Eye opener

(bron; 365 dagen flow)

Het is geen geheim dat ik al een paar jaar tegen mijn werk aan hik. Er zijn periodes dat het prima gaat, ik m'n werk doe en de rest van me af laat glijden, maar er zijn ook tijden dat ik 's ochtends liever door zou fietsen in plaats van afslaan naar het bedrijf, dat werken voelt als waden door stroop en dat de afdelingssfeer beneden het vriespunt is, waardoor ik aan het eind van de dag compleet leeggezogen ben.

Rob, mijn lief, is een man die denkt in oplossingen, dus zijn meest praktische is dan ook zoek ander werk. Terwijl ik meestal genoeg heb aan een luisterend oor om even de dag van mij af te praten en vervolgens ontspannen te gaan koken.
Toch waarschuwde hij me dat als ik zo door blijf gaan, zonder plezier te werken, ik afbrand.
Ik zou iets moeten zoeken waar ik goed in  ben, wat ik leuk vind om te doen, mijn talenten benutten.

En daar ging ik op slot, want ik heb geen speciale vaardigheden of talenten.
Ik werk op de financiële administratie en houd me bezig met inkoopfacturen en alles wat daarbij komt kijken.
Deze keuze heb ik nooit uit passie genomen, ik was vroeger echt geen scholier die wild enthousiast werd van economie of handelsrekenen.
Het was een praktische keuze, begin jaren '80 was er veel werkeloosheid, zeker onder jongeren. Een vriendin uit die tijd en ik bedachten  dat er twee beroepsstromingen zijn waar wel 'altijd' werk is; secretarieel- en boekhoudkundig werk.
Zie daar de motivatie voor mijn beroepskeuze.

Na heel veel jaren thuis bij de kinderen te zijn geweest, wilde ik kijken of ik buitenshuis werken kon combineren met een gezin met vier schoolgaande kinderen.
En automatisch rolde ik de boekhouding weer in en voor zo'n acht uurtjes in de week is dat ook prima.
Na of eigenlijk tijdens mijn scheiding, dacht ik niet eens na over wat ik graag zou willen, ik was op zoek naar werk voor heel wat meer uur dan de acht die ik werkte. Ik had ervaring met boekhouden en zo werd ik aangenomen bij een farmaceutisch verpakkingsbedrijf bij de afdeling financiële zaken.

Maar heb dus nog nooit bedacht wat ik eigenlijk leuk vind of waar ik goed in ben. Toen ik dat op een bepaald moment wel ging doen, werd ik daar niet echt gelukkiger van.
Ik vind breien/handwerken leuk, ik hou van koken & bakken, ik word gelukkig van rommelen in de tuin, maar ik zie hier toch echt geen carrière in.

Dus toen ik vanmorgen deze woorden las op de flow-kalender, werd ik even stil, want koken, bakken, breien, tuinieren, huiswerk overhoren, kortom mijn zorg voor ons gezin is ook waardevol. Dus eigenlijk  heb ik mijn passie allang al gevonden.

Je zou denken dat ik nu onmiddellijk naar mijn leidinggevende stap, hem mijn ontslagbrief overhandig en mijn carrière vervolg als home-maker.
Was de wereld maar zo eenvoudig.
Toen mijn lief mij leerde kennen, was ik een alleenstaande, werkende moeder met vier kinderen. Natuurlijk werkte ik, ik moest mijzelf en mijn kinderen toch kunnen onderhouden, daar heb ik mij toen ook nooit druk om gemaakt. Dit was de situatie en daar had ik maar mee te dealen en dat deed ik ook.
Lang verhaal kort, lief en ik kregen samen een dochter, kochten samen een huis voor het hele gezin, waar we nu nog steeds wonen, alleen met minder mensen.
Maar nog steeds ben ik van mening, dat ik financieel verantwoordelijk ben voor mijn zoon en dochter uit mijn eerdere relatie, die hier nog wonen.
En ook al wringt dat misschien met wat ik graag zou willen, dit is zoals het is en ook daar moet ik maar mee om gaan.

