laatste dag van het jaar

 

De laatste dag van het jaar en ik ben nog even de zolder opgekropen. De laatste weken kom ik hier niet zo veel, behalve dan om de was op te hangen, maar zo'n laatste dag van het jaar vraagt toch nog om een blogpost.

De laatste dag van het jaar betekent ook een kleine terugblik.

Ik had dit jaar veel om dankbaar voor te zijn, maar ik denk dat voor mij toch wel het hoogtepunt onze reis naar Australië was, waarbij we logeerden bij Oudstezoon en zijn gezin en zij ons hiermee een inkijkje in hun dagelijks leven gaven. En waar wij met z'n drieën in een camper zelf ook nog een stukje van Queensland bekeken.

Verder begon miss T na het behalen van haar vmbo diploma aan een opleiding op het mbo, waar zij er vrij snel achter kwam dat deze opleiding niets voor haar was en na een oriëntatiecursus heeft zij zich net voor het eind van dit jaar ingeschreven bij een andere mbo opleiding en heeft ook geregeld bij de supermarkt waar zij haar bijbaantje heeft, dat zij straks tot september daar voor minstens 24 uur aan de slag kan.

Ook Lief start straks in het nieuwe jaar met een andere baan, wel bij de zelfde organisatie als waar hij nu werkt, maar een heel andere functie, die hem hopelijk meer uitdaging gaat geven.

Op de foto hierboven staat ook iets waar ik heel dankbaar voor ben; mijn kleindochters. Deze dagen zag ik ze bijna allemaal. Met de kerst schoof middelste zoon aan bij ons kerstdiner met zijn oudste dochter, de jongste was helaas ziek, waardoor zij en schoondochter thuis bleven. En na de kerst stonden wij op schiphol te wachten op het vliegtuig wat Oudste zoon met zijn gezin naar ons toe bracht, waren wij in de zomer bij hen, nu zien we ze weer hier. Dus voor mij stonden deze laatste dagen van het jaar in het teken van mijn kleindochters en alle bijbehorende speeltuin/bos bezoekjes en spelletjes Uno.

En in alleen kleindochters gaat in het nieuwe jaar verandering komen, want half februari komt er een kleinzoon bij (de baby waar ik nu heel hard voor aan het breien ben)

En dan ga ik nu rustig de laatste uren van dit jaar wegbreien met thee of een mok gluhwein.

Wens ik hierbij iedereen een mooi, liefdevol en sprankelend 2025!

Yule / Midwinter

Het hoogtepunt van de winter, de langste nacht van het jaar.

Hier vieren wij de terugkeer van het licht.
En met de wedergeboorte van het licht begint ook de nieuwe jaarcyclus.
De winterzonnewende markeert een punt van natuurlijke omslag op aarde.
Dit is tegelijkertijd een tijd van evenwicht en van verandering.
Met Yule brengen wij hulde aan de Godin, Moeder Aarde, voor het feit dat zij opnieuw de zon heeft gebaard. Net zoals zij gedurende de donkerste tijd van het jaar, vanaf Samhain tot aan Yule het licht in haar schoot trekt, brengt zij bij de winterzonnewende het licht weer voort.

Dit is de tijd van stilte.
In deze tijd zijn wij volledig naar binnen gekeerd, het leven speelt zich af binnenshuis, bij vuur en kaarslicht.
Maar ook geestelijk zijn wij naar binnen gekeerd en hierdoor groeit onze innerlijke wereld en dit brengt ons verlichting en herstel.
Deze periode geeft ons rust om alles goed te bezien en beslissingen te nemen voor het komende jaar.

Het is de tijd van de Wijze Vrouw, de Crone. Zij heeft levenservaring, zij bezit wijsheid. En haar wijsheid klinkt door in de oude verhalen, sagen en legenden, die we elkaar vertellen bij het licht van de kaarsen en de warmte van het vuur.
Luister naar de wijze vrouw in jezelf en zij vertelt welk pad je gaat bewandelen het komende zonnejaar.

Blessed Yule

laatste loodjes

 

Nog één week en dan ben ik twee weken vrij. Twee weken lang, niets moeten, maar vooral langzaam de dag beginnen, alle tijd om lekker te koken (en eten) en vooral heel veel breitijd.

En dat laatste heb ik wel nodig, want er staat weer een nieuw project op de naalden, ook dit is niet voor mijzelf, maar dit is wel een project met een deadline. 

Ik heb weer een babydekentje op de naalden staan. En als je mij al langer volgt weet je wat dit betekent; er is weer een kleinkind op komst! Mijn jongste zoon wordt vader en omdat hij en zijn vrouw nogal een eind hier vandaan wonen, moet dit dekentje al ruim voor de uitgerekende datum onderweg naar de Filipijnen. Door de afstand zal het nog wel een tijdje duren voor we elkaar zien, maar met dat dekentje, kan ik de kleine toch een beetje oma-liefde geven.

Ik zei natuurlijk heel blij bijna vakantie te hebben, alleen daar gaat nog wel een werkweek aan vooraf. En wat voor een week. Een heel volle week, waar ik normaal nog zo'n twee weken de tijd voor heb, ga ik nu in één week proppen en dan hebben we ook nog de kerstactiviteiten, zoals het kerstontbijt en de kerstborrel. Beide heb ik vorig jaar gemist, omdat ik ziek was en daar baalde ik toen behoorlijk van, wordt er iets leuks georganiseerd, lig ik plat op bed. Dus de afgelopen week probeerde ik iedereen te ontlopen, die maar een beetje aangaf zich niet helemaal fit te voelen. Eind van het jaar is mijn weerstand gewoon laag, dus ook de kinderverjaardag waar ik gister was, vond ik wel uitdagend. 

Voor alsnog ziet het ernaar uit dat het goed gaat en ik morgenochtend gezellig met collega's ga ontbijten. Dit betekent wel dat ik om 7.00 uur aanwezig ben, want ik help mee met tafels dekken en alles klaarzetten voor we om 8.00 uur beginnen. Misschien is vanavond op tijd gaan slapen geen slecht idee 😊

Komt hier nog een update over de muis, die vorige week op de eerste verdieping rondrende. De muis is uiteindelijk gevangen door miss T in een pot met een geurkaars en daarna heel voorzichtig buiten losgelaten. Nu dacht ik dat deze verstekeling vanwege de kou de huiselijke warmte had opgezocht, maar vanmorgen werd mij duidelijk hoe het echt zat. Ik was mij aan het aankleden, toen ik Floki heel dwingend hoorde miauwen. Katteneigenaren van buitenkatten kennen deze mauw als bek-vol! En inderdaad voor de pootjes van Poes lag een kleine muis, waar zij heel trots naar keek. Mijn gedachte was alleen maar hoe snel kan ik die muis pakken voor die ook wegsprint. Muisje sprintte niet, dus deze keer ging oppakken en opruimen moeiteloos. En ik zal er maar bij denken: Poes houdt van mij, want ze brengt kadootjes.

wintertijd

 

Een foto van tijdens de wandeling die Lief en ik twee weken terug maakten. Toen scheen de zon en was het best koud, maar dat geeft wel zo'n echt winters gevoel. Voor mij de dagen om (zonne)energie op te doen.

Maar de laatste week is het voor mij echt echt voelbaar dat dit de donkere tijd is. Als ik opsta is het nog donker, alsof het midden in de nacht is en zelfs als ik deur uitga voor werk is het nog niet eens licht. Ik merk ook dat ik steeds meer moeite heb om 's ochtends m'n bed uit te komen. Het is niet eens dat ik nog moe ben, maar het voelt nog helemaal niet als ochtend en ik kom echt moeizaam op gang. 

En dan met de schemering die 's middags om 4 uur al inzet geeft dat niet veel uren daglicht per dag. Het is weer de tijd van in het donker het huis uitgaan en in het donker weer thuiskomen. Dit zijn dus ook de weken van het jaar waar ik echt moeite mee heb. Wat het wel een beetje goedmaakt is alle kerstverlichting, die ik nu zie in huizen en tuinen. Nog twee weken dan is het Yule en gaan we weer naar het licht toe, me dat te realiseren geeft me houvast. (en daarbij ben ik dan ook twee weken vrij van werk, dus kan ik dan  's ochtend zo langzaam aan doen als ik maar wil)

Afgelopen zaterdag gingen ook wij op zoek naar een kerstboom. Het dreigde heel even op een teleurstelling uit te lopen, want waar wij altijd onze kerstboom vandaag halen, verkocht nu alleen nog bomen tot hooguit iets meer dan 2m en wij hebben altijd een boom van bijna 2.50m. Gelukkig zijn er meer adressen die kerst(yule)bomen verkopen en vonden wij er toch één met de voor ons perfecte grootte.

En sinds gisteren hebben we er nog een huisdier bij, die eigenlijk nogal ongewenst is. Een muis was zo suf te denken dat hij hier wel kon overwinteren. Het is mij (nog) niet gelukt deze verstekeling te vangen (en naar buiten te transporteren), maar iemand met beduidend meer geduld dan ik heeft hem ook al opgemerkt en speelt nu al de hele dag een kat-en-muisspel.

Zij heeft duidelijk de instelling van de aanhouder wint,  alleen de uitvoering laat wat te wensen over!

Het is hier in ieder geval nooit saai 😬

onverwachts druk

 

Heel onverwachts waren het ineens drukke weken voor ons allemaal. Alle vier waren we heel druk met werk, zelfs jongste dochter. De supermarkt van haar bijbaantje wordt verbouwd en is nu twee weken gesloten, maar voor het zover was, moest natuurlijk wel de winkel leeg. Dochterlief had al begrepen dat twee weken dicht betekent ook twee weken niet werken dus geen salaris, dus ieder moment voor de sluiting wanneer er mensen werden gevraagd gaf zij zich meteen op om een aantal uurtjes te maken.

