laatste loodjes

 

Nog één week en dan ben ik twee weken vrij. Twee weken lang, niets moeten, maar vooral langzaam de dag beginnen, alle tijd om lekker te koken (en eten) en vooral heel veel breitijd.

En dat laatste heb ik wel nodig, want er staat weer een nieuw project op de naalden, ook dit is niet voor mijzelf, maar dit is wel een project met een deadline. 

Ik heb weer een babydekentje op de naalden staan. En als je mij al langer volgt weet je wat dit betekent; er is weer een kleinkind op komst! Mijn jongste zoon wordt vader en omdat hij en zijn vrouw nogal een eind hier vandaan wonen, moet dit dekentje al ruim voor de uitgerekende datum onderweg naar de Filipijnen. Door de afstand zal het nog wel een tijdje duren voor we elkaar zien, maar met dat dekentje, kan ik de kleine toch een beetje oma-liefde geven.

Ik zei natuurlijk heel blij bijna vakantie te hebben, alleen daar gaat nog wel een werkweek aan vooraf. En wat voor een week. Een heel volle week, waar ik normaal nog zo'n twee weken de tijd voor heb, ga ik nu in één week proppen en dan hebben we ook nog de kerstactiviteiten, zoals het kerstontbijt en de kerstborrel. Beide heb ik vorig jaar gemist, omdat ik ziek was en daar baalde ik toen behoorlijk van, wordt er iets leuks georganiseerd, lig ik plat op bed. Dus de afgelopen week probeerde ik iedereen te ontlopen, die maar een beetje aangaf zich niet helemaal fit te voelen. Eind van het jaar is mijn weerstand gewoon laag, dus ook de kinderverjaardag waar ik gister was, vond ik wel uitdagend. 

Voor alsnog ziet het ernaar uit dat het goed gaat en ik morgenochtend gezellig met collega's ga ontbijten. Dit betekent wel dat ik om 7.00 uur aanwezig ben, want ik help mee met tafels dekken en alles klaarzetten voor we om 8.00 uur beginnen. Misschien is vanavond op tijd gaan slapen geen slecht idee 😊

Komt hier nog een update over de muis, die vorige week op de eerste verdieping rondrende. De muis is uiteindelijk gevangen door miss T in een pot met een geurkaars en daarna heel voorzichtig buiten losgelaten. Nu dacht ik dat deze verstekeling vanwege de kou de huiselijke warmte had opgezocht, maar vanmorgen werd mij duidelijk hoe het echt zat. Ik was mij aan het aankleden, toen ik Floki heel dwingend hoorde miauwen. Katteneigenaren van buitenkatten kennen deze mauw als bek-vol! En inderdaad voor de pootjes van Poes lag een kleine muis, waar zij heel trots naar keek. Mijn gedachte was alleen maar hoe snel kan ik die muis pakken voor die ook wegsprint. Muisje sprintte niet, dus deze keer ging oppakken en opruimen moeiteloos. En ik zal er maar bij denken: Poes houdt van mij, want ze brengt kadootjes.