Heel onverwachts waren het ineens drukke weken voor ons allemaal. Alle vier waren we heel druk met werk, zelfs jongste dochter. De supermarkt van haar bijbaantje wordt verbouwd en is nu twee weken gesloten, maar voor het zover was, moest natuurlijk wel de winkel leeg. Dochterlief had al begrepen dat twee weken dicht betekent ook twee weken niet werken dus geen salaris, dus ieder moment voor de sluiting wanneer er mensen werden gevraagd gaf zij zich meteen op om een aantal uurtjes te maken.
Zelf had ik nog wat werk aan de maandafsluiting de afgelopen twee weken, Lief had intensieve weken met heel veel overleggen en oudste dochter had het druk met het afronden van onderzoeken, dus rapporten schrijven en de nieuwe onderzoeksaanvragen voor het nieuwe jaar. Al met al zaten we redelijk vaak gezamelijk zeer moe 's avonds aan tafel en het gebeurde zeer regelmatig dat 's avonds om half 10 alle lichten beneden in huis al uit waren.
Dit herfstige bosje kocht ik voor mezelf gewoon bij de supermarkt. Echt precies waarik naar op zoek was. Ik vind dit echt de allermooiste chrysanten.
En ja, dit rondde ik ook nog af. De trui voor Lief, die nu regelmatig gedragen wordt. Met al die verschillende patroontjes vond ik deze heel leuk om te maken.
Daar stond ik wel even van te kijken, toen ik donderdagochtend beneden kwam. De hele straat was wit; sneeuw en hagel. Tegen de tijd dat ik naar werk ging lopen, waren de straten al weer schoon alleen hadden sommige stoepen nog wat glibberige plekken.
Naar werk lopen doe ik nu via een andere route. In dit stuk dorp worden verschillende straten opnieuw bestraat (onze straat is in het voorjaar aan de beurt), maar hierdoor is nu een heel stuk van mijn gebruikelijke route tot eind van het jaar onbegaanbaar. Een iets saaiere route, minder huizen waar ik langs loop, terwijl die er rond deze tijd van het jaar vaak zo gezellig uitzien met alle kerstverlichting.
En dan hadden we ook nog een heel zieke Woezel. Woel is graag 's nachts buiten en het is dan helemaal niet raar, als hij 's ochtends binnen komt, naar boven rent en bij Oudste op haar bed ploft en tot het eind van de middag diep in slaap is. Maar twee dagen alleen slapen, niet willen eten en niet eens beneden komen is zelfs voor hem niet gewoon. Dus dag drie, nadat hij alleen wat natvoer van mijn vingers likte om vocht binnen te krijgen, werd het tijd voor een bezoek aan de dierenarts. Hij liet alles zeer gelaten, zonder protest toe. De dierenarts had ook niet veel moeite om hem te onderzoeken, conclusie koorts en luchtweginfectie, die ook op zijn longen zat. Wij gingen weg met antibiotica en pijnstiller/onstekingsremmer. Nu ben ik gewend dat katten doorgaans snel herstellen, maar Woezel nam zijn tijd. Gelukkig ging hij al weer uit zichzelf eten en vond hij zichzelf gisteren al weer beter genoeg om 's avonds naar buiten te kunnen. Daar dachten wij anders over, dus nog maar een nacht het kattenluik gebarricadeerd (op slot doen is niet genoeg, meneer kan een kattenluik forceren). Gelukkig voor Woezel mocht hij vanmorgen weer naar buiten en hij nam zichzelf zowaar in acht, want na een half uurtje kwam hij binnen en ligt nu zeer tevreden op Oudste haar bed te slapen. Als of er de afgelopen dagen halemaal niets gebeurd is 😊
En na deze intensieve weken gaan we nu al de laatste week van november in. Time flies!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten