klein geluk

 

Vaker stilstaan bij die kleine momenten, die het leven zo opfleuren.

Afgelopen weekend was een weekend vol klein geluk.

Het was mooi nazomer weer, daar geniet ik van en dat maakt me blij. Zaterdag liep ik met Oudste dochter naar het stadscentrum. Zij had daar wat nodig en ik liep voor de gezelligheid even mee. Terwijl we daar liepen, kreeg ik een appje van miss T, die kennelijk ook in het centrum was, die zei dat het bij de Markt naar Castlefest rook. En ineens herinnerde ik me, dat er daar, dit weekend, een soort van Historisch Festival zou plaats vinden. Samen met Oudste ben ik even gaan kijken, het was zeker geen Castlefest, Keltfest of Midwinterfair, maar er waren wel een aantal kampvuurtjes, een klein kampement en een markt met wat kramen. En daar zag ik voor het eerst sinds twee jaar, miss T haar festival pleegmoeder , zo fijn om haar weer even te zien en te spreken.

Maar ook met Oudste dochter op een terras zitten met een koffie voor we weer terug zouden lopen, dat is toch ook klein geluk

En ander klein geluk, kijk eens naar die foto hierboven, die kleine kater op zijn onze nieuwe stoel, hij is er al heel gelukkig mee. Wij niet altijd, maar dat heeft er meer mee te maken, dat hij nogal weinig ruimte voor een ander overlaat.

En nu verwacht je zeker foto's van afgelopen weekend, maar die zijn er niet, want ik was te druk met genieten van het hier en nu, dat ik er geen moment aan gedacht heb om iets vast te leggen. En dat is ook goed, want ik herinner me  het gezicht dat miss T trok, toen ze zondags even ging boogschieten en de boog duidelijk van mindere kwaliteit was, dan de bogen waarmee ze op Castlefest schiet, echt wel.

Maar wat is is, van zo'n weekend gevuld met fijne dingen krijg ik energie. Energie om de komende week aan te pakken wat ik moet doen of om te gaan met wat er op mijn pad komt.

Mabon

 De tijd waarin de zomer voorbij is en het afnemen van het zonnejaar werkelijk gevoeld word. Vanaf nu wint de duisternis het van het licht en zullen de dagen langer donker zijn dan licht.

Zowel de lente-equinox als de herfstequinox zijn tijden van balans, maar Mabon is de tijd van herbalanceren.
Mabon leert ons loslaten van bepaalde emoties en gewoontes, die onze groei belemmeren. Zoals obstakels de vrije stroom van een rivier kunnen belemmeren, kunnen bepaalde emoties en ingesleten gewoontes onze energiestroom laten stagneren. Mabon helpt ons deze los te laten, zodat wij verder kunnen.

Mabon is ook het loslaten van de zomer en het naar binnen keren, letterlijk als meer binnenshuis gaan leven, omdat de temperatuur daalt. Figuurlijk, omdat je je richt op je eigen emoties, kijk je naar jezelf en richt jij je naar binnen.


Mabon is een dankfeest, een moment om wardering te betuigen aan de Godin en haar gaven.
Het graan is geoogst, het fruit en de noten zijn geplukt en de groentes geoogst voor de eerste vorst komt.
De voorbereiding op de koude donkere maanden is gedaan.

Vier de overvloed van Moeder Aarde en sta stil bij de tijd die gaat komen.
Blessed Mabon!

september

September is toch wel mijn favoriete maand; de zomer is voorbij, de herfst staat voor de deur, maar toch vaak nog heerlijk nazomer weer. Het zorgt ervoor dat we hier veel naar buiten gaan, het laatste zonnetje mee pakkend voor het weer omslaat en de tijd van regen en herfststormen aanbreekt.

Het is ook de maand van de jarige dochters, de eerste dag van de maand verjaart Oudste dochter en elf dagen later mag miss T de kaarsjes uitblazen (dit jaar niet letterlijk, want er stonden geen kaarsjes op de taart)

En deze maand begonnen ook de scholen weer, na bijna 9 weken vakantie ging miss T maandag 6 september weer gewoon naar school, volgt zijn weer alle lessen in een klaslokaal en dat iedere dag van gemiddeld 09.00 tot 15.00 uur en al maakt het miss T niet uit of ze op school of online les heeft, ik ben heel blij dat school weer, zo goed als, normaal is. 

Ook maakte ik weer een ritje naar de dierenarts. Muis had op zijn zij ineens een vreemd bultje zitten, wat hem irriteerde en mij ongerust maakte. Gelukkig bleek het een onschuldige met vocht gevulde cyst te zijn, zodra de dierenarts deze aanprikte, liep het vocht eruit en was het bultje weg (en ik heel erg opgelucht)

Ik heb de afgelopen weken ook mijn breispierballen weer getraind, het vest, de harvest cardigan, waar ik vlak voor onze vakantie naar Valkenburg mee begon, is nu af. En ik denk dat ik dit wel mijn nieuwe lievelingsvest gaat worden. Vanaf het moment dat het van de blockmat afkwam heb ik het al redelijk veel gedragen.

En verder deed ik nog oma-dingen, ik paste op L+F, omdat hun papa en mama een bruiloftsfeest van vrienden hadden. Dit betekende ook dat ik de twee dames naar bed moest brengen en het is voor mij toch een hele tijd geleden dat ik een dreumes en een peuter tegelijk naar bed moest brengen. Ik heb mij serieus echt af lopen vragen hoe ik dat in die tijd deed. Maar ik kreeg een handleiding met hoe het eet/bad/slaap ritueel moest verlopen, ik had hulp van Oudste dochter en kleindochters die gedijen op regelmaat, dus handleiding volgen en alles ging prima. En ineens wist ik ook weer hoe ik dat vroeger deed.... juist regelmaat, altijd hetzelfde ritueel, voorspelbaar en veilig.

En vandaag was het weer een echte nazomerdag, dus zonde om daar niet van te genieten. In Limburg had ik samen met de dochters een middagje gefietst en dat was toen super gezellig. Dus we besloten om vandaag een stukje door de polder te fietsen, helaas nu niet op e-bikes, maar gewoon op eigen kracht.

en het is maar goed ook dat we vandaag nog even buiten waren, want als ik het weerbericht moet geloven, wordt het volgende week natter en kouder, herfst dus.