overstag

Ik ging overstag. Niet letterlijk, want varen is, zeg maar, niet mijn ding. Ik zit liever langs de waterkant, dan op het water. Maar dit terzijde.

Na twee weken werken op maandag, waardoor ik de weekboodschappen verschoof naar de zondag, had ik er ineens genoeg van. Ik heb nog nooit een hekel gehad aan boodschappen doen, neem er ook graag de tijd voor. Maar waar ik wel een hekel aan heb, is met de auto rondjes rijden, over het parkeerterrein, op zoek naar een plekje of beter in de hoop nog een plek te vinden. Door de week weet ik wel waardoor dit komt, vlakbij deze grote super is een station en veel mensen die met de tram/metro richting Den Haag en Rotterdam gaan, parkeren hun auto op het parkeerterrein bij de winkels en daarmee blijft er niet veel parkeerplek over voor mensen die hun boodschappen willen doen. Maar dus op zondag is de situatie nog precies hetzelfde. 

Toen ik me hierover beklaagde bij Lief, zag hij zijn kans schoon. Lief is een groot voorstander van bezorgdiensten (en niet zo'n liefhebber van boodschappen doen, tenzij in het buitenland). En wij hadden kennelijk nog een account bij de P. icnic, nog uit de coronatijd, toen we ze door algehele ophokplicht (brood)nodig hadden.

Het account is weer geactiveerd. Ik heb een weekmenu gemaakt en de boodschappen besteld en nu rijdt er morgenochtend tussen 8.45 en 9.34 zo'n wagentje voor. Ik ben benieuwd, of dit me bevalt.

Verder was het een week van mooie zonsopkomsten. Dit was op weg naar werk.

De was buiten aan de lijn (die nog niet helemaal droog was na zoveel uur buiten. Iets met te weinig wind en nog te weinig zon in de tuin)

En een fijne lange wandeling. Even vitamine D aanvullen. Het voelde gewoon lente-achtig aan. En ja, ik weet dat de winter nog twee maanden duurt, maar deze zonnige dag hebben we mooi alvast gehad.

Dus nu op naar de nieuwe week.

storm

 

Net is storm Isha het land uit of storm Jocelyn doet het nog even dunnetjes over. Voor mij dus weer een onrustige nacht. Kan ik mezelf bij een stevige regenbui tevreden onder het dekbed nestelen met storm slaap ik slecht, altijd al gedaan. Vannacht had ik dan ook tussen half 2 en 4 uur plafonddienst. Ik hoorde de wind om ons huis loeien en de dakspanten kraken en fluisterde zachtjes tegen Huis dat ze al bijna 100 jaar staat, dus dat ze echt stevig genoeg is.

Gelukkig hoef ik vandaag niet te werken en had ook geen wekker gezet, maar rond 8 uur vond poes dat het echt tijd werd voor voer en werd haar prrrrrrrt luider en niet meer te negeren.  Poes houdt overigens ook niet van storm, ze lag de hele nacht op ons bed strak tegen Lief's benen aan.

De schade na twee stormen valt gelukkig nog mee. Er is een dakpan gaan schuiven. Helaas wel bij de nok, dus deze kan Lief niet zelf terug leggen. Dakdekkersbedrijf gebeld en zoals te verwachten,  had deze het erg druk, maar volgende week woensdag was er nog een gaatje en komt er iemand langs, wel tussen 7 en 8 uur 's ochtends (!!)

Nu heel hard hopen dat het de komende week niet non stop gaat regenen.... (en dat de wind wat gaat liggen, want het waait hier nog steeds best hard)

Eindelijk

 

Eindelijk is het zo ver. Het moment waar ik sinds midwinter naar uitkijk. Het is niet langer donker als ik iets over vijven het pand verlaat; de dagen worden nu zichtbaar langer. Mijn jaarlijks geluksmomentje.

De sneeuw toen ik op maandagochtend naar werk wandelde. Het is toch wel heel mooi om te zien, zelfs zo'n bedrijventerrein knapt ervan op en onze straat is met sneeuw gewoon sprookjesachtig.

Deze week werkte ik gewoon veel uur, maar het hielp wel. Zo had ik donderdag eindelijk het gevoel mijn werk weer wat onder controle te hebben. Opluchting; ik voelde gewoon een last van mijn schouders vallen. Diezelfde schouders die ik donderdagavond met de yogales weer los mocht maken. De les was deze keer, vanwege ik voorspelde gladheid, via zoom. Ik hoefde er dus niet eens het huis voor uit, maar matje in de slaapkamer en poes die toekeek vanaf het bed.

En verder heb ik vandaag alle boodschappen gehaald voor de komende week, want inderdaad ook morgen werk ik. Als het goed is, is dat nu wel de laatste maandag. Kan eigenlijk ook niet anders, want vrijdag is de laatste werkdag van de collega, dus voor vrijdag moet het jaar afgesloten zijn. 

