mij(n) maand

 

Ik had me eind april al voorgenomen om mezelf wat rust te gunnen ofwel goed voor mezelf te gaan zorgen de komende maand. Zo nam ik eind april al een week vrij en voor die week had niet te veel op de planning staan, behalve de tuin wat onder handen te nemen, wat toch een iets grotere klus bleek te zijn dan ik had ingeschat. Na die week was ik nog niet eens aan de moestuinbakken toegekomen, maar daar viel even niets aan te veranderen. De plicht riep weer en na een week vrij, ligt er dan ook voor een ruime week aan werk te wachten, dus er lag een flinke berg aan plicht. Maar een hele week stevig doorgebikkeld en afgelopen dinsdag was de achterstand al bijna ingelopen. Alleen was ik toen weer vrij en alles bij elkaar weer een hele week. Goed geregeld dus.

Alleen vind ik het altijd moeilijk om zo'n week waarin ik mezelf redelijk uit de naad werkte, gelijk weer die ontspanning te vinden. Dus zat ik in de nacht van dinsdag op woensdag ineens rechtop in bed, terwijl er door mijn hoofd spookte dat wanneer ik nu de moestuin niet zou aanpakken, het helemaal niets meer zou worden. Ik bedoel maar, dat is toch niet iets waarover je slaap zou moeten missen.

Toch zorgde dit er voor, dat ik woensdagmorgen naar het tuincentrum hier in de buurt reed, een paar zakken moestuingrond inlaadde en meteen op zoek ging naar jonge groenten. Nu is dit een klein tuincentrum, dus de keuze is niet geweldig groot, maar ik nam andijvie, broccoli, selderij en peterselie mee. En dat staat nu dus in de bakken en gelukkig vond ik nog een zakje erwtenzaden, dus die zijn onder toeziend oog van mijn speelse tuinkater Woezel ook gezaaid. En nu afwachten en geduld hebben. 

Het voordeel is dat wanneer ik in de tuin rommel, ik ook eerder even buiten op het bankje ga zitten voor een mok thee (en soms zelf nog een naaldje of wat wegbrei)

Wat me wel weer opviel, is dat ik ook wat betreft 'ontspannende' dingen de lat hoog leg voor mezelf. Ik moet wel erg veel van mezelf, maar aan de andere kant geeft het me ook voldoening om alles inderdaad gedaan te krijgen. Alleen moet ik wel voor mezelf blijven opletten, dat wat ik van mezelf verwacht ook reëel is. Maar al met al ben ik nu redelijk ontspannen en dat is maar goed ook, want tot aan de zomervakantie zitten extra vrije dagen er even niet meer in.

Ga ik nu gauw naar beneden, want wij hebben ook nog een verjaardag te vieren. Jongste zoon is vandaag 26 geworden en dat vieren we als gezin met veel lekker eten.

Nog een fijne zondag gewenst.

het is mei en mijn korte vakantie is alweer voorbij

En dan is het alweer mei en begin ik ook langzaam aan een beetje lente gevoel te krijgen. De afgelopen week had ik vrij genomen en behalve uitjes met Lief en miss T, rommelde ik ook veel in de tuin. Emmers vol onkruid ongewenste planten trok ik er uit en al ben ik nog steeds niet klaar, het ziet er al veel beter uit. 

Maar vandaag was het weer terug naar normaal, wassen, opruimen, weekmenu en boodschappenlijst. Morgen begint de werkweek weer en omdat ik er het weekend niet was, was er nogal wat blijven liggen, vooral de was. 😉

En waar ik dan was dit weekend? Met oudste dochter M ben ik naar Drenthe gereden, of eigenlijk reden we ieder de helft van de route. Dat maakt de route net een stukje korter. Eerlijk gezegd zou ik echt vaker bij m'n moeder langs moeten gaan, maar door de afstand (2 uur rijden) ga ik niet even heen en weer om een bakkie te doen, maar altijd voor een weekendje en daar heb ik gewoon niet altijd zin in of tijd voor. Maar dan hoor ik weer dat stemmetje in mijn hoofd dat zegt, je weet hoe je moeder geniet van deze bezoekjes en wat is het nu een moeite om iemand een plezier te doen, dat dus.  Maar als ik die reistijd vergelijk met die van  mijn broer, die in München woont, dan is het wel logisch dat het even langsgaan toch meer mijn verantwoording is. Dus genoeg gezeurd hierover.

Het was gezellig dit weekend. Mijn moeder kletste vijf kwartier in een uur, we wandelden bij haar in de buurt. Zoals dochter al zei, je stapt daar de voordeur uit en staat al bijna in de natuur. We aten 's avonds verse asperges, en dan ook echt vers, 's ochtends gestoken en 's middags bij de kweker gehaald. En zondagmiddag reden dochter en ik weer terug van de oorverdovende stilte naar de drukke randstad.

Dit zie je als je aan het eind van de straat waar mijn moeder woont een pad afloopt en oversteekt met een trekpontje.

Maar nu eerst maar de was opvouwen en koken. Daarna blijft er vast nog een uurtje over om te breien, want inmiddels heb ik twee verschillende sokken paren op de naalden staan.