en toen was december

 

De tijd van extra lichtjes en baardige bewoners hier in huis, van slapende katten op iedere warme plek en van avonden onder een dekentje op de bank.

Regelmatig bedenk ik als ik naar werk loop waar ik nog over wil bloggen, hele stukken tekst weet ik dan al. Alleen tegen de tijd dat ik 's avonds weer thuis ben, heb ik niet meer zo'n zin om de koude zolder op te klimmen, want ja, het is hier koud; geen verwarming en nu in de winter ligt er een luik over het trapgat, zodat de warmte niet naar zolder verdwijnt. Dus het wordt er ook niet warm.

Je kunt wel zeggen dat ik nu de kou getrotseerd heb, want ondanks wollen sokken en sloffen heb ik gewoon koude voeten. Tsja, dat krijg je als je zo nodig in een oud huis moet gaan wonen. Ach, het stimuleert mij in ieder geval om allerlei brei-projecten (ufo's) nu eens af te maken.

Maar afgelopen donderdagochtend pakte ik m'n spullen, zei Lief gedag en zwaaide naar miss T. die ook op het punt stond om de deur uit te gaan. En terwijl ik de nog donkere straat inliep, bedacht ik me ineens, dat ik mij tegenwoordig de kostwinner voel, want alleen ik ga de deur uit om te werken. Lief is thuis, al sinds oktober, thuis vanwege een burn-out. 

Al wandelend bedacht ik me wat dit met mij doet. Het geeft mij wel het gevoel dat ik nu niet mag uitvallen, want dan stort het kaartenhuis in. Verder lopend en kijkend naar de kerstversiering, die ik bij de huizen waar ik langs wandel zie, bedacht ik me dat dit is hoe ik het voel, maar dat dit niet zo is, want sowieso ben ik niet de kostwinner, maar ik hoef ook helemaal niet alle controle vast te houden. Juist door de dingen wat meer los te laten, geeft het mij ook wat meer ruimte en hoef ik niet bang te zijn dat ik omval of uitval.

En dan kan ik me alleen maar bedenken dat die wandelingetjes naar werk toch wel heel nuttig zijn in ieder geval voor mijn gemoed.

En nu heb ik heel veel zin in warme thee en om het paar sokken van de foto, maar eens af te maken.

Dus ik daal maar weer af van mijn zolder naar de warme woonkamer en ook al mopper ik op de kou, hoop ik toch dat het straks hier ook even gaat sneeuwen. Gewoon omdat zo'n witte deken, die alles bedekt zo mooi is.