eind van het schooljaar

 

Ja, inderdaad, het eind van het schooljaar. Vandaag had miss T de laatste dag van haar proefwerkweek en daarmee ook haar laatste schooldag. Nog een keer terug naar school om haar rapport op te halen, maar dit was het, haar brugjaar. En wat was het een bizar jaar met heel veel online les, met mondkapjes en anderhalve meter afstand. Een brugjaar zonder excursies, workshops, sportdagen, schoolfeesten of kerstgala. Een jaar zonder al die dingen,  die het beginnen op de middelbare school zo leuk maken.

En dan nu een heel lange zomervakantie en dan hoop ik dat na de vakantie alle scholen weer volgens normaal rooster gaan draaien met alle sociale activiteiten, die voor pubers best belangrijk zijn.

En de rest van het gezin; nou, zoals het er nu naar uitziet, vliegen zoon en schoondochter op 14 juli samen naar de Filipijnen. Ik vind het super voor hun samen, want het plan ligt er al meer dan een jaar om daar te gaan leven, maar toch mijn moederhart moet nog even slikken (en snikken)

Verder was de afgelopen week voor mij nogal druk, werk is nogal rommelig. We gaan weer richting de vakantieperiode, dus hier en daar ontbreken wat mensen en zelf probeer ik ook te regelen dat iemand een aantal taken van mij gaat over nemen in de drie weken die ik er niet ben en vooralsnog gaat dat niet eenvoudig. Het zal echt wel goed komen, maar het geeft nu toch wat kopzorg (en koppijn).

Maar gelukkig hebben lief en ik nog steeds samen op maandag vrij en vandaag deden we weer eens een rondje Meijendel. We liepen naar de Waalsdorpervlakte.

Het was heerlijk rustig, maar ook drukkend warm. Het voelde alsof er ieder moment een onweersbui zou kunnen losbarsten, maar ondanks dat was het vooral heel groen en heel mooi.

En verder ga ik proberen om vanavond echt op tijd in bed te liggen, want ik ben nog steeds een tikje moe, dat komt omdat ik vorige week iedere ochtend al om 4.30 uur wakker was en dan ook niet meer kon slapen. Ik gaf de volle maan hier van de schuld, maar dat ik van het weekend niet echt bijgeslapen ben, was dan weer mijn eigen schuld, dat had iets met netflix te maken en een heel goede serie.

Maar laat ik nu dan mijn spullen voor morgen klaar zetten, want miss T mag dan nu vakantie hebben, ik moet nog gewoon werken.

Litha

Dit is het feest van de langste dag, vooraf gegaan door de kortste nacht.

Na deze dag zullen de dagen weer korter worden tot aan Yule.
Ook in de natuur is Litha een keerpunt, van groei en bloei gaat de natuur nu over in rijping.
Nu strijd om het bestaan is gewonnen wordt de energie gebruikt om het voortbestaan van de soort veilig te stellen.

Litha is afkomstig uit het Oud-Germaans en betekend berghelling.
Dit zou de symbolische berghelling kunnen betekenen, die de zon in juni beklimt en in juli afdaalt...

Het element dat hoort bij Litha is vuur.
Vuur geeft warmte, maar vuur kan ook branden.
Dit is ook de tijd van het offer van de God. Hij offert zichzelf op, zodat de oogst niet op de velden zal verbranden.

Litha is een vrolijk jaarfeest met muziek van drums, zang en dans.
Midzomervuren werden ontstoken voor bescherming en reiniging en de hoop dat de zon zijn warmte lang genoeg zal behouden om een goede oogst te geven.
Vaak werd er tijdens de kortste nacht niet geslapen.

Nog steeds springen mensen met Litha over vuren (of lopen tussen ontstoken kaarsen door) om zichzelf met kracht te vullen en om symbolisch datgene weg te branden wat men niet meer nodig heeft.

Blessed Litha

Strandwandeling

 

Wat is het toch fijn om met je voeten door de branding te lopen, het koude water, de aan- en afrollende golven. Wat heb ik dat soms nodig.

soms moet je er gewoon maar een pizza dag van maken...

Vrijdag was zo'n dag. De morgen begon met een bezoek aan de kinderarts met miss T, gewoon de jaarlijkse controle vanwege haar coeliakie. Dat betekende dat wij om kwart voor 9 op de fiets zaten richting ziekenhuis, dus zij miste een uurtje les en ik begon een uurtje later. Helaas volgt haar eigen arts een opleiding tot kindercardioloog en is tot november niet aanwezig, dus hadden wij nu een afspraak met een vervangend arts. Prima natuurlijk en ook met miss T was alles prima, over een week nog bloedprikken en week later telefonische afspraak over de uitslag, maar eigenlijk verwachten we daar geen problemen. Alleen omdat miss T nu in de pubertijd komt en nog een groeispurt moet gaan maken, wilde deze arts haar toch weer wat vaker zien, dus over een half jaar mag ze weer.

Na dit bezoekje had ik toch wel een beetje haast om op m'n werk te komen, dus even stevig doorfietsen, zodat ik in ieder geval om 10 uur achter m'n bureau zat. Ik werk op vrijdag nu eenmaal maar 5 uur en als je dan anderhalf uur mist, gaat de tijd om alles af te krijgen toch wel dringen. Het was dus helemaal niet vreemd dat ik om 14.10 het pand uitliep met nog een licht opgejaagd gevoel.

