zomaar wat foto's

Foto's van de afgelopen week; van ons huis en dagelijks leven.
Onze tuin en ook de tuinen om ons heen, krijgen steeds meer kleur door alle bloesem en de lente-bloeiers die nu op hun mooist zijn.
Alleen jammer dat we nog niet vaak buiten konden zitten.
Miss T ging met haar klas naar de buurtboomgaard op woensdagmorgen, hier is behalve de boomgaard, moestuin, bijenkasten en kippen, nu ook een uitkijktoren en blotenvoetenpad voor de kids.
En al was het niet warm, ze liepen het allemaal (wel meerdere keren).
Miss T vliegt trouwens toch uit. Ze speelt steeds vaker bij vriendinnetjes door langs te gaan en te vragen of ze komen spelen in plaats van dat afspraken nog via ouders worden geregeld.
Het gaat hier dan wel om vriendinnen, die in de buurt wonen, waarbij er maar een of twee straten over gestoken moeten worden.
Ook waren we op de pizza-party van oudste zoon, die begin deze maand jarig is geweest. En hier speelde miss T  met haar nichtje en toen ze allebei moe waren kropen ze samen in een grote stoel.
Raar om te beseffen, dat eind komende maand zoon, schoondochter en kleinemeid naar Brisbane vliegen, waar ze in ieder geval twee jaar zullen blijven.
Verder breidde ik weer een metertje aan m'n laatste project, de zomerse blaadjes sjaal en met de weersverwachting van deze week, kan ik die sjaal goed gebruiken.

Vanmorgen viel het gelukkig mee, geen regen, terwijl ik naar m'n werk fietste.
Vandaag gewerkt in plaats van vrijdag, dus dat betekend morgen nog een dagje en dan weekend.
Ik hou wel van dit soort weken.

paasweekend

Dat de laatste week wat anders verliep dan anders, zal wel duidelijk zijn.
Ik pak hier het gewone leven van alledag weer op en door de afstand gaat dit makkelijker dan ik dacht; mijn moeder woont immers in drenthe en wij in zuid holland.

En ook al is mijn moeder een sterke vrouw, die nooit bij de pakken neerzit. Het valt niet mee om ineens weer alleen te zijn.
Dus reden afgelopen donderdag miss T en ik weer naar drenthe om een paar daagjes bij haar te logeren.

En zaaide miss T woensdagmiddag haar moestuintjes thuis

donderdagmiddag kon ze bij oma ook aan de slag

Verder hebben we wat gewandeld, tussen de buien door. En vrijdag toen het echt prutweer was, kochten we in de buurt bij een kweker verse asperges. (En die waren zo lekker!)

Zaterdagmiddag waren we weer thuis, lekker op tijd voor de paasboodschappen. Valt wel mee, want daar maken we toch geen drukte van.
Alleen het ontbijt, omdat met z'n allen ontbijten, we hier niet veel doen, maak ik daar met deze dagen wel werk van. Gewoon omdat ik dat gezellig vind.

Nu na twee dagen zeer uitgebreid ontbijten, ben ik dan ook wel even uitgegeten.
En de rest van de dag, gewoon wat bankhangen, boekje lezen, paar toertjes breien en heel veel thee drinken.
(en wassen, boodschappen doen, want morgen begint de werkweek weer)

Als je wilt lachen kijk dan op instagram  #catinasquarechallenge
Met oudste dochter probeerden wij dit uit op onze Muis.
En zonder te aarzelen liep hij naar het vierkant en ging er in zitten (moet ik misschien wel vertellen, dat Muis ook in iedere doos, mandje en tas gaat zitten die hij ziet)

Nog een fijn weekend!

Soms is het leven niet eerlijk

Elf jaar geleden verloor mijn moeder heel plotseling haar man, en ik mijn vader, aan een hartstilstand. Ineens was het over en bleef mijn moeder alleen achter.
Acht jaar geleden kwam er weer een man in haar leven, een lieve bescheiden man. En samen hadden ze het goed en waren gelukkig.
Deze lieve man, die nooit eerder ziek was, kreeg zes jaar geleden te horen, dat hij prostaatkanker had en dat dit niet te genezen was.
Maar hij reageerde heel goed op de behandelingen en hij en mijn moeder leefden gewoon hun leven, en alles was goed.
Tot een klein jaar geleden, er werden uitzaaiingen geconstateerd.
Er werden experimentele behandelingen geprobeerd.
Maar mijn moeder's partner ging steeds verder achter uit.

Vorige week vrijdag stuurde mijn moeder een bericht dat ze die dag weer naar het  ziekenhuis waren geweest en dat de uroloog had gezegd niets meer te kunnen doen voor hem. Hij was uitbehandeld.
Wij zouden de zondag langsgaan en met wel in het hoofd dat dit een afscheid zou kunnen zijn (al hoopte ik dat we nog heel vaak langs zouden gaan en het afscheid konden uitstellen)

Zaterdagochtend belde mijn moeder mij om te zeggen dat het heel slecht ging en dat hij stervende was.
Ik heb wat spullen gepakt en ben naar mijn moeder gereden om haar bij te staan om bij haar te zijn.
En ik heb samen met mijn moeder aan zijn bed gestaan toen hij overleed.

Gisteren was de crematie en een herdenkingsdienst, met een paar sprekers en vooral veel muziek
Ook ik heb een paar woorden gesproken, omdat ik zeer veel respect voor deze man had. Hij maakte dat mijn moeder milder werd in haar oordeel en dat heeft de relatie tussen mijn moeder en mij zo veel goed gedaan. Daar ben ik hem innig dankbaar voor.

Hier mijn woorden;   (wel heb ik zijn naam weggehaald)

Lieve  XXXX 
Acht jaar geleden kwam jij in het leven van mijn moeder.
En niet veel later leerde ik jou ook kennen, een lieve bescheiden man met een grote passie voor alles wat groeit en bloeit.
Ik was zo blij dat mijn moeder weer een ' maatje' gevonden had en zag hoe goed jullie het samen hadden en hoe gelukkig jullie waren.
Ook mijn jongste dochter, sloot jou in haar hart en zei tegen jou; ' jij bent een beetje mijn opa' , waarmee jij haar ook in jouw hart sloot.
Maar vandaag moeten wij afscheid van jou nemen.
En dat doet pijn.
Jouw wens was om jouw leven te vieren.
Dat zullen we doen.
Niet meer met jou, maar wel met jou in onze gedachten.
Dag lieve XXXX, vaarwel