Dat is wel een beetje de positie waar ik me in bevind op werk. Sinds N. met verlof is, ben ik verantwoordelijk voor een aantal maand-afsluitende administratieve taken, die er voor zorgen dat de directie de maandcijfers krijgt en de belastingdienst onze maandelijkse ob aangifte. Niks mis mee, denk je dan.
Maar vorige week viel ik bijna om, hoofdpijn, koude rillingen. Ik voelde me echt zo niet okay. (waar ik sowieso al van baalde, want ik-nooit-ziek, lag in december ook al in de lappenmand) En toch gaan werken, want ik moest dingen opstarten/uitvoeren en nee, er is niemand die dit kan, want ik heb geen backup zolang N nog met verlof is.
En natuurlijk stortte ik in het weekend volledig in. Dacht ik vrijdagmiddag me nog iets beter te voelen, voor het avond was lag ik alweer te rillen op de bank. Zaterdag heb ik niet eens meer de moeite genomen om mijn bed uit te gaan. Nou ja, alleen om even de katten te voeren. Gisteren was nog zo-zo en vandaag gaat het met een beetje hulp van paracetamol best prima. Het huis is weer fris en schoon en dat had ik echt een week laten liggen,
Maar ja, nu morgen. Misschien zou het beter zijn om nog een dagje uit te zieken, maar die tijd kan ik met nu niet veroorloven. Het-Kan-Echt-Niet
Dus ik ga nu de rest van de middag stil op de bak zitten, even zorgen dat ik energie overhoud. En nee, verstandig is dit niet.
Balen zeg! Hoop dat je je inmiddels wat beter voelt. En nee: niet handig. Maar ja: ik zeg niets, ben net zo ;)
BeantwoordenVerwijderenNa bijna hele week op de paracetamol moet ik zeggen dat het nu wel beter gaat. Maar ja, het is van de zotten dit plichtsbesef
VerwijderenJeetje, je lichaam geeft wel een duidelijke boodschap af. Dit lijkt me wel iets uit de categorie: belangrijk om naar te luisteren... Ook al snap ik dat het lastig is.
BeantwoordenVerwijderenEen hele uitdaging dat jij nu verantwoordelijk bent. Op zich niet erg, maar wel erg dat je niemand hebt om op terug te vallen als jij ziek wordt. Ik lees dat het nu wel beter gaat. Morgen een beetje zon pakken? Ik hoop tenminste dat ze lekker tevoorschijn komt.
BeantwoordenVerwijderenLastig is dat. Mijn eerste reactie is 'En wat als je een been breekt of zoiets?' Eigenlijk kán het gewoon niet dat er geen achtervang is. Maar aan de andere kant snap ik je gevoel wel. Rust pakken waar je kan dan maar. En het huishouden loopt niet weg. Helaas.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig over een maand is de achtervang er weer. Dan eindigt N haar verlof.
Verwijderen