Eerst thuis nog een kleine date met de wasmachine, want er lagen meer handdoeken in de wasmand dan in de kast. 

Terwijl die zijn werk deed, kwam miss T uit school en met haar had ik nog een date. Wij zouden samen naar de stad gaan voor zomer(se) schoenen. Ik was even vergeten, hoe dat was, winkelen met een puber. Het is naar winkel 1, daar zie je en pas je allerlei schoenen, vindt ook een paar dat je wel erg leuk vindt, maar je weet het nog niet zeker. Dus naar een volgende winkel, hier was niks naar haar smaak (of mijn budget), weer een winkel verder. Hier geen sandaaltjes, maar wel super leuke gympen, dus passen twijfelen, weer passen, nog meer passen en dan besluiten dat het eerste paar gympen het toch gaat worden. Alleen die sandaaltjes uit winkel 1 waren ook wel echt leuk, natuurlijk wij weer terug naar winkel 1, nog een keer passen en heel snel afrekenen, voordat zij zich weer zou bedenken 😉

Terwijl wij weer terugliepen naar de fietsenstalling, via de z.eeman, want nu we hier toch waren, was het misschien ook wel handig om haar ondergoed ook even aan te vullen, belde mijn lief, met de mededeling dat hij met een vriend mee kon naar een concert(je) en dat hij dus niet thuis mee zou eten.

Toen zag ik pas dat het inmiddels al 17.30 uur was geweest, miss T en ik nog terug moesten fietsen, dus wij pas rond zessen thuis zouden zijn. Zou ik dan nog zin hebben om de lasagne te maken, die eigenlijk op het menu stond.

Nee dus! Wij hebben er maar een pizza dag van gemaakt.

 

vroeger was een blogbericht schrijven toch echt simpeler

 

Waar moet ik nu over schrijven, zucht ik regelmatig, wanneer ik er weer aan herinnerd word, dat ik nog steeds een blog heb. Vroeger toen miss T nog een pukje was en de andere kinderen veel jonger, had ik soms iedere dag wel iets te vertellen.

Nu gebeurd er hier nog steeds van alles, maar om dit zomaar in mijn blog te plaatsen, doe ik niet meer, iets met privacy enzo.

En met de lockdown en het veel te natte, koude voorjaar, werd er steeds minder gedaan of beleefd; de dagen gingen wel heel erg op elkaar lijken, dus niet echt stof tot schrijven.

Maar inmiddels hebben we weer de nodige versoepelingen gehad en is het weer van herfst over gegaan in zomer. En kan ik tot geen andere conclusie komen, dat dat mijn weken ineens vol zijn; vol met buiten zitten, rommelen in de tuin, want onkruid groeit altijd harder dan de plantjes, maar ook weer (werk)dagelijks fietsen. En weet je wat het fijne is, ik voel me ineens stukken beter, ik heb mijn veerkracht weer terug. En kreeg ook ineens zin om dit blog weer eens goed af te stoffen en wat regelmatiger hier aanwezig te zijn. Maar dan loop ik toch weer tegen de titel aan, want wat moet ik vertellen.

Ik kan vertellen over miss T, die zich er van de week over verwonderde dat het schooljaar al weer bijna afgelopen is, voor haar gevoel zit ze nu net een week op school 😉 zonder gekheid ze heeft het eigenlijk heel goed gedaan, ondanks het missen van zo veel fysieke lessen en ondanks de vermeende dyslexie, waarbij het pre onderzoekstraject helaas stil kwam te liggen. Als ik haar nu zie, zie ik een puber, die voorzichtig begint met het zoeken naar haar eigen identiteit. Het dromerige basisschoolmeisje is verdwenen, deze dame weet eigenlijk best heel goed wat ze wil.

Ik kan natuurlijk ook schrijven over oudste dochter of over zoon en schoondochter, maar misschien moet ik ook iets over mijzelf zeggen.

Ik ben de afgelopen tijd vast weer een tikje grijzer geworden, maar dat ziet toch niemand. Ik verf gewoon m'n haren wat vaker. En inmiddels hoort de leesbril tot mijn standaard uitrusting, maar aan de andere kant wat is een oma zonder (voor)leesbril. En ik heb een knoop doorgehakt, ook ik laat mij vaccineren, terwijl ik dit schrijf, zit de eerste prik er al in. Mijn terughoudendheid komt niet voort uit allerlei (complot)theorieën, maar uit het feit dat dit vaccin zo snel ontwikkelt is en op de markt gebracht, dat is wat mij wantrouwend maakt. En waardoor ik wel over de streep ben gegaan? Om misschien een heel egoïstische reden; ik wil naar Australië, ik wil naar mijn zoon, schoondochter en hun beide dochters; waarvan ik de jongste alleen ken van foto's, filmpjes of videobellen. En ik denk dat je ongevaccineerd Australië de eerstkomende jaren echt niet binnenkomt. Dus daarom.

En ondanks dat het vroeger veel makkelijker was om even een stukje te schrijven over het dagelijks leven met een peuter (en een aantal pubers), is het me nu toch ook weer gelukt.

Ga ik nu even tegen miss T zeggen dat ze haar licht uit moet doen  (iets met bedtijd) en ga ik beneden nog een mok thee inschenken en zal ik misschien nog een paar naaldjes breien.

En dan zal ik proberen om hier weer wat regelmatiger langs te komen.