een dag van uitersten

 

Een dag van uitersten, dat was het gisteren. 's Ochtends vierden wij mijn Lief's vijftigste verjaardag met taart, slingers en ballonnen.

En een paar uur later kon ik op werk ineens afscheid gaan nemen van collega's. Was er vorige week door de bewindvoerder/curator nog besloten om een aantal lopende projecten af te maken, waarbij de mensen die hiervoor nodig waren gewoon nog zouden doorwerken. Gisteren besloot de (nieuwe) curator, dat dit alles een te groot risico met zich mee zou brengen en zette alles stop. Dit betekende voor de mensen, lever je spullen maar in en ga naar huis. Deze handelswijze zag niemand aankomen, zelfs de directie niet.

Het was verslagenheid alom.

Afscheid dus. Een collega zei nog dat hij wist dat dit uiteindelijk ging gebeuren, maar hij had gehoopt dat het geleidelijk zou zijn gegaan, dat er een mogelijkheid zou zijn geweest om sommig werk nog af te ronden.

En vandaag ben ik gelukkig vrij en probeer om dit alles een beetje los te laten, want de situatie gaat niet veranderen.

Dus gingen Lief en ik gezellig samen lunchen in een klein zaakje hier in de dorpsstraat en bij thuiskomst stond er een grote doos wol op mij te wachten, m'n bestelling was bezorgd.

Wol voor een wintertrui en wol voor een paar halloween sokken. En die zakjes bolletjes kocht ik voor in de voortuin, want waar eerst de zonnebloemen stonden, had ik nu mooi plek voor lente bloeiers.

En dan nu het dilemma, ga ik eerst mijn vest afbreien (alleen nog een mouwboord) of begin ik toch alvast met de sokken, want het is tenslotte socktober.