Samhain

Het jaarfeest dat misschien het meest tot de verbeelding spreekt ook vanwege de associatie met Halloween (Allerheiligen) en Los Dias de los Muertos (de dag van de doden).

Samhain is de donkere tegenhanger van Beltane. De hemelgod Lugh die zichzelf offerde met Lughnasadh en zijn reis naar de onderwereld begon met Mabon is met Samhain aangekomen in de onderwereld.

Dit feest betreft het sterven van het jaar en is daarom ook het feest van het Nieuwe jaar, want een sterven houdt een wedergeboorte in.
Maar op dit tijdstip is de dood duidelijker waarneembaar dan de nu nog abstracte wedergeboorte.
De akkers liggen braak, het levenssap is in de wortels weggezonken en de hele natuur is in rust.

Met Samhain lost het oude jaar op, valt uiteen, en daardoor vervagen ook alle grenzen, met inbegrip van die tussen de levenden en de doden. Daardoor kun je eerder dan anders de aanwezigheid ervaren van degenen die voor ons gestorven zijn, maar nog steeds met ons verbonden zijn en over ons waken.

Dit is de tijd van dood en wedergeboorte,  van transformatie.

De tijd van Mabon leerde al welke obstakels ons tegen houden.
Nu met Samhain zijn we zover om hetgeen wat je als ballast ervaart achter je te laten.
Je kunt jezelf de vraag stellen wat je wilt bereiken, wat je met je leven gaat doen in de nieuwe jaarcyclus.

Samhain geeft je de mogelijkheid te overdenken, te beslissen en opnieuw te beginnen.
Maar een nieuw begin komt wel met offers. Je moet je bewust zijn wat je wilt opofferen, waar je afstand van wilt doen.

De pompoen, het symbool van Samhain, deze wordt uitgehold en in de schil wordt een gezicht gekerfd.
De kaarsen die in de uitgeholde pompoen worden geplaatst symboliseren de ziel, die nooit sterft.
De vrucht zelf, symboliseert het vergankelijke lichaam.
En door van het vruchtvlees soep, cake of brood te maken symboliseer je de wedergeboorte.

De elementen van Samhain zijn water en aarde.
Water om los te laten, om het oude met de stroom mee te laten voeren.
Aarde om te gronden, om diep in onszelf te kunnen gaan en te begrijpen wat we voor het nieuwe jaar nodig hebben.

Voor onze voorouders was Samhain het laatste oogstfeest; het slachtfeest.
Het vee werd binnen gehaald en voor een deel geslacht om de winter door te komen. Het bloed werd over de akkers verspreid om dank te zeggen en een goede oogst voor het volgend jaar te verzekeren. Dit zou misschien de reden kunnen zijn dat november ook de bloedmaand genoemd wordt.
Nadat het restant van de zomer op een vreugdevuur was beland en de voorbereidingen voor de winter waren afgerond, hebben onze voorouders deze periode gezien als het moment waarop de oude cyclus overgaat in een nieuwe.

Dit is de periode om naar binnen te keren. Samen te zijn met familie en dierbaren, de doden te eren en de geboortes van het afgelopen jaar te vieren. Te voelen en te beseffen dat ieder einde ook weer een nieuw begin inhoudt.

Blessed Samhain!

Floki

We hebben gezinsuitbreiding! Dit is Floki, onze 12 weken oude mainecoon -poes. 

De heren, Muis en Woezel,  moesten in het begin wel aan haar wennen, want deze kleine dame is voor niets of niemand bang, zet een hoge rug op en bromt als een volwassen poes en daar hebben de heren niet van terug. 

Maar eten verbroedert, dus inmiddels stuift ze 's ochtends met Muis naar beneden en miauwt net zo hard als hij tot ik eindelijk de bakjes met natvoer neerzet.

En Woezel heeft iets meer tijd nodig, vindt haar spannend en toch ook iets van grappig, want hij zoekt haar wel op, maar houdt dan wel nog afstand. Maar ik denk nog even en dan spelen die twee tikkertje van zolder tot achterdeur.

ons imperfecte huis

Ruim een maand geleden zijn we verhuisd van onze jaren 80 doorzonwoning naar een huis gebouwd in 1931. Van een straat met allemaal precies dezelfde huizen, naar een straat waarin bijna geen huis gelijk is. En dat laatste past zo goed bij ons, dit huis is verre van perfect (of juist wel, als in perfect voor ons), het is een huis van roeien met de riemen die je hebt.

Als je hier via de achterdeur binnenkomt, loop je meteen tegen de wasmachine en droger op, want hier geen wasmachine aansluiting in de badkamer of een washok op zolder, maar gewoon in het halletje tussen keuken en bijkeuken/werkkamer. En ik vind dit ideaal, want met de natte was is het nu drie stappen naar buiten en dan hangt het al te wapperen in de wind (oké, nadat ik het heb opgehangen)

 

En als je de keuken goed bekijkt mis je dan niet iets/ En dan bedoel ik niet het grote fornuis, wat ik vreemd genoeg helemaal niet mis. Maar nee, geen koelkast, die staat niet in de keuken, maar in de bijkeuken/werkkamer. (net als de magnetron en het ingewikkelde koffie-apparaat van Lief)

Is er dan helemaal niets mis?! Natuurlijk wel, het is een oud huis, met veel hout, dus veel onderhoud. Gelukkig heb ik een handig Lief, dus veel dingen doet hij zelf, maar sommige dingen moeten we echt laten doen. De houten boeidelen aan de voor- en achterkant van het huis zijn nu vervangen, achter was noodzaak, dus die stond al op onze lijst. Daarna besloten om ook aan de voorkant de delen te laten vervangen, achteraf een wijs besluit, want ze waren slechter dan was gedacht. Toen besloot de verwarmingsketel (uit het jaar kruik) dat hij aan vervanging toe was. Is inmiddels ook gebeurd, zodat we 's avonds als we willen douchen niet langer schietgebedje tot de goden van het warme water hoeven te doen. Isolatie?! We hebben bijna overal dubbel glas, maar dat is het dan ook. Vergeet niet dat de regel vroeger was dat een huis wel een beetje mocht tochten, want dat was goed tegen de schimmel (ook niet onverstandig met houten vloeren). Maar toch gaan we op korte termijn spouw en vloer laten isoleren en als dat gebeurd is, is het ook wel klaar, vooral budget technisch.

En toch zijn we nog iedere dag blij, dat we dit huis konden kopen, dat we hier mogen wonen.

Want zeg nu zelf, als je iedere keer met het doen van een boodschap hier langs kan lopen, dan ben je toch wel een intens gelukkig mens. 

herfst

 

Een wandeling door Meyendel met oudste dochter of gewoon even omlopen door het park op weg naar de supermarkt.

Mooie avondlucht gezien vanuit het slaapkamerraam.

Stevige kost op tafel en warme wolletjes.

Horen voor mij allemaal bij de Herfst.