Ook hebben Lief en Oudste Dochter de grote kastenwand in haar kamer eruit gesloopt, dat was nog een redelijke klus, want deze was zeer degelijk gemaakt en de schuifdeuren waren erg zwaar. Zonder die kast is de kamer ineens een heel stuk groter. Nu kan Dochter bedenken welke spullen uit haar flat zij hierheen kan verhuizen en wat niet, want het besluit om de huur op te zeggen en weer definitief bij ons te komen wonen heeft zij inmiddels genomen.

Dan ga ik mij nu nog even op de bank nestelen, breiwerk en thee erbij. Nog even het weekendgevoel opzoeken, want als je al zoveel jaar drie dagen in de week werkt, is ineens terug naar vier, een dag weekend te weinig.

Vol aan de bak

En die titel zegt het al, sinds dinsdag is het afgelopen met mijn hibernation time, vakantie voorbij en weer aan het werk. Daar trof ik precies dezelfde chaos aan, die ik achterliet de dag voor ik ziek werd en mijn kerstvakantie wat eerder begon. Het opstarten van de computer ging al niet vlekkeloos, want zoals mijn collegaatje vertelde hadden we voor de kerst nog nieuwe wachtwoorden in de mail gekregen. Alleen ik was er toen niet...... iets met ziek en daarbij geen zakelijke mail op mijn privé-telefoon. Wandelingetje naar onze it-er, die wel even voor mij zou inloggen en de mail nogmaals naar mij doorstuurde. Dus alles startte weer op en daarmee begon ook de mail binnen te lopen, de teller stopte bij 443. Genoeg om gierende hartkleppen van te krijgen.

Er waren nog een paar veranderingen. Allereerst de ex-collega's van de doorstart zijn verhuist naar een eigen pand en dat geeft rust. De laatste weken begon het toch wat te wringen in de onderlinge sfeer en al zag ik best op tegen het definitieve afscheid van mensen waar ik toch lange tijd mee heb samengewerkt. Nu het zo ineens is gebeurd vind ik het eigenlijk wel prima, het is goed. En ik hoop dat zij een fantastisch goed bedrijf gaan neerzetten.

Dat was nog niet alles, er gaat nog een directe (administratie) collega weg, andere baan - dichter bij huis, maar dit is wel onze vraagbaak, de collega waar ik op kan bouwen. Lichtpuntje is dat hiermee ons collegaatje N, wiens contract eerst niet verlengd zou worden, nu na haar bevallingsverlof weer terugkomt. Maar goed, eerst maand en jaar afsluiten voor de laatste werkdag van onze controller en dat gaat nog wel een ding worden. Dus nee, weer terug aan het werk ging zeker niet vlekkeloos en ik maak de komende periode ook wel iets meer uren dan normaal.

Ik hoop dat ik hierdoor weer snel wat meer controle over mijn werk heb. De werkzaamheden die ik van N. heb overgenomen, zitten nog niet in mijn systeem en omdat het allemaal met het maandwerk te maken heeft, wanneer ik al genoeg werk van mezelf heb, is de tijdsdruk ook groot. We gaan het zien, maar het gevoel niet in controll te zijn voelt niet goed voor mij.

Toch ook nog leuke dingen de afgelopen week. Deze vingerloze wanten maakte ik het afgelopen weekend, die waren precies op tijd af. Dus ik heb de afgelopen week gewandeld met deze over mijn handschoenen heen en had het niet koud (tenminste geen koude handen)

Ik heb er deze keer geen foto van gemaakt, maar donderdagavond toen ik de kip stond te snijden voor het avondeten, kwam Floki even een dikke muis brengen bij mij in de keuken. Ik denk dat ze de hoeveelheid kip wat karig vond. Ze zorgt goed voor haar mens.

En nog een super nieuwtje. We gaan komende zomer op bezoek bij zoon, schoondochter en kleindochters in Australië! Mijn verlof is al aangevraagd en goedgekeurd. De vlucht is al geboekt, dus nu kunnen we gaan uitzoeken wat we daar nog meer willen bekijken en bezoeken. Een super fijn vooruitzicht!

En verder vegeteer ik vandaag, het is grijs en miezerig buiten. Ik heb geen zin en geen energie, dat eerste werkweekje hakte er dus wel in. Dus aan toegeven en dagje bankhangen. 

wintertime

 

Bovenstaande wijze woorden las ik op instagram bij @vrouwenwijs. En zij heeft hierin zo gelijk, mijn lichaam vertelt mij dit al sinds begin december. Breien, lezen, warme thee en dutjes op de bank met de kat naast me, ik ben even in winterslaap. Wek me maar ergens in februari weer.

++++++

I read those wise words on instagram @vrouwenwijs. And she is so right, this is exactly what my body was telling me since the start of December. Knitting, reading, drinking hot tea and taking little naps on the couch with the cat beside me, I am hibernating. Wake me up around February.