Het is al midden november en de was droogt nog steeds min of meer buiten. De bomen in de straat verliezen hun bladeren nu in een rap tempo, nog even en ze hebben alleen nog kale takken. En dat geeft wel een echt winter gevoel. En toch heeft dat ook weer iets knus en gezelligs. Toen ik gisteravond vanuit werk naar huis liep was het echt al donker, dan loop ik langs huizen waar de lichten branden en mensen al warm binnen zijn. Zelfs zag ik gister hier in de straat al de eerste kerstverlichting in een voortuintje. Dan wandel ik genietend van die lichtjes in het donker verder.
Langzaam aan bereid ik me voor op de winter, om meer tijd binnen door te brengen; bakken, breien en veel lezen.
Ik merk ook dat mijn natuurlijk ritme zich aanpast, het kost 's ochtends meer moeite om uit bed te stappen en 's avonds ga ik nu graag echt bijtijds naar bed. Zelfs met werken merk ik het, na vier uur 's middags ben ik veel minder productief en eerlijk gezegd is dat ook de tijd dat het begint met schemeren, dus vanuit het natuurlijk ritme gezien is het dus ook logisch, maar werktechnisch misschien soms iets onhandig. Alhoewel ik me daar niet druk om maak, dat is het fijne van ouder worden, ik bewandel steeds makkelijker mijn eigen pad en leer steeds beter luisteren naar wat ik wil.
En ook dat hoort bij herfst en winter; stilstaan en overdenken wat nog past of wat losgelaten moet worden.
Hoe ouder ik word, hoe meer moeite ik lijk te krijgen met de herfst en de winter. Misschien hoort dat ook gewoon bij ouder worden en moet ik gaan overwinteren in een warm oord ;-)
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat het scheelt dat ik meer een lente/herfst mens ben.
VerwijderenHeerlijk hè dat de was nog buiten kan drogen! Ik maak er ook zoveel mogelijk gebruik van. Het ruikt zo heerlijk als het buiten droogt.
BeantwoordenVerwijderenOngeacht welk seizoen: ik zou sowieso wel werkdagen willen van 10 tot 16 ofzo ;)
BeantwoordenVerwijderenEn als ze moeilijk doen, wil ik zelfs wel van 9 tot 16 werken 😉
Verwijderen