Samhain

 Samhain is de donkere tegenhanger van Beltane.

Met Beltane vieren we het leven in de natuur, met Samhain gedenken wij het afsterven van deze zelfde natuur.

Dit is het feest van het sterven van het jaar en daarom ook het feest van het Nieuwe Jaar, want een sterven houdt ook een wedergeboorte in.
De periode van Mabon leerde al welke obstakels jouw in de weg staan en jouw groei tegen houden.
Nu met Samhain zijn we zover om hetgeen wat jij als ballast ervaart achter je te laten.
Je kunt jezelf de vraag stellen, wat je wilt bereiken, wat je met je leven gaat doen in deze nieuwe jaarcyclus.
Samhain geeft je de mogelijkheid te overdenken, te beslissen en opnieuw te beginnen.

Let wel een nieuw begin komt nooit zonder offer. Je moet je bewust zijn wat jij wilt opofferen, waar jij afstand van wilt doen.

Het bekendste symbool van Samhain; de pompoen.
De pompoen wordt uitgehold en in de schil wordt een gezicht gekerfd.
De kaarsjes die in de uitgeholde pompoen worden geplaatst, symboliseren de ziel, die nooit sterft.
De vrucht symboliseert het vergankelijke lichaam.
En door het vruchtvlees te gebruiken voor soep, brood of cake symboliseer je de wedergeboorte.

De elementen die horen bij Samhain zijn water en aarde.
Je herkent ze nu ook onmiddellijk terug in de natuur, ga maar eens na een regenbui door park of bos lopen. Terwijl alles nog na drupt van de regen ruikt het naar aarde en verrotting. Een aardse geur die echt bij deze late herfst hoort.

Water zorgt er voor dat je nu kunt loslaten wat je niet nodig hebt, wat je wilt offeren, maar het water, het stromende overheerst niet meer. Je hebt immers al besloten wat je niet meer nodig hebt, nu hoef je alleen nog maar los te laten.

Het element aarde komt duidelijker naar voren. Het leven trekt zich nu terug in de aarde, waardoor de natuur er stil en doods uitziet.
Maar ook wij trekken ons terug naar binnen, letterlijk vanwege de kou de huizen in, maar ook figuurlijk gaan wij dieper in onszelf en zoeken rust en stilte.

Hoe ik deze tijd zelf ervaar?
Ik voel duidelijk dat ik  rust nodig heb, mijn lichaam en geest werken trager,  ook door het gebrek aan zonlicht.
Ik heb veel behoefte aan rust, niet in de zin van slaap, maar een rustiger ritme voor de dagelijkse bezigheden.
Ik vind dit ook een moeilijke tijd, want de behoefte van lichaam en geest staan vaak in contrast met mijn dagelijks leven. En dit geeft mij onvrede en vaak een gevoel van intense moeheid.
Toch heb ik deze donkere tijd ook nodig, hier leer ik om een pas op de plaats te maken en weer goed naar mezelf te luisteren, naar wat ik nodig heb de komende tijd.

Blessed Samhain!

terugblikken en toch ook weer door

 

Dit blog is mijn dagboek en soms blader ik weleens terug in de tijd en zag ik dit (klikkerdeklik) weer, wat was ze toen nog klein (ik heb het over miss T), ik werd er gewoon een beetje melancholiek van. Misschien ook wel omdat ik vanmiddag zelf in de tuin bezig was, zonder hulp van miss T, die nog les had, maar wel onder toezicht van ons grijs katertje. Uitgebloeide planten weg snoeien, onkruid er uit trekken, tuintafel aan de kant en bladeren opvegen. Het beneden gedeelte van de tuin probeer ik wel opgeruimd te houden. Boven in de moestuin en bij de bessenstruikjes maak ik bergjes van blad en plantenresten voor insecten, padden en muisjes om te overwinteren.

En nadat miss T deze lente de bollenvelden had gezien, wilde zij ook in de tuin allerlei verschillende kleuren roze tulpen. Of dat door de hele tuin gaat lukken, denk ik niet, maar ik pootte alvast tulpenbolletjes in de bak tegen de schuur. Nu maar hopen dat Woezeldepoezel ze er niet gaat uitgraven.

Meneer was ietwat verbolgen dat zijn tuin ineens was opgeruimd, hij mistte al die planten om zich in te verstoppen. Gelukkig zag hij algauw dat er  aan zijn trappetje naar boven niks veranderd was (nog steeds chaos)

We wonen hier nu al weer elf jaar. Toen we hierheen verhuisden hadden we een huishouden met 4 thuiswonende kinderen en 7 katten. In beide zijn we wat uitgedund, met nog 2 thuiswonende kinderen en 2 katten, eigenlijk zijn we nu een heel doorsnee gezin.

Tijd voor verandering?   Nog een kat erbij? Lief is hier geen groot voorstander van, maar ik zou graag nog een jongere poes erbij willen, als maatje voor Woezel en de dames en ik missen een knuffelpoes, zoals Nutmeg wel was. We zijn er niet over uit, maar wat ik wel zie, is dat grijze kater Muis, echt een oud mannetje begint te worden. Hij beweegt strammer, en ergens op springen gaat steeds moeizamer, dus misschien dat houd mij ook wel tegen om er een jonge kat bij te nemen, wordt dat niet te druk voor de oude man. 

Nou ja, we hebben in ieder geval afgelopen zaterdag ons crazy cat lady hart kunnen ophalen in Kattencafé Sophie in Leiden. 

De kleine lapjes dame had mijn hart gestolen en miss T was meteen persoonlijke bediende van de fluffy dame. Het is gewoon leuk om daar te zitten, wat te drinken en ondertussen een beetje knuffelen met een kat. Ik denk dat we hier wel vaker op de koffie zullen gaan.

