. Omdat het zulk mooi weer was, misschien wel de laatste mooie herfstdag, zijn we via de dorpsstraat weer terug gelopen, waar we ook langs de natuurvoedingswinkel gingen om onze thee voorraad weer aan te vullen. Al met al een super gezellig middag.

Ik maakte eindelijk mijn rechtedriehoeksjaal af en heb deze ook meteen in gebruik genomen, want het is 's ochtends (en 's avonds) best koud op de fiets.

En verder ben ik gewoon al met de kerst bezig, als dat geen lange termijn planning is van mijn kant. Eigenlijk gaat mijn moeder iedere kerst naar mijn broer en zijn gezin in Duitsland, maar dat zie ik dit jaar niet gebeuren, dus dit jaar komt mijn moeder bij ons van kerstavond tot na de kerstdagen. Dus dat wordt een full house met kerst, want al  begin december komt de verloofde van jongste zoon vanuit de Filipijnen naar Nederland. Hij zou afgelopen maart, haar kant op gaan, om daar samen een leven op te bouwen, maar toen kwam covid....... (de rest is wel bekend)

Maar nu mag zij voor drie maanden hierheen komen en heb ik er van december tot maart een dochter bij. Dus voorlopig heb ik nog wel even een groot gezin en dat vind ik gezellig en fijn.

maandag = lijstjesdag

 

Maandag is mijn lijstjesdag.

Dat begint met het weekmenu voor de komende vijf dagen, maakte ik dit tot twee jaar geleden met als leidraad de inhoud van de Odin groententas, tegenwoordig haal ik inspiratie van instagram, uit de allerhande, de pinterest van oudste dochter of gewoon van oudere weekmenu's. (Ik heb al zo'n tien jaar aan weekmenu's in diverse schriften staan, heel handig)

Dan wordt naar aanleiding van het weekmenu de boodschappenlijst geschreven, aangevuld met basisproducten, die we iedere week nodig hebben.

En omdat ik dan toch zo lekker bezig ben, maak ik ook de to-do lijst voor de week. Ik leg de keukenkalender en mijn agenda naast elkaar en zorg dat alle afspraken e.d. zowel op de kalender, als in mijn agenda staan.

Daarna is het natuurlijk tijd om die boodschappen dan ook te halen. Tot het afgelopen schooljaar deed ik dat dan ook meteen, nadat ik met miss T mee naar school gelopen was. Nu zij op de middelbare zit, vind ik, dat ik niet langer wanneer zij uit school komt, klaar moet zijn met (bijna) alle huishoudelijke taken. Ik hou nu meer de tijd aan mijzelf.

Zo kan het komen, dat ik op maandagmorgen, samen met mijn Lief, loop te wandelen in Meyendel. Ik was  zaterdags aan het eind van de ochtend er ook al naar toe gereden met de dochters, alleen daar aangekomen zijn we omgekeerd, want er was absoluut geen parkeerplekje te vinden. Best wel logisch, een prachtige herfstdag, geen sportwedstrijden, waarbij je langs de lijn moet hangen of zelf moet spelen, dus iedereen gaat wandelen, want dat mag nog wel.

Maar wij deden dat dus vanmorgen, in een zeer rustig en stil Meyendel. Lekker door alle afgevallen bladeren lopen met als enigste geluid het fluiten van vogels of het gekras van kraaien.

Een heel goed begin van de nieuwe week.

Ook nog even een update over Woezel de Poezel. Vorige week maandag ben ik met hem naar de dierenarts geweest om toch zeker te weten of hij niets aan zijn avontuur heeft overgehouden. Alles was goed, alleen was hij heel erg afgevallen, hij woog nog maar 3.8 kg. Wat zijn gewicht betreft had zijn zwerftocht niet veel langer moeten duren.

De eerste dagen deed hij ook niets anders dan eten en slapen, maar zodra hij begon aan te komen, kwam ook zijn energie terug.

Sinds dit weekend mag hij ook weer naar buiten, alleen heeft hij nu een soort van 'enkelband' in de vorm van een gps-tracker aan zijn halsband, dus we kunnen nu een beetje in de gaten houden, waar hij uithangt en dat is voorlopig nog netjes in de buurt 😊

wat een bizarre week was dit

 

En dat was het, een bizarre week. Alleen door al het gedoe op mijn werk. Uiteindelijk konden mijn collega en ik donderdag rond 10.00 uur weer aan het werk. En vanaf dat moment zijn we druk bezig om alle gegevens van de afgelopen twee weken in de administraties terug te zetten. Een monnikenwerk, ook omdat nog niet alles naar behoren werkt. 

