verslagenheid

Deze foto is van gisterochtend, m'n koffie voordat ik een uurtje later de deur uit wandel op weg naar werk. Daar gekomen haalde ik zoals altijd eerst een mok thee in de kantine en daarna liep ik even bij mijn manager binnen om mijn bezorgdheid te uiten over de financiële situatie van een van de bv's  wat mij al een tijdje bezighoud. Mijn manager deelde mijn bezorgdheid zeker, het was iets wat hem en de directie al geruime tijd bezig hield, maar hij zou me er later nog wel meer over vertellen.

Om 14.00 uur zit op vrijdag mijn werkdag erop, maar voordat ik het pand kon uit huppelen, vroeg mijn manager of ik nog even tijd had en vervolgens vertelde hij me, dat er om 15.15 uur een personeelsvergadering zou zijn van het personeel van die betreffende bv, waarbij verteld zou worden dat er zojuist surseance van betaling is aangevraagd, wat gevolgd gaat worden door faillissement. Dit betekend dat er 22  collega's op straat komen te staan. Verdoofd heb ik dit aangehoord, ik weet dat er iets moest gebeuren, maar dit zag ik niet aankomen, dit had ik nooit verwacht. En als ik het al nauwelijks kan bevatten, hoe moet dit dan voor mijn collega's zijn, die moesten aanhoren dat hun werk stopt. Bizar.

Heeft dit ook gevolgen voor mij en mijn collega's op de administratie. Ja, want onze collega, die nog geen vast dienstverband heeft, weet al dat wanneer haar contract af loopt, dit niet wordt verlengd. Bij mij en mijn twee andere collega's valt nu een deel van het werk weg, wat aangevuld moeten gaan worden met of werk van onze vertrekkende collega of iets compleet anders. Dat voelt voor mij heel onzeker en daar houd ik niet van, maar voorlopig heb ik nog werk en daar houd ik me nu maar even aan vast.