En nu is het hoog tijd om te beginnen met koken. Sinds een paar maanden is mijn yoga les verschoven van de woensdag naar de donderdagavond, dus nu heb ik woensdag weer de tijd om uitgebreid te koken. Voor vanavond Jamie in 30 minuten er weer bijgepakt, waar ik toch echt langer dan 30 minuten overdoe, maar dat was toch niet mijn bedoeling.

Fijne avond!

small talk

 

Even toch een paar regels, omdat ik eigenlijk niet zo veel te vertellen heb. Mijn dagelijks leven is nu eenmaal niet groots en meeslepend, maar voorspelbaar en gewoontjes (en ik zou het niet anders willen).

Maar dan krijg je wel dat dagen en weken voorbij gaan zonder noemenswaardige gebeurtenissen. Soms misschien iets te veel Eat, Work, Sleep & Repeat, dan ik zou willen, daarom koester ik mijn woensdagen. Nog geen twee jaar geleden was de woensdagmiddag, knutsel- of bakmiddag van miss T en mij. Maar miss T zit inmiddels in 2mavo en ook al vroeg ze laatst of we nog spinnenwebben gingen maken met de kastanjes, die we hadden geraapt, meestal heeft ze zo haar eigen bezigheden. Dus zo langzaam aan is de woensdag mijn dag geworden, waarin ik boodschappen doe, een beetje opruim, maar ook tijd maak om te lezen, breien en bloggen. 

Werk ervaar ik de laatste weken als heel druk, het is niet dat de hoeveelheid werk enorm is, het heeft meer te maken met onze nieuwe collega, die nog in haar inwerk periode zit en heel veel uitleg vraagt, wat ook logisch is. Maar wat wel grappig is, ook vragen stelt waardoor ik ook weer op een andere manier naar mijn werk kijk, of naar de manier waarop ik werk. Dus zo'n frisse wind op de afdeling is leuk, maar ook vermoeiend.

Maar dit zorgt er wel voor dat ik na een werkdag niet echt meer energiek ben en graag op de bank plof en eigenlijk niks doe, behalve te veel scrollen op insta, wat weer niet goed is voor mijn hoofd, veel te veel prikkels, te weinig rust en zo voel je wel een vicieuze cirkel aankomen. Dan is het wel fijn dat oudste dochter er is en zij graag na haar (thuis)werkdag nog even naar buiten gaat en we dan samen, soms zelfs met miss T, erbij nog even een rondje lopen. Een half uurtje door de buurt op zoek naar alle buurtkatten en dan uitgewaaid binnen komen en ontspannen een kop thee drinken. Dat geeft toch mijn hoofd meer rust, ik slaap 's avonds beter (uitgezonderd met volle maan) en ik hou meer energie over om thuis ook nog wat te doen. 

En nu ik dit zo terug lees, heb ik inderdaad niet veel te vertellen, dus het is maar goed dat ik dit blogbericht de titel small talk meegaf.

een druilerige herfstdag

Dat is het vandaag dan ook wel. Ik werd vanmorgen wakker terwijl de regen tegen het zolderraam kletterde en eigenlijk is die regen nog niet gestopt.Nu ga ik hier helemaal geen klaag verhaal houden over het sombere weer, want daar heb ik geen reden toe.

Het is vandaag mijn vrije woensdag, ik hoef de deur niet uit. En het is hier  gezellig binnen met wat kaarsjes aan en een mok thee op tafel.

Ik maak van vandaag een dag van kleine klusjes, met vandaag twee thuiswerkers heb ik geen zin om het huis schoonmaaktechnisch op de kop te zetten, dus ik draai een wasje of twee, ik reorganiseer een plank in mijn kledingkast en als het buiten straks droog, of iets droger is, doe ik een paar boodschappen, zodat we voor de komende dagen ook weer alles in huis hebben. Een dag van kleine, simpele dingen, die toch mij toch voldoening geven.

En zo'n dag geeft mij ook rust in m'n hoofd, want daar is het weer druk. Er is gewoon veel dat mij nu bezig houd., want als zelfs Lief  's ochtends aan mij vraagt of ik wel kon slapen met mijn volle hoofd, weet ik dat het nu wel echt begint op te vallen, dat ik van de hak op de tak spring of juist totaal in mijn eigen wereldje zit.

Er komt weleens wat op je pad, en omdat ik geloof dat sommige dingen niet zomaar op je pad komen, vind ik dat je er wel iets mee moet doen, er over nadenken, afwegingen maken, nog veel meer nadenken en dan uiteindelijk beslissen, doe je er wel iets mee of niet, maar dan heb je die kans in ieder geval niet verloren laten gaan. Dus bij mij buitelen er nu steeds allerlei gedachtes door m'n hoofd, de ene keer denk ik met mijn hart en de andere keer probeer ik meer verstandelijk te denken, maar onrust geeft het wel. 

Gelukkig is het op werkgebied weer rustiger geworden, een collega heeft afscheid genomen en zoals ik het aanvoel, past zijn opvolgster eigenlijk best leuk in ons team. We zijn nu wel met alleen vrouwen (behalve het afdelingsopperhoofd natuurlijk), dus onze afdeling is omgedoopt tot het 'kippenhok'. Het is wel grappig om te merken dat de energie binnen onze afdeling nu anders aanvoelt, rustiger en zachter en dat vind ik best positief.

En wat ook positief is, het is gestopt met regenen buiten, dus ik ga nu snel de boodschappen doen voor de volgende bui valt.

Fijne woensdag!