Zelf had ik nog wat werk aan de maandafsluiting de afgelopen twee weken, Lief had intensieve weken met heel veel overleggen en oudste dochter had het druk met het afronden van onderzoeken, dus rapporten schrijven en de nieuwe onderzoeksaanvragen voor het nieuwe jaar. Al met al zaten we redelijk vaak gezamelijk zeer moe 's avonds aan tafel en het gebeurde zeer regelmatig dat 's avonds om half 10 alle lichten beneden in huis al uit waren.

Dit herfstige bosje kocht ik voor mezelf gewoon bij de supermarkt. Echt precies waarik naar op zoek was. Ik vind dit echt de allermooiste chrysanten.

En ja, dit rondde ik ook nog af. De trui voor Lief, die nu regelmatig gedragen wordt. Met al die verschillende patroontjes vond ik deze heel leuk om te maken.

Daar stond ik wel even van te kijken, toen ik donderdagochtend beneden kwam. De hele straat was wit; sneeuw en hagel. Tegen de tijd dat ik naar werk ging lopen, waren de straten al weer schoon alleen hadden sommige stoepen nog wat glibberige plekken.

Naar werk lopen doe ik nu via een andere route. In dit stuk dorp worden verschillende straten opnieuw bestraat (onze straat is in het voorjaar aan de beurt), maar hierdoor is nu een heel stuk van mijn gebruikelijke route tot eind van het jaar onbegaanbaar. Een iets saaiere route, minder huizen waar ik langs loop, terwijl die er rond deze tijd van het jaar vaak zo gezellig uitzien met alle kerstverlichting.

En dan hadden we ook nog een heel zieke Woezel. Woel is graag 's nachts buiten en het is dan helemaal niet raar, als hij 's ochtends binnen komt, naar boven rent en bij Oudste op haar bed ploft en tot het eind van de middag diep in slaap is. Maar twee dagen alleen slapen, niet willen eten en niet eens beneden komen is zelfs voor hem niet gewoon. Dus dag drie, nadat hij alleen wat natvoer van mijn vingers likte om vocht binnen te krijgen, werd het tijd voor een bezoek aan de dierenarts. Hij liet alles zeer gelaten, zonder protest toe. De dierenarts had ook niet veel moeite om hem te onderzoeken, conclusie koorts en luchtweginfectie, die ook op zijn longen zat. Wij gingen weg met antibiotica en pijnstiller/onstekingsremmer. Nu ben ik gewend dat katten doorgaans snel herstellen, maar Woezel nam zijn tijd. Gelukkig ging hij al weer uit zichzelf  eten en vond hij zichzelf gisteren al weer beter genoeg om 's avonds naar buiten te kunnen. Daar dachten wij anders over, dus nog maar een nacht het kattenluik gebarricadeerd (op slot doen is niet genoeg, meneer kan een kattenluik forceren). Gelukkig voor Woezel mocht hij vanmorgen weer naar buiten en hij nam zichzelf zowaar in acht, want na een half uurtje kwam hij binnen en ligt nu zeer tevreden op Oudste haar bed te slapen. Als of er de afgelopen dagen halemaal niets gebeurd is 😊

En na deze intensieve weken gaan we nu al de laatste week van november in. Time flies!

Grijs en koud

 

Zo laat de afgelopen week zich het best beschrijven, mistig, grijs en koud. Het klinkt wel heel negatief, maar ik had ook niet mijn beste week, zeg maar. Ik had natuurlijk Lief aangestoken met mijn verkoudheid, daar voelde hij zich nogal gammel door, dus werkte hij vanuit huis. Nu is Lief een soort van Klein Duimpje, hij laat namelijk overal zijn spoor achter, als een bordje en kopje op de eettafel, een koffiekopje en kwarkbak op de salontafel en op het aanrecht beleg en gebruikte messen. Je kan op deze manier precies zijn dag volgen, maar het is niet waar ik heel erg vrolijk van wordt, zeker niet als ik na een werkdag thuis kom. Ik was dan ook blij dat hij zich halverwege de week weer goedgenoeg voelde om weer op kantoor te werken. 

En dan ben je donderdag aan het werk, hoor je beneden weer onwijze herrie. Weer slopen, ze waren vergeten een deur weg te halen, dus dat deden ze nu eventjes. Zo fijn. Wat wel fijn was, was de yoga-les van donderdagavond. Onze lerares had laatst verteld dat ze een cursus somasticyoga deed en of we het leuk vonden om tijdens onze les ook wat somatische oefeningen te doen. Het bleek precies te zijn wat ik nodig had. Heel kort gezegd gaat het erom dat we ook onbewust spieren aanspannen en met deze oefeningen, eerst aanspannen en dan heel langzaam spanning loslaten, leert de spier weer wat echt ontspannen is (dit is mijn simplistische uitleg). Nu weet ik dat als ik stress altijd m'n schouders aanspan, maar dat het zo erg was, had ik niet verwacht. Ik voelde schouders en bovenarmen gewoon trillen en daarmee ook spanning wegglijden. Je wilt niet weten hoe heerlijk vast ik heb geslapen na die les.

