zondagmorgen praatje handwerk

Ik denk dat er niets fijners is om op zondagmorgen wakker te worden met de geur van vers gebakken brood.
Lief heeft de broodbakmachine weer 'terug' gevonden en zet nu weer regelmatig op zaterdagavond het apparaat klaar, zodat we zondagmorgen een lekker vers broodje hebben.
Vandaag was het een appel-kaneelbrood.
Super lekker met roomboter en kaneelsuiker.

De afgelopen week heb ik heel tijd zitten breien.
Vanwege het klusproject gang is het beneden een beetje rommelig en heeft het niet veel zin om uitgebreid te gaan soppen.
Dus die tijd gebruik ik nu als handwerktijd.

Een paar weken geleden kocht ik bij Ja-Wol een SurpriseSupportPackage en dat werd een mooi pakket met wolletjes van Filcolana. (de foto van het pakket is te vinden in mijn instagram feed)
Ik moest wel even denken wat ik ermee ging maken, ik vond het zonde om deze bolletjes in sokken te verwerken, maar wilde er juist een project van maken.
En dat is de Oliliashawl geworden.
Vorige week was ik er net aan begonnen en had er nog geen foto's van gemaakt, maar nu kan ik wel laten zien dat de shawl stukje bij beetje groeit.

Inmiddels heeft w(rap) & t(urn) en short-rows breien geen geheimen meer voor mij. Voorlopig brei ik nog een eindje verder in deze kleuren, maar het rood ga ik verderop vervangen voor lila en fuchsia wordt gewisseld voor paars. Voor mij een redelijk gewaagde kleurencombinatie, ik ben dan ook heel benieuwd hoe het uiteindelijk bij elkaar staat in het breiwerk.

En deze oude bekende trok ik ook weer te voorschijn. De gehaakte ajour ribbel-deken. Het is echt jaren geleden dat ik heb gehaakt, het laatste moet het dekentje voor Baby L zijn geweest, voor haar zusje breide ik een dekentje.
Maar omdat de sprei op ons bed echt tekenen van verval begint te vertonen en ik hieraan al best een eind heb gehaakt, heb ik besloten deze toch af te gaan maken.
Ik probeer nu iedere dag een half uurtje aan deze deken te haken, omdat het zo'n enorme lap is, zie je niet echt snel vooruitgang.
Misschien moet ik gewoon iedere maand er een foto van maken, zodat ik zelf kan zien dat er toch wel schot in zit, anders word het zo'n never ending story.

En verder las ik in de insta-feed van it.is.a.sarah (of misschien hoorde ik het in een van haar filmpjes, zij maakt super leuke handwerk filmpjes op igtv), dat zij op zondag altijd draadjes afhecht van haar lopende projecten. Er is namelijk niets zo ontmoedigend, dan wanneer je een handwerk eindelijk  afhebt, je nog een stuk of honderd draadjes moet afhechten.
Dus ja, slimme tip.
En kijk eens naar mijn deken, ik wissel iedere twee naalden (rijen) van kleur. Weet je hoeveel draadjes, daar nu al aanhangen............

Dus ik neem nu  deken, stopnaald en schaar mee naar beneden en ga op de tuinbank, ik denk de rest van de middag draadjes afhechten.
Maar misschien moet ik eerst nog even een appelkaneel-boterhammetje eten.

Hoe dan ook, fijne zondag en geniet van het zonnetje.

het was me het weekje wel

Deze week vloog voorbij en dat terwijl ik bijna de hele week vrij van werk was.
Het was immers de week van hemelvaart en omdat ik altijd de vrijdag na hemelvaart verlof opneem, hoefde ik deze week alleen de dinsdag te werken en ging miss T op maandag en woensdag naar school.

Met oudste dochter deed ik woensdagmorgen nog een ritje Haga ziekenhuis, zij moest bloed laten prikken en dat gaat daar tegenwoordig op afspraak, dus nog voordat ik een rondje om het ziekenhuis had gewandeld was zij alweer klaar en waren we onderweg naar huis.

