waar geha(c)kt wordt vallen spaanders

Neem me deze woordspeling maar niet kwalijk. Ik ging gisteren dus naar de zaak, flink op tijd, want er was immers veel te doen. Helaas computers zonder harde schijf met stickers er op dat ze nog niet vrijgegeven zijn. Dat werkt niet handig. Maar kregen we te horen rond 10.00 uur zouden wij weer aan de slag kunnen. Tien uur werd 11 uur, rond 12 uur werd ik enthousiast, want er werd een nieuwe harddisk in mijn computer geplaatst, dus ik hoopte na de middag te kunnen werken...... Om niemand in de weg te lopen zijn mijn collega's en ik naar de kantine gegaan, even eten, en daarna kijken hoe groot de schade is.

Not. Mijn computer stond aan, maar zonder netwerkverbinding of iets. En systeembeheer was nergens te bekennen. Collega projectadministratie ging maar weer eens informeren bij de persoon, die ons financiële programma aan het testen was en deze vertelde dat hij rond 14.00 uur klaar zou zijn en zodra onze 'profielen' vrijgegeven zouden worden zou  het mogelijk zijn om in te loggen. 

Het werd 15.00 uur............ondertussen was ik al de hele dag met mijn collega's bezig met oude mappen met correspondentie te archiveren, bureaulades uit te soppen en al het archiveer werk te doen, wat anders blijft liggen uit tijdgebrek. Alle drie hebben we nu perfect opgeruimde en gestructureerde bureaus, maar dat was niet waarvoor we zo vroeg aanwezig waren die dag.

Ik begrijp heel goed dat alles betreft de productie voorrang heeft, want als er geen materiaal wordt geproduceerd, komen straks ook de montages stil te liggen. Maar voor ons betekent nu ook iedere dag stilstand is een grotere achterstand, deze week kunnen we geen betalingen doen aan leveranciers, het risico dat er, doordat we financieel twee weken teruggaan, facturen dubbel betaald gaan worden is te groot. Dus deze dag extra stilstand frustreerde ons heel erg, misschien ook wel omdat je van niemand een duidelijk antwoord kreeg.

Het hele hack-gebeuren zal nog wel een stevig staartje krijgen, van uit de verzekering loopt er een cybercrime-team van een groot bedrijf bij ons rond om alles in kaart te brengen. Ik denk dat wij maar de helft weten van wat er allemaal aan de hand is en ik durf niet een s aan alle kosten te denken.

Wat ik wel weet is dat er vast het verzoek komt om de komende tijd extra uren aanwezig te zijn om alles zo snel mogelijk te herstellen.

En nee, vandaag niet aan het werk. Al appte mijn collega debiteurenbeheer wel een foto van haar werkende computer, dus ik heb goede hoop voor morgen.

Maar ik bracht vandaag mijn fiets maar eens naar de fietsenmaker voor een service-beurtje. Ik fiets zo veel, dat ik mijn Miss Grace (zo heet mijn fiets) wel een beetje mag vertroetelen. Gelukkig bracht ik haar vanochend al weg en kon ik haar begin van de middag al weer ophalen, toen was het nog droog. Nu roffelt de regen op het zolderdak en is het zo'n grauwe herfstmiddag. Hoort bij de tijd van het jaar.

En dan ga ik zo maar even thee zetten en even chillen met miss T. die net uit school kwam en op de bank neerplofte.

En morgen vol goede moed aan het werk, kijken hoe snel we alles weer kunnen herstellen.