Maar vandaag las ik bij een mede-blogger iets wat mij hielp om mijn mindset betreft mijn werk te veranderen.
Zij had zelf in een artikel gelezen dat,  mensen meer aan hun doel, dan aan hun passie moeten denken. Welke betekenis heeft hetgeen jij doet voor anderen. Het gaat om het verschil wat jij maakt, het goed dat jij doet, voor een ander.
Heel basaal gezien, in mijn werk zorg ik er voor dat mijn collega's de benodigde gegevens hebben om hun werk te doen, dat is mijn doel. Misschien niet mijn passie, maar mijn werk heeft wel nut.
En als ik het zo bekijk ben ik eigenlijk ook de home-maker van onze afdeling, als degene die koffie haalt of even tijd maakt voor een praatje.
Omdenken heet dat, geloof ik.

Eigenlijk kreeg ik vandaag zomaar twee eye openers betreft mijn zelfbeeld. Ik heb wel zeker een talent en daarbij is mijn werk buitenshuis ook nuttig, voor het bedrijf waar ik bij werk en voor mijn kinderen, omdat ik ze ermee kan onderhouden (al is dat maar voor een klein deel)

Hierdoor kan ik nu wel weer op een andere manier naar mijn werk en ook naar mezelf kijken. Het is misschien geen totaal oplossing, want dit zorgt niet voor een verandering in de werksfeer, die bij tijd en wijle ronduit waardeloos is.
Maar wel een manier voor mij om de werkdagen door te komen met wat meer plezier of arbeidsvreugd dan de afgelopen tijd.

+++++++++++++
(Sorry, dutch only. See right upper corner for 'translate')

Zondagse wandeling // Sunday Walk

Vanmorgen werd ik wakker, zag een heldere lucht en een thermometer die -2 graden aanwees. Zo'n echte fris,koude morgen aan het begin van de winter.

Een dag waarop je gewoon naar buiten moet gaan.

Op dit voornemen kwam wat commentaar van een zekere bijna puber en ook al had ze de keuze om thuis te blijven, uiteindelijk wandelde ze gewoon mee.

En ik denk, eerlijk gezegd, dat ze dit niet graag had willen missen.

+++++++++++++++

This morning I woke up to a cold and crisp minus 2 degrees.

It felt like the very begin of winter.

A good day for a sunday walk in the woods.

Although our teenager wasn't enthusiastic at first and she was given the choice of staying at home, in the end she walked happily together with us.

And to be honest, I think she doesn't want to miss out on our walks.

En weer is het zaterdag // Saturday again

(english below)

Dan is er gewoon weer een week voorbij.
Miss T had een drukke week achter de rug, behalve school en haar RT les had ze ook nog eens een behoorlijke hoeveelheid huiswerk.
En met het plannen er van vergistte ze zich een beetje en zo kwam het dat we op woensdag (de stakingsdag van het basisonderwijs) een home-school dag hadden, met een schoolse planning en vaste pauzes.
We hadden er flink wat werk aan, maar ik kan nu weer perfect uitleggen wat onderwerp, lijdend voorwerp en meewerkend voorwerp zijn en ook bijwoord en bijvoeglijk naamwoord hebben geen geheimen meer voor mij. En ik geloof dat miss T het ook begreep.
Gelukkig werd haar harde werk ook beloond en had ze voor iedere toets ook een goed resultaat.

En dat mocht best een beetje gevierd worden.
Daarom gingen we vanmorgen ontbijten met taart bij The Welsh Bakestone in Scheveningen, hier is alle brood en gebak glutenvrij.
En miss T stuitert dan ook van blijheid door die zaak, want hier kan ze alles proeven, kiezen en eten, zonder zich zorgen te maken over gluten of kruisbesmetting.
Natuurlijk ging er ook een tas gevuld met glutenvrije broodjes, eierkoeken en kruidnoten mee naar huis.