ENu begint deze maandag gelukkig zonnig, dat is vast om mij een postieve boost te geven voor deze week. En dat wil zo best lukken. Ga ik nu nog even een paar naalden breien, want the Boyfriendsweater is nu rcht bijna af.

November

 

Het is al weer november, het kalenderjaar kruipt naar zijn eind. De afgelopen week was weer een intensief weekje. Niet voor de dochters, want beide hadden vakantie. De jongste woonde practisch bij haar vriendin, die een straat verder woont. Het grappige is dat de moeder van die vriendin, vroeger medewerker was op het kdv waar ik kleine miss T toen bracht op werkdagen. Oudste dochter zat op  (redelijk) zonnig Ibiza voor een weekje. En Lief en ik maar werken.

Werk was waardeloos vorige week. Een nieuwe fase van de verbouwing was ingezet. Nog meer sloopwerk, met drillboren werd het oude toiletblok weggesloopt en dat is zo'n beetje net onder ons kantoor. Echt zelfs met oordoppen in was het niet echt te doen, maar er was niemand om tegen te klagen, want één collega was vrij, de ander werkt altijd op dinsdag vanuit huis, collega 3 heeft ouderschapsverlof op dinsdag en manager was gevlucht naar onze vestiging in het oosten van het land. Heel fijn dus.

Ik had verwacht dat ze na woensdag wel klaar zouden zijn. Helaas, toen ik donderdag in de straat waar mijn werk zit liep, hoorde ik de betonboren al. Ik stond gelijk weer stijf van de spanning. Nu had ik wel de oortjes van mijn telefoon meegenomen en ik heb dus op de werkplek gezeten met oortjes in en muziek op, dat hield het lawaai wel op de achtergrond (en ook de telefoon en vragen van collega's). Je moet toch wat. Halverwege de ochtend waren de heren beneden inderdaad klaar en dan is het zo heerlijk stil, dat gehamer en gezaag nemen we wel voor lief.

Door mijn gehoest 's nachts slaap ik al de hele week niet goed. Vrijdagmorgen werd ik ook weer zo lekker brak wakker, dat ik me bedacht dat ik best een uurtje eerder kon stoppen met werken, dan was ik om half 1 al klaar en 4 uurtjes in m'n eentje op kantoor zijn wel uit te houden. Uiteindelijk ging ik heel ontspannen het weekend in. 

Lief iets minder. Ik had hem inmiddels aangestoken met mijn verkoudheid, maar waar ik me vooral rot hoestte, voelde hij zich vooral brak. Ik kon in ieder geval nog even doorgaan met het maken van gemberthee. Het werd voor ons dus een rustig en gezapig weekend. Op zaterdag even naar een landwinkel, die zit  een dorp verder, gegaan. En we waren echt van plan om te gaan fietsen, maar ik vond het niet erg dat Lief voorstelde om toch aar de auto te pakken. Groente, fruit, thee en speculaas gekocht. Het mag duidelijk zijn, wanneer ik met Lief waar dan ook boodschappen doe, eindig ik altijd met meer in mijn mandje dan ik van plan was. En zondag kwamen we niet verder dan een rondje rond de Noord Aa te lopen, was heerlijk in de zon en met alle herfstkleuren. Maar iets over de helft merkte ik wel dat die verkoudheid een behoorlijke aanslag op de conditie is geweest. Het rondje kostte me best moeite terwijl normaal wandel ik dat zonder moeite. Het vooruitzicht van thee met speculaas hield me op de been, zeg maar.

En zo rollen we de nieuwe week in. Vandaag nog even thuis aan de rommel, als in boodschappen, de was en de poets. Gewoon net zoals iedere maandag. Kan ik nu  mooi iets doen met de stoofperen, die ik nog heb liggen.

Fijne week.

Samhain

Samhain is de donkere tegenhanger van Beltane. De hemelgod Lugh, die zichzelf offerde met Lughnasadh en zijn reis naar de onderwereld begon met Mabon is met Samhain aangekomen in de onderwereld.

Dit feest betreft het sterven van het jaar en is daarom ook het feest van het Nieuwe Jaar, want een sterven houdt een wedergeboorte in.
Maar op dit tijdstip is de dood duidelijker waarneembaar dan de nu nog abstracte wedergeboorte.
De akkers liggen braak en heel de natuur is in rust.

Het is de tijd van dood en wedergeboorte; van transformatie.
De tijd van Mabon leerde al welke obstakels ons tegenhouden. Nu met Samhain zijn we zover om hetgeen wat we als ballast ervaren achter ons te laten.
We kunnen onszelf de vraag stellen wat we willen bereiken, wat we met ons leven gaan doen in de nieuwe cyclus.
Samhain geeft ons de mogelijkheid te oeverdenken, te beslissen en opnieuw te beginnen.
Let wel een nieuw begin komt met offers. we moeten ons bewust zijn wat we willen opofferen, waar we afstand van willen doen.

De elementen van Samhain zijn water en aarde.
Water om los te laten, om het oude met de stroom mee te laten voeren.
Aarde om te gronden, om diep in onszelf te kunnen gaan en te begrijpen wat we voor het nieuwe jaar nodig hebben.

Voor onze voorouders was Samhain het laatste oogstfeest; het slachtfeest.
Het vee werd binnen gehaald en voor een deel geslacht om de winter door te komen. Het bloed werd over de akkers verspreid om dank te zeggen en een goede oogst voor het volgend jaar te verzekeren. Dit zou misschien de reden kunnen zijn dat november ook de bloedmaand genoemd wordt.
Nadat het restant van de zomer op een vreugdevuur was beland en de voorbereidingen voor de winter waren afgerond, hebben onze voorouders deze periode gezien als het moment waarop de oude cyclus overgaat in een nieuwe.

Dit is de periode om naar binnen te keren. Samen te zijn met familie en dierbaren, de doden te eren en de geboortes van het afgelopen jaar te vieren. Te voelen en te beseffen dat ieder einde ook weer een nieuw begin inhoudt.

Blessed Samhain!

Gember, citroen en honing

 

Dit is de laatste dagen een vast trio op het aanrecht. Gember, citroen en honing. Het hoest seizoen is weer begonnen en voorlopig ben ik degene die er last van heeft. En ik zweer bij bovenstaande tegen keelpijn, gehoest en een algeheel mottig gevoel. Het mag duidelijk zijn ik ben zeker niet ziek, maar ik heb mij ook weleens energieker gevoelt. Dus grijp ik naar de huismiddeltjes om mijn immuunsysteem wat te boosten. En als dit niet wil helpen kan ik tegen de keelpijn nog altijd gorgelen met saliethee, probeel ik nog even uit te stellen, want salie in stoofschotel vind ik lekker, maar saliethee vind ik ronduit vies.

Jongste dochter is weer terug van kamp, de activiteiten waren stom, de slaapkamer waar ze sliepen net een gevangenis, als in 4 stapelbedden en verder niets, de douches vond zij vies, maar ze was wel met een stel gezellige mensen. Ze heeft het dus overleefd en nu waardeert ze onze douche en haar ruime bed tenminste weer 😉 En daarbij had ze wel twee dagen eerder herfstvakantie.

Maar dat hadden er kennelijk meer, want donderdag en vrijdagochtend was het echt heel stil in onze straat toen ik die uitliep op weg naar werk. Normaal kom ik mensen tegen die ook gaan werken of kinderen naar de opvang brengen en ik zie in verschillende huizen de lampen branden, maar niets van dat. Alles was stil en in rust, dan krijg ik altijd het gevoel dat ik de enige ben die moet gaan werken. Maar als ik de straat uitloop is dat gevoel meteen over, want daar rijden op de doorgaande weg allemaal mensen met haast, haast, haast. En als ik dat dan zie ben ik blij dat ik de tijd neem om rustig te lopen en de dag zonder gejaag te beginnen.

Nou ja, dat mag morgen weer. Vandaag nog dagje thuis met boodschappen, schoonmaken en een beetje bijkomen van afgelopen zondag. Schoonmama was jarig geweest en zij wilde graag met z'n allen, als in kinderen met aanhang gaan lunchen. Wij hadden het tentje voorgestelt waar we zelf een week of twee geleden ook gelucht hadden en dat vond iedereen prima. Lief en ik waren van plan om eerder naar Utrecht te rijden, zodat we samen nog even door de stad konden lopen voor we iedereen zouden ontmoeten. Dat ging al mis door toch iets later weg en dan ook nog in een file terechtkomen,maar we waren nog netjes op tijd. Maar het werd het gewoon niet. Schoonmama (lief maar tikje vreemd) was super warrig, schoonzus en zwager zaten ook niet in een postieve flow en nichtje liet duidelijk merken dat ze het niet leuk vond om drie dagen bij oma te moeten logeren (wat ik van een achtste groeper me goed kan voorstellen). En als je gevoelig bent voor emoties van anderen (die haarfijn aanvoelt), was de beste omschrijving energie-zuigende-zondag. Gebeurd weleens in de beste families zullen we maar zeggen, toch?