Maar het meest bizarre gebeurde gisterochtend. 

Rond zeven uur liet Muis mij duidelijk weten, dat ik genoeg geslapen had en hij wilde eten. Net als iedere dag loop ik naar beneden, voor de voeten gelopen door Muis. De vaste routine, brokjes bijvullen, waterbak verschonen en daarna Muis vleesvoer geven. Terwijl die zat te schrokken, deed ik de tuindeur open, pakte het 'woezelbakje', wat leeg was, wilde dit schoonmaken en net als iedere dag weer vullen met brokken. Terwijl ik naar de keuken slofte, zag ik ook Mammiepoes naar beneden komen en ik begroette haar, dat ze nog op tijd was voor haar 'vlees'. Dus ik pak het zakje voer en wil dit in het bakje van Mammie leegschudden en ineens hoor ik achter mij een klagend gemiauw en voor ik besef wat er gebeurd, staat Woezel naast me in de keuken.

Hij is terug, na zes weken spoorloos te zijn geweest, broodmager en hongerig, maar hij heeft zijn huis teruggevonden. 

Hij mag nu niets anders dan eten, drinken en slapen, bijkomen, aansterken en zich door ons heel veel laten knuffelen.

Dit had niemand van ons meer verwacht, al hoopten we het nog wel, maar hoe reëel was het nog na al die weken. Dus je begrijpt vast wel dat wij nu extreem blij zijn.

Oja, en voordat Woezel weer naar buiten mag, krijgt hij een gps-tracker aan zijn halsband.

Samhain

 Het jaarfeest dat misschien het meest tot de verbeelding spreekt ook vanwege de associatie met Halloween (Allerheiligen) en Los Dias de los Muertos (de dag van de doden).

Samhain is de donkere tegenhanger van Beltane. De hemelgod Lugh die zichzelf offerde met Lughnasadh en zijn reis naar de onderwereld begon met Mabon is met Samhain aangekomen in de onderwereld.

Dit feest betreft het sterven van het jaar en is daarom ook het feest van het Nieuwe jaar, want een sterven houdt een wedergeboorte in.
Maar op dit tijdstip is de dood duidelijker waarneembaar dan de nu nog abstracte wedergeboorte.
De akkers liggen braak, het levenssap is in de wortels weggezonken en de hele natuur is in rust.

Met Samhain lost het oude jaar op, valt uiteen, en daardoor vervagen ook alle grenzen, met inbegrip van die tussen de levenden en de doden. Daardoor kun je eerder dan anders de aanwezigheid ervaren van degenen die voor ons gestorven zijn, maar nog steeds met ons verbonden zijn en over ons waken.

Dit is de tijd van dood en wedergeboorte,  van transformatie.

De tijd van Mabon leerde al welke obstakels ons tegen houden.
Nu met Samhain zijn we zover om hetgeen wat je als ballast ervaart achter je te laten.
Je kunt jezelf de vraag stellen wat je wilt bereiken, wat je met je leven gaat doen in de nieuwe jaarcyclus.

Samhain geeft je de mogelijkheid te overdenken, te beslissen en opnieuw te beginnen.
Maar een nieuw begin komt wel met offers. Je moet je bewust zijn wat je wilt opofferen, waar je afstand van wilt doen.

De pompoen, het symbool van Samhain, deze wordt uitgehold en in de schil wordt een gezicht gekerfd.
De kaarsen die in de uitgeholde pompoen worden geplaatst symboliseren de ziel, die nooit sterft.
De vrucht zelf, symboliseert het vergankelijke lichaam.
En door van het vruchtvlees soep, cake of brood te maken symboliseer je de wedergeboorte.

De elementen van Samhain zijn water en aarde.
Water om los te laten, om het oude met de stroom mee te laten voeren.
Aarde om te gronden, om diep in onszelf te kunnen gaan en te begrijpen wat we voor het nieuwe jaar nodig hebben.

Voor onze voorouders was Samhain het laatste oogstfeest; het slachtfeest.
Het vee werd binnen gehaald en voor een deel geslacht om de winter door te komen. Het bloed werd over de akkers verspreid om dank te zeggen en een goede oogst voor het volgend jaar te verzekeren. Dit zou misschien de reden kunnen zijn dat november ook de bloedmaand genoemd wordt.
Nadat het restant van de zomer op een vreugdevuur was beland en de voorbereidingen voor de winter waren afgerond, hebben onze voorouders deze periode gezien als het moment waarop de oude cyclus overgaat in een nieuwe.

