iedere dag een wandeling

Ik heb mezelf  uitgedaagd om iedere dag een wandeling te maken samen of alleen, maar iedere dag even naar buiten om een stukje te lopen.

Ik hoop dat ik hiermee mijn oude veerkracht weer wat terug krijg, in de zin van niet eindeloos over alles piekeren, maar meer de dingen nemen zoals ze komen en me dan pas druk maken (of niet)

Daarbij is het ook nog eens goed voor mijn conditie. Zeker nu we het voorzichtige plan hebben om van de zomer weer richting Noorwegen/Zweden te gaan en ik weet dat we dan weer veel gaan lopen, dus het op peil brengen van mijn conditie is dan geen slecht idee.

Een echte uitdaging zijn mijn werkdagen, dan zit ik immers 8.5 uur tussen vier muren (met uitzicht op een blinde muur). In de middagpauze wandelen vind ik niet zo aantrekkelijk, een rondje om het industrieterrein en daarna achter je bureau even snel brood naar binnen werken. Niet mijn ding. Maar ik heb er al wel wat op gevonden, in plaats van de fiets te pakken, loop ik nu naar m'n werk. Twintig minuten heen in de ochtend en aan het eind van de middag weer twintig minuten terug. 

Dus het plan is er. Ik ben vol goede moed begonnen, maar nu moet ik het ook gaan volhouden.

vanmorgen

 

Vanmorgen zat Woezel tevreden op de tuintafel. Eerst wilde ik hem binnenlaten, maar toen hij bleef zitten terwijl ik de deur voor hem open zette, ging ik ook naar buiten. En ik stond bij hem, luisterde naar de vogeltjes en zag de lucht langzaam wat lichter worden.

En ik bedacht me dat het vast een fijne dag zou gaan worden.

Een paar minuutjes buiten, even stilstaan in het hier en nu en ik begin de dag met een gevoel van rust(dat ik niet hoef te werken vandaan, helpt daar ook vast aan mee). Maar wat ik eigenlijk bedoel is, dat je van katten zo veel kunt leren 😉

weekend

Werk en ik waren geen vriendjes de afgelopen week, het was een hoop gemopper met een aantal stekelige mails, dus ik was blij toen ik vrijdag om 14.00 uur mijn computer uitschakelde.

Het weekend maakte gelukkig alles weer goed.

Zaterdagmiddag ging ik even langs bij zoon en schoondochter, theetje doen en met de meisjes spelen. En zeg nu zelf, dat wanneer de deur opengaat en een drie jarige frummel aangerend komt en zo in je armen springt, dan kan je dag toch niet meer stuk. De mijne in elk geval niet.

Zaterdagavond is natuurlijk voor wie-is-de-mol, nu Robinson afgelopen is, kijken we met z'n allen naar de Mol. En nee, ik heb nog geen idee wie de mol zou kunnen zijn.

En vanmorgen werd ik gelukkig weer op redelijke tijd gewekt door de grijze kater, dus ik zat voor achten alweer beneden en na de katten gevoerd te hebben, daar was het Muis immers om te doen, heb ik eindelijk de tweede sok van mijn chelseabootssokken afgebreid.

Tegen de tijd dat iedereen wakker en ook beneden was, zag het er buiten best redelijk uit. Dus even er uit in plaats van suf op de bank te blijven hangen was wel een goed plan. 

Het werd een strandwandeling bij Hoek van Holland.

Het waaide wel stevig en dat maakte de zee mooi en onstuimig en dat geeft weer mooie foto's.

We hebben een stuk gelopen over het strand en de pier/strekdam bij de havenmond, echt lekker uitwaaien. Ik miste alleen die warme choco in een strandtijd na afloop van de wandeling. Maar die hou ik gewoon tegoed voor wanneer dat ook weer kan.

En nu heb ik nog een klein beetje weekend over, dus ga ik nog heel even chill op de bank samen met grijze kater, voor ik soep ga maken.

Alvast een goede week gewenst!

en daar gaan we weer

Zo, de kerstboom de deur uit en weer tulpen op tafel. Ik kan heel erg genieten van die boom met zijn lichtjes, maar na de jaarwisseling heb ik er ineens genoeg van, vind ik de boom een sta-in-de-weg en wil ik weer ruimte terug in de woonkamer. Nu begon onze kerstboom als een stoere Norman de Nordman, maar hij eindigde als Norman de Treurwilg, zo na de kerst liet hij z'n takken hangen en ruide nog fanatieker zijn naalden dan mijn katten hun vacht.

Maar vandaag is het dus alweer maandag en dat betekent vooral dat morgen de werkweek weer begint en dat vandaag traditiegetrouw het weekmenu werd gemaakt en de boodschappen voor de komende dagen gehaald. Dus business as usual.

Toch begin ik nu met een ander gevoel aan dit nieuwe jaar, het voelt niet als een nieuw jaar, maar gewoon als een voortzetting van alle oude shit, zeg maar een soort verlengd 2021. Alle C-ontwikkelingen en ellende drukken een te groot stempel op alles. Het alles-komt-goed-geloof is er allang al niet meer.

En toch moeten we door. Hoewel ik liever met breiwerk en dekentje op de bank blijf zitten, zal ik morgenochtend toch echt op mijn werk moeten verschijnen. En dat kan ik dan beter zo positief mogelijk doen, dus mijn fijnste feel-good winterjurkje ligt al klaar voor morgen.

En zo meteen kruip ik nog even op de bank, onder een dekentje met mijn breiwerk.

Wens iedereen een fijne week en als je ook weer aan het werk moet, veel succes.