Sinds Lief aan het klussen is geslagen, is de woonkamer een beetje een opslag van klusspul en van de spullen die normaal in de gang staan.
Hierdoor is er even geen ruimte om 's avonds een yogamatje uit te rollen, dus wat betreft yoga verzaak ik al meer dan een week.
Maar in plaats van yoga wordt er nu regelmatig gewandeld, dus de beweging is er wel. En ik vind het wel fijn om 's avonds na het eten nog even een uurtje te lopen.

En deze foto nam ik op het stoepje bij de ortho, waar ik zat te wachten tot miss T klaar was, want miss T heeft nu een beugel! (het onmisbare attribuut voor een bijna middelbare scholier)
Dat ging allemaal wat sneller dat wij beiden konden inschatten.
Om kwart voor tien 's morgen hadden we een afspraak voor een consult, op aanraden van onze tandarts, omdat miss T inderdaad te weinig ruimte heeft in haar kaak.
De ortho keek, zei allerlei moeilijke termen, die de assistente meteen intikte op de computer, maar gelukkig vertaalde hij het voor mij en miss T hierna in gewoon Nederlands.
De eerste tijd heeft ze nu een buitenboordbeugel met een band in haar nek en zodra er meer ruimte bij haar kiezen is, wordt deze vervangen door een slotjesbeugel en het hele traject gaat tweeënhalf  tot drie jaar duren.
En het fijne nieuws was ook dat hij dezelfde dag al tijd had om de beugel te plaatsen.
Voordeel was omdat het zo snel ging, dat miss T eigenlijk geen tijd had om zich zenuwachtig te maken.
En een ander voordeel was, dat ze nu van vrijdag tot dinsdag de tijd had om een beetje aan haar beugel te wennen, maar goed ook want ze heeft er echt heel veel pijn van gehad.
Gelukkig doet het vandaag veel minder pijn dan de afgelopen dagen, ik merkte het al, omdat ze nu weer afspreekt met een vriendin en daar had ze de laatste dagen geen energie voor.

Ik moet er nog wel een beetje aan wennen, aan mijn dochter met een beugel.

Natuurlijk stonden de breinaalden ook niet stil. Ik maakte een paar sokken af, die door iedereen hier in huis 'kerstsokken' worden genoemd.
Deze sokkenwol was wel grappig, die was zo gemaakt, dat je zonder moeite twee identieke sokken kon breien.

Zonder breiwerk kan ik niet, dus ik heb al weer iets op de pennen staan. De Olilia shawl, dit patroon vond ik op de site van Filcolana. De wol die ik gebruik is Arwetta Classic van Filcolana en deze komt uit mijn Surprise Support Package wat ik kocht bij  Ja-Wol uit Rotterdam

Nog geen foto, want ik ben gisteravond er pas aan begonnen en ik moet tussen het breien door wel af en toe googlen hoe een bepaalde steek nu precies moet, dus het gaat nog niet zo snel.
En als ik even een tussendoor handwerkje wil, kan ik altijd nog een paar sokken opzetten, want ik heb nog genoeg sokkenwol liggen.

Ik hoor net dat mijn assistentie gewenst is bij het inhangen van een geverfde deur, dus ik ga mijn hulp even aanbieden en daarna verdwijn ik nog een uurtje in de tuin met natuurlijk mijn breiwerkje.

Zo langzaam aan

Proberen we het 'gewone' leven weer op te pakken in dit nieuwe normaal.
MissT en ik hadden weer een gewone controle afspraak bij de tandarts en ik maakte voor deze week zelfs een afspraak bij de orthodontist voor missT.
Dit op aanraden van onze tandarts, ik zie hier toch wel het begin van een heel traject beugel aan komen.