Dit is de periode om naar binnen te keren. Samen te zijn met familie en dierbaren, de doden te eren en de geboortes van het afgelopen jaar te vieren. Te voelen en te beseffen dat ieder einde ook weer een nieuw begin inhoudt.

Blessed Samhain!

waar geha(c)kt wordt vallen spaanders

Neem me deze woordspeling maar niet kwalijk. Ik ging gisteren dus naar de zaak, flink op tijd, want er was immers veel te doen. Helaas computers zonder harde schijf met stickers er op dat ze nog niet vrijgegeven zijn. Dat werkt niet handig. Maar kregen we te horen rond 10.00 uur zouden wij weer aan de slag kunnen. Tien uur werd 11 uur, rond 12 uur werd ik enthousiast, want er werd een nieuwe harddisk in mijn computer geplaatst, dus ik hoopte na de middag te kunnen werken...... Om niemand in de weg te lopen zijn mijn collega's en ik naar de kantine gegaan, even eten, en daarna kijken hoe groot de schade is.

Not. Mijn computer stond aan, maar zonder netwerkverbinding of iets. En systeembeheer was nergens te bekennen. Collega projectadministratie ging maar weer eens informeren bij de persoon, die ons financiële programma aan het testen was en deze vertelde dat hij rond 14.00 uur klaar zou zijn en zodra onze 'profielen' vrijgegeven zouden worden zou  het mogelijk zijn om in te loggen. 

Het werd 15.00 uur............ondertussen was ik al de hele dag met mijn collega's bezig met oude mappen met correspondentie te archiveren, bureaulades uit te soppen en al het archiveer werk te doen, wat anders blijft liggen uit tijdgebrek. Alle drie hebben we nu perfect opgeruimde en gestructureerde bureaus, maar dat was niet waarvoor we zo vroeg aanwezig waren die dag.

Ik begrijp heel goed dat alles betreft de productie voorrang heeft, want als er geen materiaal wordt geproduceerd, komen straks ook de montages stil te liggen. Maar voor ons betekent nu ook iedere dag stilstand is een grotere achterstand, deze week kunnen we geen betalingen doen aan leveranciers, het risico dat er, doordat we financieel twee weken teruggaan, facturen dubbel betaald gaan worden is te groot. Dus deze dag extra stilstand frustreerde ons heel erg, misschien ook wel omdat je van niemand een duidelijk antwoord kreeg.

Het hele hack-gebeuren zal nog wel een stevig staartje krijgen, van uit de verzekering loopt er een cybercrime-team van een groot bedrijf bij ons rond om alles in kaart te brengen. Ik denk dat wij maar de helft weten van wat er allemaal aan de hand is en ik durf niet een s aan alle kosten te denken.

Wat ik wel weet is dat er vast het verzoek komt om de komende tijd extra uren aanwezig te zijn om alles zo snel mogelijk te herstellen.

En nee, vandaag niet aan het werk. Al appte mijn collega debiteurenbeheer wel een foto van haar werkende computer, dus ik heb goede hoop voor morgen.

Maar ik bracht vandaag mijn fiets maar eens naar de fietsenmaker voor een service-beurtje. Ik fiets zo veel, dat ik mijn Miss Grace (zo heet mijn fiets) wel een beetje mag vertroetelen. Gelukkig bracht ik haar vanochend al weg en kon ik haar begin van de middag al weer ophalen, toen was het nog droog. Nu roffelt de regen op het zolderdak en is het zo'n grauwe herfstmiddag. Hoort bij de tijd van het jaar.

En dan ga ik zo maar even thee zetten en even chillen met miss T. die net uit school kwam en op de bank neerplofte.

En morgen vol goede moed aan het werk, kijken hoe snel we alles weer kunnen herstellen.

van de ha(c)k op de tak

 

Dit wordt een beetje een van de hak op de tak blogje, maar dat komt omdat de laatste dagen mijn gedachten ook van de hak op de tak gaan.

Afgelopen vrijdag was ik zoals altijd rond 08.15 uur op de zaak. Terwijl ik nog bezig was om de lichten aan te doen, kwam er al een collega naar mij toe met de mededeling dat geen computer het doet, omdat we waarschijnlijk gehackt waren. Ik reageerde vrij laconiek, deze collega heeft meestal een lichte neiging tot overdrijven, dus ik zou het zelf wel zien.