Dus ik ga nu nog maar gauw wat gemberthee met honing en citroen maken, hopen dat ik vannacht slaap zonder mezelf steeds wakker te hoesten(of word ik wakker omdat ik moet hoesten) en dan morgen graag iets meer energie dan vandaag.

en weer en nieuwe week

 

Deze week begint wat grijs en miezerig, wel passend bij de tijd van het jaar. Het is duidelijk merkbaar dat de ochtenden steeds langer donker blijven en het ook steeds eerder begint te schemeren. Wat dat betreft kijk ik niet uit naar de wintertijd, die komend weekend weer ingaat.

Deze week wisselen ook beide dochters elkaar af met een aantal dagen weg zijn. Vanmorgen vertrok jongste dochter. Zij is met de eerste klassen van de zorgafdeling drie dagen op kamp ergens in (noord) Brabant. Daar liep ze nu niet echt over te juichen, maar het is een onderdeel van de opleiding, dus het hoort erbij. 

En zodra jongste dochter terug is, gaat oudste dochter op pad.  Zij gaat met een aantal vriendinnen lekker nog een week naar de zon.

En ikzelf ben vandaag een beetje in mineur, slecht geslapen en ik steek even niet lekker in m'n vel. Het komt ook wel doordat jongste dochter zo duidelijk geen zin had en al weet ik dat dit echt nog pubergedrag is, geeft dat mijn moederhart een beetje zorgen en dat vind ik dan ook weer suf van mezelf.  Zeker omdat ik weet dat ze woensdag weer thuis is, doodmoe van twee nachten kletsen tot zeer laat (of vroeg) en dat het allemaal niet zo vreselijk was als ze zich had voorgesteld. 

Verder gebeurd er even niet zo veel, terwijl ik wel het gevoel heb dat de tijd vliegt, want oktober is al over de helft. Dan gaik zo eerst maar een wandelingetje naar de winkelstraat maken voor een paar kleine boodschappen en misschien plak ik er nog wel een klein ommetje aanvast, want buiten zijn is altijd goed voor mijn humeur.

het weekend

 

Zaterdag waren Lief en ik in Utrecht. Ik wilde graag bij Blackfish langs, dat is een winkel waar ik al meteen een half uur zoet ben met alleen maar kijken, voor ik echt gericht ga zoeken, maar goed geslaagd. Ik kocht een lange 70's jurk donkerbruin met bloemen op de vintage afdeling en ook nog een bruin bloesje, jawel ook met bloemetjes, deze wel nieuw. En Lief, die helemaal niet van plan was iets te kopen, kocht zowaar een korte jas. Ik denk altijd dat het maar goed is dat we niet in Utrecht wonen, anders zou mijn kledingkast veel te vol zijn. Daarna was het wel tijd voor koffie en lunch, dus we op zoek naar een gezellig tentje. Loop ik daar tegen een filiaal van Appel&Ei aan, die ken ik van mijn bezoekjes aan Leiden. En ik ben heel blij, dat ik, op aandringen van Lief, toch naar binnen liep, want ik ging er weg met een lange rok en nog een jurk. Dus voorlopig ben ik wel klaar met kleding shoppen voor de herfst/winter.

Daarna zijn we neergestreken in een café vlakbij de planten- en bloemenmarkt waarvan ik hierboven de foto's plaatste. Na een lekkere lunch, waarbij we vanuit onze plek bij het raam heerlijk mensen konden kijken, liepen we nog even de markt op voor een bos bloemen voor thuis op tafel

Nu vinden Lief en ik allebei Utrecht een fijne stad om rond te dwalen, maar zo op een zaterdagmiddag wel heel erg druk, heel veel mensen, maar wel gezellig zo voor een dagje.

Ter vergelijk nog twee foto's hier uit de omgeving. Rust en stilte, zo in onze dorpse wijk.

En dan nog de trui. De deadline van het lijf af voor de verjaardag van Lief heb ik niet gehaald. Het was niet helemaal de bedoeling dat ik mezelf een schouderblessure brei, dus ik ben iets rustiger aan gaan doen en dan gaat het misschien iets langzamer maar nog wel gestaag door.

Maar na zo'n gezellig weekend, is het nu weer maandag; wasdag, boodschappendag, poetsdag. Kortom de dag, waarin ik alle klusjes doe, die ervoor zorgen dat de rest van de week redelijk vanzelf loopt

Nog een fijne week!

van alles wat

 

Het mag dan dik herfst zijn. Het was de laatste dagen prachtig weer, heldere frisse ochtenden, werden gevolgd door warme middagen, waarbij je gewoon  zonder jas (wel met vest) naar buiten kon. En waarbij het aan het eind van de middag tegen de tijd dat de zon lager komt te staan, het in huis meteen voelbaar kouder werd. Ik hou van deze herfst dagen.

Afgelopen weekend wandelde ik ook weer flinke stukken, wel hier in de buurt, want ik had even geen vervoer (als in auto). Lief was het weekend zeilen in Friesland en had de auto mee. Gelukkig kan ik hier in de omgeveing ook prima wandelen, alleen bedacht ik me later dat ik de laatste dagen nauwelijks foto's heb gemaakt, dus weinig illustratie bij mijn blog. Maar het viel me wel op dat de afgelopen week de bomen ineens duidelijk aan het verkleuren zijn en er ook meer blad op de grond ligt. Zelfs de stoepen van de industriewijk waar ik altijd doorheen loop op weg naar werk zijn ineens bezaaid met gele blaadjes. Nature's confetti.

Op werk gaat ook één en ander veranderen, behalve dat de verbouwing van het pand nog steeds in volle gang is, hoorde ik ook officieus dat er weer afdelingen samengevoegd gaan worden, dat zou voor ons een vermindering van administraties kunnen betekenen en daarmee zal het alleen maar overzichtelijker kunnen worden. Maar voor nu nog geen idee wanneer en hoe dit gaat spelen. Voorlopig hebben mijn collega en ik een paar werkzaamheden wat anders verdeeld. Zij heeft te veel liggen en dat geeft haar stress en ik heb nog wel wat ruimte, dus kon best wat overnemen. Het voordeel is dat haar werkzaamheden in de lijn van mijn eigen werk liggen en ik ben er mee bekend, dus vraagt het alleen tijd en geen extra energie.

En verder brei ik nog steeds druk aan de trui. De deadline ga ik echt niet halen, het lijf is niet af en Lief is morgen jarig. Gelukkig staat er al wel een taart op te stijven in de koelkast, dus taart maken kan ik wel afvinken. Ga ik nu toch nog een paar naalden breien voordat er gekookt moet gaan worden.

Herfst

 

De kastanjes, die ik vanmiddag vond, toen ik met Lief een klein wandelingetje maakte. De zonnebloemen, die ik redde, toen de hele plant was omgewaaid in de storm. Het maakt dat ik er echt niet meer omheen kan. Het is herfst!

Daarbij is het ook nog oktober. Wat?! Het is al oktober! Nog 12 weken en we sluiten weer een jaar af. Ja, inderdaad week 40 is voor mij altijd een soort omslagpunt. Dan is de zomer echt voorbij en gaan we naar de donkere tijd van het jaar. En wordt het echt tijd om te vertragen om ervoor te zorgen dat het binnen in huis warm en gezellig is. Zo hingen we vandaag de gordijnen weer op voor de achterdeur en bij de deur naar de keuken om straks zo veel mogelijk kou buiten te houden. 

De laatste dagen zijn er twee activiteiten die ik zeer regelmatig doe. Het eerste is dweilen. We hebben een oud huis met een kelder(kast) en als het veel regent, waardoor het grondwaterpeil stijgt, sijpelt er in een hoek grondwater omhoog de kelder in. Dus dat betekent dan dweilen. De tweede activiteit is veel leuker; breien. Ieder vrij uurtje brei ik weer een paar naalden aan mijn winterprojecten.

Dit is het meest recente project waar ik meebezig ben en aan dit project besteed ik nu bijna al mijn tijd. Het is een trui voor mijn Lief. Ik breide al vaker sokken voor hem, die ook graag gedragen worden, maar nog niet eerder een trui. Maar ik denk dat mijn breispierballen inmiddels hiervoor ook goed genoeg getraind zijn. Dus ik durf dit project wel aan. Alleen heb ik mezelf een kleine deadline gegeven. Lief is volgende week jarig. En nee, ik ga het zeker niet halen, maar het zou zo leuk zijn als ik tenminste het lijf al af heb....... (ik heb nog een week)

overpeinzing op de maandagmorgen

 

Maandag, mijn derde weekend dag. De dag van de huishoudklusjes en alles op orde brengen voor mijn werkweek ook begint. Een dag waarop ik ook heel bewust wat rustpuntjes inbouw (lees brei-pauzes)

Maar sinds afgelopen woensdag speelt er iets door mijn hoofd. Het begon met een gesprekje met de opticien, waar ik was voor de halfjaarlijkse lenzencontrole. Mijn werk, wat bestaat uit 8 uur lang voor een beeldscherm zitten is voor mijn hoofd en ogen gewoon vreselijk vermoeiend. De oplossing, die ik keer op keer hiervoor aangedragen krijg is, zorg dat je regelmatig van je beeldscherm gaat, door even andere klusjes op te pakken.

Maar hierin zit het probleem, al die klusjes zijn weggeautomatiseerd. Archiveren van leveranciersfacturen hoeft niet meer, want alles komt binnen via de mail. Deze taak, waar ik vroeger toch echt wel een uurtje per week aan kwijt was, is weggevallen. Zelfde met het hele accorderingsproces van inkopen ( ik administreer alle inkopen), waar ik 10 jaar geleden nog dagelijks alle afdelingen afliep om akkoord parafen te krijgen, gaat dit nu automatisch via mail, zodra ik inkoop inboek.  Zeer efficiënt, maar dat maakt wel dat mijn werk nu voor 100% bestaat uit zitten achter een beeldscherm.

Van het beeldscherm af bestaat nu uit 2 x 15 minuten koffie/theepauze en 30 minuten lunchpauze en de keren dat ik even water of thee haal voor mijn collega's. En dat is eigenlijk niet veel, als ik het vergelijk met zo'n 10 jaar terug. En hiermee begrijp ik wel waarom hoofdpijn en prikogen bij mijn werkdagen van nu horen.

Dus ik besluit deze overpeinzing met de opmerking dat automatisering misschien beter is voor de productiviteit, maar zeker niet voor de gezondheid (althans niet die van mij)

Ga ik nu gauw van het beeldscherm en de badkamer schrobben 😊

Fijne week iedereen!

Mabon

De zomer is nu voorbij, vanaf nu wint de duisternis het van het licht en is het langer donker dan licht.

In de herfst is er een beweging terug naar de aarde. Alle eenjarige planten, sterven af en verdorren. Van meerjarige planten en bomen trekt de sapstroom zich terug in de wortels.
Overrijpe vruchten vallen op de grond. Rijpe zaden worden uit hun huls geblazen door de najaarswind.
Bladeren vallen van de bomen.

Zowel de lente equinox als de herfst equinox zijn tijden van balans.
Mabon is de tijd van herbalanceren, van dingen weer recht zetten.

Mabon is een dankfeest, een moment om waardering te betuigen aan de Godin en haar gaven.
Het graan is geoogst, het fruit en de noten zijn geplukt en de groentes geoogst voor de eerste vorst komt.
De voorbereiding op de koude, donkere maanden is gedaan.

Bij Mabon hoort het element water.
Water vloeit, water stroomt.
En om weer in balans te komen, moeten wij ook onze emoties laten stromen, zodat we de emotionele obstakels die het  doorstromen van onze energie belemmert, kunnen laten wegvloeien.

De les van Mabon is loslaten van zaken en emoties, zodat we weer verder kunnen gaan.

Mabon is het loslaten van de zomer en naar binnen keren.
We gaan meer binnenshuis leven, omdat de temperatuur daalt en wijzelf keren ons ook naar binnen door te kijken naar onszelf en ons te richten op onze eigen emoties.

Blessed Mabon

Kabbelend

 

Na mijn laatste blogpost barstte de zomer nog éénmaal los, breide ik mijn zomertopje af en ook een paar sokken wat ik begonnen was tijdens onze vakantie in Australië. Ik oogste zo veel mogelijk rijpe tomaten, maar zoveel minder dan vorig jaar. Ik heb het al eerder gezegd, maar ik heb dit jaar niet het beste moestuinjaar wat betreft oogst, al hoewel de boerenkool, die ik vorige maand heb geplant, is aangeslagen en groeit goed, dus misschien eten we van de winter boerenkool uit eigen tuin.

Verder kabbelt het leven hier gestaag door, geen grote ups en ook geen grote downs. Miss T haar schooljaar is ook weer begonnen en 4 dagen in de week fietst ze met frisse tegenzin naar het mbo. Ze heeft nog niet echt een indruk van haar opleiding, maar toch denk ik dat ze daar wel op haar plek zit.

Op werk ook geen grote dingen, tenminste niet wat betreft mijn werkzaamheden. Wel wordt het pand waarin we zitten verbouwd; slopen en breken zijn, gelukkig, voor het grootste deel achter de rug. Nu veel opbouw, als in geboor en getimmer. En ik merk, dat het mij veel energie kost, de herrie en onrust die het geeft, het hakt erin. Ik word er echt chagerijnig van en ben 's avonds doodmoe. Ik merkte wel dat oordoppen wat hielp, al hoor ik dan mijn collega's ook heel gedempd, maar het is dan maar zo. Voor het eind van het jaar is het vast achter de rug.

En dan met oog op de komende herfst en winter bestelde ik heel veel winterwolletjes en begon meteen aan een trui voor mijzelf. Een slimme meid is immers op een koude winter voorbereid 😂

En ook ga ik voor Lief een trui breien, hiermee challenge ik the curse of the boyfriend sweater (als de trui eindelijk is afgebreid is de relatie al beëindigd), maar daar wij al ruim 18 jaar samen zijn, durf ik dat wel aan 😄

Voorlopig moet ik er nog aan beginnen.......

Al dacht de optimist dat hij wel een trui zou krijgen voor zijn verjaardag.

Nou dat wordt dit jaar de wol en volgend jaar de trui (al hoop ik zelf wel ietsjes eerder)

Dus ik hoef mij de komende avonden zeker niet te vervelen en voor de rest mag het van mij nog wel even door kabbelen.