Zelf heb ik niet al te veel gedaan deze week, natuurlijk de gewone klusjes in huis en tussen de regenbuien door veegde ik de bladeren bij elkaar, die onze tuin wat onbegaanbaar maakten.
Boven in de moestuin liep ik de bakken nog even na en oogstte nog een bietje (formaat radijs), maar wat een mooi bietje was dit, de kleur en het patroon aan de binnen kant.
Ik heb meteen besloten de bieten volgend jaar weer een kans te geven, maar ga ze dan wel eerder zaaien en buiten uitplanten.
Toch fijn om nu al te beginnen met plannen voor volgend voorjaar, als ik veel van dat soort plannen maak, lijkt het altijd of de winter minder lang duurt.

Maar nu ga ik eerst van de rest van mijn weekend genieten.

Fijn weekend!


+++++++++++++

Then it's saturday again, another week just rushed by.
For miss T it has been a busy week, with school, remedial teaching and homework in almost secondary school quantity.
This time her homeworkplanning wasn't up to speed, so at wednesday, when all primary teachers were at strike, which made the school to close down.
We were having a homeschoolday, with a rather strict planning of working/learningtime and time for relaxation.
We both worked hard that day, I thought I might career switch and become a primaryschool teacher. And in the end I think miss Talso understood my explanation of grammar.
Luckily all her effort was rewarded by good test results.

Something to celebrate as we thought.
So this morning we had breakfast with cake at the Welsh Bakestone in Scheveningen.
At this place all they make, bake and sell is glutenfree.
Miss T jumps for joy if we visit this shop, because she can taste and eat anything without worrying about glutes or crosscontamination.
As always we took some glutenfee breadrolls and cake home for her.

Myself,  I wasn't  particularly busy this week, just the normal domestic chores and errands.
Although I raked the leaves in our garden together, because there were lying so much of them it was impossible to get to our veggie garden.
Over there I found in one of the vegetable container a really small beet, the only beet I've harvested this year.
But is was beautiful; the color and texture.
Next I'll try  again, but will start a bit earlier in spring.
Planning my garden for next year gives me the feeling that winter won't last that long.

But for now I am going to enjoy the rest of my weekend.

Wishing you a nice weekend as well.

zaterdagmorgen

Het is rustig in huis.
Rob en miss T zijn net de deur uit, zij helpen op school met de Oud-Papier-Actie.

En ik doe weinig, ik brei een paar naaldjes aan mijn zoveelste sok, staar naar buiten en drink koffie.
Vandaag hoef ik ook helemaal niets van mezelf, gewoon een dag van rust en stilte en een beetje aanrommelen.

De laatste twee weken waren behoorlijk gevuld met allerlei afspraken en door de (welverdiende) vakantie van een collega, waren mijn werkdagen ook drukker dan normaal.
Begin deze week begon het echt winters te worden, met koude, zonnige ochtenden. Het was echt fijn om dan op de fiets te stappen en nog even buiten te zijn, voor de werkdag begon.
Helaas is het inmiddels weer herfst met veel wind en regen, wat ook best gezellig is, zolang je de deur niet uit hoeft.
Komende maandag gaat miss T (met alle kids van groep 8) op bezoek bij een middelbare school, iets waar ze zich enorm op verheugd en dat begrijp ik ook wel, het is toch een kijkje in haar toekomst.
Eigenlijk niet te geloven, dat ze dit schooljaar afscheid neemt van de basisschool, op naar de volgende levensfase. Iets waar zij wel aan toe is, maar ik stiekem nog niet helemaal.

Maar ik loop op de zaken vooruit.
Het is zaterdag, het is weekend, ik hoef vandaag helemaal niks.

Kom, ik ga nog een paar naaldjes breien en een kat knuffelen.

Fijn weekend!