Natuurlijk deden de dochters en ik nog een flinke wandeling op zondag, die mij nog een stevige blaar opleverde, het resultaat van meer dan een uur doorstappen op mijn Lotta-klompjes.

Wat mij de afgelopen tijd is opgevallen is dat ik toch echt sneller loop dat de meeste mensen, die ik in ons buurtwinkelcentrum tegen kom, het kost mij echt heel veel moeite om anderhalve meter afstand te houden tot degene die voor mij loopt als ik op mijn eigen tempo loop. Leer ik toch zomaar vertragen, nu uit noodzaak.

Zelfs hier heeft het corona-klusvirus toegeslagen. Lief is begonnen met het verven van de gang. Nu was deze ook echt aan de beurt, we wonen hier nu tien jaar en dat begon je ook te zien.
Dus straks kom je hier weer binnen in een fris geverfde gang (en ik hoop dat de kleur die ik heb uitgezocht ook echt zo goed uitpakt als ik het in gedachten voor me zie)

En omdat we vandaag een jaar geleden kennelijk ook een ijsje gingen halen, dit werd mij door oudste dochter verteld, ben ik met de dames naar de stad gefietst en hebben gewoon weer een ijsje gehaald bij onze favoriete ijssalon.

En ja het blijft bizar; een zonnige maandagmiddag in een zo goed als leeg stadscentrum, geen terrassen, geen winkelende mensen. Natuurlijk liepen er wel mensen en hier en daar zaten ook mensen op bankjes te genieten van de zon of zoals wij een ijsje te eten, maar het lijkt niet op de stad zoals deze altijd was (en stiekem vond mijn introverte zelf dit eigenlijk wel fijn)

Merken jullie ook dat je weer langzaam aan overschakelt op een min of meer 'normaal' leven?

doelgericht

Ik voel mijn wereld steeds kleiner worden en dat wil wat zeggen aangezien wij een gezin zijn met redelijke kluizenaarsneigingen.
Maar mijn wereld zoals die nu is beklemt mij, ik ben kennelijk geen mens voor afstand. Mensen van wie ik hou, om wie ik geef, wil ik graag dichtbij mij hebben. En daar horen ook een boel mensen bij die niet tot ons huishouden behoren.

Een deel van de laatste versoepelingen van de lockdown kwamen op mij over als een wassen neus.
Ik vind het heerlijk dat de basisscholen, als is voor missT deze week slechts twee dagen, weer open zijn. Het is goed voor haar om weer naar school te gaan en samen te zijn met haar klasgenootjes in een lokaal met haar eigen juf voor de klas in plaats van voor een beeldscherm.

Maar restaurants en bioscopen open voor een maximum van 30 man incl. eigen personeel met in acht neming van de anderhalve meter maatregel.
Kom op, denk je dat Lief en ik gezellig uit eten gaan als we anderhalve meter van elkaar af moeten zitten of samen een bioscoopje pakken, maar dan wel met twee stoelen er tussen?
Niet dus.

Was ik eerst nog blij dat onze bibliotheek de deuren eind van de maand ook weer opent, nadat ik hun mail had gelezen met alle regels en beperkende maatregelen, was voor mij de lol er wel af.
Niets rustig tussen de stellingen met boeken lopen en soms een boek er uit halen om wat te lezen om dan te beslissen of dit boek geleend gaat worden, maar door een deel van de bieb een vaste route, eenrichtingsverkeer en al. Dus graag van te voren al weten waarvoor je komt, dit pakken, registreren en zo snel mogelijk weer weg.
Zo doelgericht mogelijk.

En daar ligt ook mijn vrees, maken wij ons op voor een doelgerichte anderhalve meter maatschappij, waarbij geen ruimte is voor spontaniteit, waarbij iedereen op gepaste afstand in het gareel moet lopen.

Deze tijd maakt mij geen gezelliger mens, ik probeer positief te blijven, kan zelfs een glimlachend masker op zetten, maar inwendig ben ik kwaad, wil ik het liefst overal tegen aan schoppen.

Want wat is het, ik had afgelopen maandag zo graag mijn zoon omarmt, mijn schoondochter willen knuffelen en dat kleine babietje even willen vasthouden, hun tweede dochter, geboren op moederdag.
Little missL heeft een zusje!
En al ben ik op bezoek geweest, op anderhalve meter afstand, het voelt zo onnatuurlijk, zo afstandelijk. (zo niet mij)
Eigenlijk ben ik intens verdrietig, maar omdat boosheid voor mij beter te hanteren valt dan verdriet, ben ik kwaad.

(en dan ga ik nu doelgericht boodschappen doen, want ik ben nu echt in de juiste stemming om anderhalve meter afstand te nemen)

++++++ (for english - right upper corner - translate) ++++++

beltane

Voor onze pagan-voorouders was de eerste dag van mei, de eerste dag van de zomer.
Het is een feest van licht en vuur en staat recht tegen over Samhain; het feest van het duister.

Zij vierden dit feest met zang, eten en drank  en in sommige gevallen met een woudhuwelijk, dat werd gezien als een seksuele vereniging waarbij de Gehoornde God via de man als medium de Godin bevruchtte via de vrouw als medium. Het ritueel werd uitgevoerd als een viering van het leven en de liefde en terwille van vruchtbaarheid en een rijke reproductie , zowel op de akkers als onder mens en dier.
Hiertoe trokken veel jonge mensen samen het bos in, waar ze traditiegetrouw naast de liefde bedrijven ook de hele nacht moesten blijven om op de eerste dag van de zomer de Zon te zien opkomen.

Nu is het thema van de Beltanerite: het onschuldig genieten van sensualiteit en de creativiteit die vrucht is van de vereniging van tegengestelden.

Het ontsteken van een Bel-vuur is een aanroeping tot de Zonnegod om zegen en bescherming voor het komende jaar. Dit vuur heeft van oudsher vele helende en zuiverende eigenschappen. Het vee werd door smeulende sintels gedreven om ziekten uit te bannen. Zwangere vrouwen sprongen er overheen om zich van een goede afloop van de bevalling te verzekeren. Reizigers sprongen over het vuur voor een veilige reis. Zieken lieten hun kwaal achter in de vlammen.
Stellen konden samen over het vuur springen om bescherming van hun verbintenis.
Of gewoon een wens voor de komende zomer met de vlammen mee sturen.


De windstreek die hoort bij Beltane, is het zuid-oosten. Dit jaarfeest ligt tussen Ostara (oosten) en Litha (zuiden).
Dit geeft ook aan dat deze periode in teken staat van twee elementen; lucht en vuur.
Lucht in de frisse wind, die overal door heen waait, waardoor je overal nieuwe ideeën kunt opdoen samen met het Vuur van de inspiratie. Het verwarmende vuur, waardoor je actiever en energieker wordt. Het vuur dat de bevlogenheid geeft om ideeën uit te voeren en wat ons letterlijk opwarmt, waardoor al het leven ontluikt en bloesemt.

Hoe ervaar ik deze tijd zelf; vanaf Ostara merk ik dat mijn energie weer toeneemt. Ik wil weer dingen gaan ondernemen in plaats van alleen het dagelijkse ritme vast te houden. In de periode van Beltane wordt dit alleen maar sterker. Ik moet naar buiten en wil licht en lucht om me heen voelen, dus ik gooi letterlijk ramen en deuren open (wat niet altijd door iedereen hier in huis wordt gewaardeerd).

Beltane, het feest van vruchtbaarheid en bevruchting.

De natuur toont zich met bloemen en bloesems in al haar uitbundigheid.

Voel de zon, voel de warmte, voel het leven, vier het leven.

Heb lief,

Wees vrolijk

Vier Beltane

Blessed Beltane

(tekst van 1 mei 2018)