al die 'bos' foto's.
We gingen dus weer lopen (mooi weer en ik had onbedwingbare dwang om kastanjes te gaan zoeken)
De kastanjes vielen wat tegen, weinig te vinden. Maar wel genoeg voor Miss T,
die had in allebei de vuistjes een grote kastanje.
En meestal loopt ze dapper met ons mee, soms even dragen, maar
vooral veel zelf stappen.
Vandaag niet, 't meisje was moe.
(naar de peutergroep vraagt best wat van haar, andere kinderen, andere leidster,
da's best wennen)
Dus zei ze zelf dat ze in de wagen wilde zitten en toen
ze een tijdje zat, tevreden wat naar de bomen te kijken of naar haar kastanjes,
vielen ineens haar oogjes dicht.
En terwijl zij sliep, liepen wij
richting Waalsdorpervlakte
(en ook weer terug)
cross-country witch
We liepen een behoorlijk eind, doorkruisten een heel stuk van het gebied
(en liepen natuurlijk ook weer in cirkeltjes)
Het kleine meisje sliep het grootste deel van de wandeling en
toen ze wel wakker was, zat ze nog een tikje slaperig om zich heen te kijken.
O ja, en weer terug op de parkeerplaats zagen we dat we drie uur aan de wandel
waren geweest (en dat lieten m'n benen me ook wel voelen)
de verzamelde herfstbuit.
De grote kastanjes heeft Miss T om mee te spelen en
de rest ligt op ons altaar/seizoenstafel.