zondag 28 april 2024

van alles wat


 


De foto's laten het al zien, het is een beetje een allegaartje de afgelopen dagen. 

Op werk hadden we weer een interessant kantine-gesprek, deze keer over bedrijfskleding. Onze monteurs en printoperators hebben bedrijfskleding, wat heel logisch is in verband met de aard van het werk of herkenbaarheid naar de klanten. En ook de meiden van het bedrijfsbureau pakken als ze zendingen klaarzetten of borden plakken, graag even een bedrijfsshirt. Maar verder heeft niemand bedrijfskleding, je zorgt ervoor dat je representabel bent, maar hoe je dat invult, moet je zelf weten. Maar nu hadden mijn collega K en een andere collega het erover dat zij het prima zouden vinden om ook bedrijfskleding te dragen, want dat scheelde keuze stress in de ochtend. Toen ik dat hoorde spuugde ik bijna een slok thee over tafel, want beide collega's kun je uittekenen in spijkerbroek en trui (of spijkerboek en blouse in de zomer). Collega R, die net als ik van jurken en gezellige printjes houdt, vroeg daarop voorzichtig aan wat voor kleding had je dan gedacht. Hierop antwoordde  een van beide collega's serieus, nou iets van een spijkerrok met een blousje. Ummm, iets wat je nu nooit draagt, zou je dan 4 dagen in de week dragen. Nu schoot collega K van kleur bij het horen van het woord rok en daarbij maakte ze de verstandige opmerking, dat in geval van bedrijfskleding zowel R als ik meteen ontslag zouden nemen. Dus dit gesprek eindigde met de conclusie van niet zo'n goed idee of misschien eindigde het gesprek omdat de pauze er wel weer opzat en we weer aan het werk gingen. In ieder geval het is nooit saai bij ons in de kantine.

Verder gingen Lief en ik afgelopen woensdag naar Den Haag, want een verjaardagscadeau wat ik nog tegoed had, was een lunch. We gingen lunchen bij Kaafi, ze hebben daar erg goede koffie (dit is de mening van mijn Lief, want ik ben geen koffiedrinker) en heel erg lekkere ontbijt/lunchgerechten, waarbij er echt aandacht aan eten en opmaak van het bord wordt besteed. 

En sinds begin van deze week merk ik dat mijn energie en levenslust weer helemaal terug zijn. Al met al heb ik toch bijna een maand nodig gehad om te herstellen van het hoest virus, maar ik ben er nu weer bovenop. Wat deze week ook scheelde is dat ik mezelf dinsdags toesprak, bij het openen van mijn mailbox, dat ik zo'n 3 dagen aan mail, niet in een dag hoef weg te werken en gek genoeg,  me dat realiserend, gaf rust.


En kijk onze straat eens op Koningsdag, er werd volop gevlagd en dan ook de molen op de achtergrond, het kan bijna niet Hollandser. Ik ben best wel trots op ons straatje, het is zo schattig.

woensdag 17 april 2024

kabbelend

 



Geen moeilijke dingen of wilde verhalen. Het leven hier kabbelt een beetje. En dat is heerlijk, na alle ziekte en hersteltijd. Het enige waar ik nu lekker over kan mopperen is, zeer hollands, het weer, want april doet nu zeker wat hij wil. Zat ik vorige week nog met Lief in de middag op een Haags terras, vandaag fietste ik tussen een hagel- en regenbui door naar huis na een bezoekje aan de kleindochters. Hing ik vorige week in mijn kast m'n zomerjurkjes weer naar voren, vandaag was ik blij dat mijn winterjas gewoon nog aan de kapstok hing.




Het is niet dat ik niets deed de afgelopen weken, natuurlijk werden op maandag de boodschappen bezorgd en deed ik een schoonmaakronde door het huis, hing de was buiten, rommelde ik wat in de tuin en haalden we na het avondeten weer eens een ijsje in de dorpsstraat. Het zijn gewoon geen grootse dingen, maar het is wel precies waar ik me heel erg okay bij voel.

Soms is het verschonen van het beddengoed een hele worsteling, als meneer besloten heeft dat hij daar wil liggen en ook blijft liggen.

 



En ook breide ik weer een sokkenpaar af en begon ook meteen weer aan iets nieuws.


Nu kun je wel raden waar ik zo aan verder ga.
Dus ja, een kabbelend leven past wel bij mij.

woensdag 3 april 2024

wijsheid komt met de jaren

 



Natuurlijk ging ik vorige week dinsdag gewoon naar werk. Maar toen ik daar aankwam, het kwartiertje erheen lopen kostte mij al veel te veel energie, wist ik dat dit niet verstandig was. Ik zat voor dood op mijn bureaustoel en collega vroeg ook waarom ik dan ook gekomen was, waarop ik iets uitbracht van btw aangiften. Maar zei ik wel meteen als ik die aangiften heb gedaan, ga ik naar huis.

En dat heb ik ook gedaan, overigens ook met 100% begrip van onze manager, die allang al blij was dat ik de btw er nog even doorheen duwde.

Toen zat ik thuis, beneden op de bank, lamlendig te zijn en dat heb ik lang volgehouden. Ik werd niet beroerder, maar ook niet beter. Nee, dat is niet waar, heel erg langzaam ging het wel beter, hoesten werd eindelijk wat minder. Maar zo zittend op de bank bedacht ik dat ik de paasweekendboodschappen zou laten bezorgen, want ik had geen energie om zelf in een drukke supermarkt te lopen. Ik vond het best decadent, zo zatermiddag werden de boodschappen bezorgd en was ik klaar. Alles in huis om lekker te koken en gezellig met elkaar te (paas)ontbijten.

Verder las ik een boek uit, zette een nieuwe sok op de naalden. De wol van de sweaterdress, die ik ook aan het breien ben, is wat pluizig en dat ging niet fijn met mijn gehoest, dus om toch iets om handen te hebben, dan maar weer een paar sokken. En ook liep ik met Lief een klein rondje langs allemaal bloeiende krentenboompjes. Even om te kijken hoe de conditie erbij stond (bedroevend overigens)

En de titel was wat collega M en ik naar elkaar grapten (en appten), want ook zij was ziek thuis, zij in verband met aanvallen van draaiduizeligheid (ziekte van meniere). Wij beide zijn nogal streng voor onszelf, zolang je niet volledig omvalt, kun je best werken, anders blijft er zo veel liggen, enz. Maar deze keer waren we allebei verstandig (en eerlijk in haar geval kan ze echt niet anders), dus niet er doorheen duwen, maar thuis uitzieken.

Gisteren ben ik dan weer aan het werk gegaan en het viel me niet tegen. De hoeveelheid werk die er op me lag te wachten, viel wel behoorlijk tegen, maar eigenlijk wist ik dat wel, want alleen tijdens de zomervakantie word er een deel van mijn werk overgenomen door een andere collega. En zoals mijn wijze collega M me 'sochtends nog even appte, een achterstand van een week, kun je niet binnen een dag weg werken. En zo is het maar net.

Maar nu hoop ik op die beloofde zomerse zaterdag, dan ga ik de hele dag in de zon zitten, mijn weerstand een boost geven (en rommelen in de moestuin, want heel voorzichtig komt daar ook van alles op).