Er kwam weer heel wat langs de afgelopen dagen, waardoor ik gewoon geen tijd had om even rustig achter de laptop te gaan zitten. Nu moest ik vandaag een paar dingen uitzoeken/regelen, waar ik toch echt de computer voor nodig had. En nu ik dan toch op zolder ben geïnstalleerd, kan ik ook even mijn blog opzoeken om weer een update te doen.
Afgelopen maandag deed ik een halve dag 'hospital knitting'. Miss T mocht zicht 's ochtends om 7.00 uur melden in het LUMC voor een bronchoscopie (of wel met een camera in haar luchtpijp kijken). Als baby kwam miss T terecht bij een kinderarts vanwege luchtweg/benauwdheidsklachten. Toen ze ouder werd verminderden die klachten, maar volgde wel de diagnose coeliakie, waardoor zij jaarlijks bij haar kinderarts langsgaat ter controle. De laatste tijd klaagde miss T vaker over benauwdheid of kortademig zijn, dus heeft zij dit bij de laatste controle ter sprake gebracht. Deze kinderarts neemt haar heel serieus, dus volgde een longfunctietest, waar het resultaat helemaal niet zo best was. Nu heeft miss T nog iets bijzonders, haar aorta draait naar rechts en hierdoor drukt dit vat tegen haar luchtpijp vlak voor de splitsing naar linker- en rechterlong en dat kan inderdaad klachten veroorzaken. De kinderarts liet nog een ct scan uitvoeren en hierop was inderdaad een vernauwing te zien, maar die verklaarde de klachten niet geheel, dus kinderarts nam contact op met zijn collega in het LUMC.
Dus van ons buurziekenhuis, nu naar Leiden en daar volgde weer een longfunctietest. Miss T en ik waren zeer onder de indruk van de grootte van dit ziekenhuis, we hebben er ook behoorlijk lopen dwalen. Bij het gesprek met de kinderlongarts bleek de longfunctie nu wel goed te zijn, maar deze arts wilde graag een bronchoscopie doen, zodat hij kon kijken naar de vernauwing binnen in de luchtpijp. En dat was dus maandag. En miss T heeft het ondergaan en doorstaan. Aan het eind van de ochtend voor we weer naar huis mochten, kwam de arts even langs en liet ons een stukje opname zien van de scopie. Bizar, zit ik zomaar in de luchtpijp van mijn kind te kijken, maar inderdaad nu de vernauwing van binnenuit gezien. En deze zit op grens van kan wel of geen/nauwelijks klachten veroorzaken. Nu neemt deze arts nog contact op een arts die gespecialiseerd is in bloedvaten om na te vragen of de 'uitstulping' van het vat bij de luchtpijp op latere leeftijd niet voor klachten gaat zorgen. Dus miss T is hier nog niet klaar.
Verder waren er ook werkdagen en mocht ik ook nog even een uurtje oppassen op de kleindochters (die hier wel in de buurt wonen). De oudste zit sinds januari in groep 1 en het was tijd voor het eerste oudergesprek en daar wilden zoon en schoondochter graag allebei bij zijn. Dus kwam oma een uurtje puzzelen met de meiden.
Maar waar ik zelf een beetje tegenaan loop is mijn moeheid. Ik ben echt vaak intens moe, ergens met alles wat er hier is gebeurd, misschien ook niet vreemd, maar ik krijg er een beetje genoeg van. Maar weet ook niet wat ik er nu aan moet doen. Tot ik suf scrollend op insta bij iemand terecht kwam, die veel over voeding schreef en dat was voor mij een eye opener. Ik kook iedere dag, zoveel mogelijk verse ingrediënten, maar de passie ontbreekt me een beetje. Het gemak sluipt erin, een zakje in plaats van verse kruiden, voorgesneden zooi en minder variatie in het weekmenu. En daar zit de kneep, ik vul in plaats van dat ik mijn lichaam voed.
Dus terwijl ik dit schrijf, staat er beneden op het fornuis het restant van de kip van gisteren te trekken tot een bouillon, die vanavond wordt omgetoverd tot kippensoep. Nee, ik verwacht hier geen wonderen, ik hoop op langzame verbetering. Waar ik wel wonderen van verwacht is straks de moestuin. Lief is nu bezig borderrandjes te maken om het stuk wat we tegelvrij hebben gemaakt en dan kan ik komende maand gaan starten met zaaien. En daar heb ik zin in.
Zo, en nu ga ik de bouillon zeven en een hele grote mand wasgoed opvouwen.