Ik kon inloggen op het netwerk, het mailprogramma startte op, het volgende programma ook, dus het leek vooralsnog mee te vallen. Er kwam een mail binnen van de systeembeheerder met de mededeling dat door een storing op de servers er verschillende mappen/programma's niet te benaderen waren, maar dat dit zo spoedig mogelijk zou worden opgelost. En inderdaad het hele financiële programma was niet te benaderen, dan eerst maar even thee halen in de kantine. Ondertussen kwam ook mijn directe collega binnen en hem vertelde ik wat ik tot nu toe wist. Hij startte op en niks........ zijn computer startte niet eens meer op, een zwart scherm en dat was het. Dit leek toch iets serieuzer dan een kleine netwerkstoring. Voorzichtig bij de systeembeheerder navraag gedaan en hij bevestigde dat we inderdaad waren gehackt en dat dit voorlopig nog niet opgelost was. 

Niet veel later heeft hij dit ook gemaild naar de nog aanwezige collega's, met het verzoek computers uit en netwerkkabels loskoppelen, in de hoop de schade nog te kunnen beperken. En dan kun je niets meer, ik ben dan ook naar huis gegaan. Nu werk ik op vrijdag altijd tot 14.00 uur, maar als je om 10.30 uur al weer thuis bent, staat iedereen toch raar te kijken.

Vrijdag ben ik nog op de hoogte gehouden door die collega, met wie ik vrijdag altijd samen op de afdeling zit. Ik wist dat er contact was met een specialistisch bedrijf op dit gebied namens onze verzekering, maar er volgde geen appje dat het weer was opgelost.

Zondag volgde er een app-bericht van onze manager, dat ze nog steeds bezig waren en het er nog niet naar uitzag, dat het maandag zou zijn opgelost. En dat is het ook niet. Nu werk ik niet op maandag, maar de meeste collega's die dat wel doen, zijn nu thuis. Ons bedrijf ligt bijna volledig stil, ik begreep dat productie waar het handmatig kan nog draait, net zoals montages kunnen doorgaan, als al het materiaal al voor vrijdag gereed was. Dit is een ongelooflijke financiële dreun voor het bedrijf.

Zoals het er nu naar uitziet kunnen wij op de financiële afdeling morgen weer aan het werk. Alleen gaan we niet verder waar we donderdag gebleven waren, we moeten zeker twee weken terug en alles wat we die twee weken hebben gedaan opnieuw uitvoeren.

En al heb ik vanmorgen heel positief ge-appt met mijn collega, zo van we gaan morgen overleggen en daarna schouders eronder en niet lullen, maar poetsen. Sinds ik dit weet gaan mijn gedachten van hot naar her, want hoe haal ik alle inkoopfacturen boven water, die ik zegge vanaf 12 oktober heb geboekt, alles gaat via de mail, en alles wat verwerkt is plaats ik in mapjes, soms per leverancier, andere per BV, ongeveer honderd facturen per week en dat voor de zestien BV's waar ik de inkoopadministratie van voer. Help!

En dan te bedenken dat die vrijdag al zo kut begon, want mijn crazycat-collega van de nabewerking vertelde dat ze de dag ervoor in Rotterdam te horen kregen, dat haar man eigenlijk is uitbehandeld en nog ongeveer een jaar heeft. Weet je, als iemand je staat te vertellen, dat zij en haar kinderen over een jaar (of minder) er alleen voor staan, dan heb je geen woorden voor troost en dan kun je nu ook niet eens een arm op haar heen slaan. 

Ook nog leuke dingen hier? Ja hoor, dat gelukkig wel. We zijn druk bezig met de woonkamer, de muren zijn geverfd en we zijn op zoek naar een andere, iets grotere bank, zodat we tenminste weer met z'n allen in de woonkamer voor de tv kunnen hangen (alsof we dat zo vaak doen), maar iets meer plek om te zitten is welkom. We zijn zelfs meubelboulevards afgelopen dit weekend, gezorgd dat we bij opening daar waren, zodat het nog niet druk zou zijn. Dat ging prima, en we weten nu precies wat we zeker niet willen😊 

En omdat mijn hoofd nu te vol zit met van alles, ik geen concentratie heb om zelfs een half uurtje te handwerken, ga ik nu maar schoonmaken, want dat is immers niet lullen maar poetsen.