wijsheid komt met de jaren

 

Natuurlijk ging ik vorige week dinsdag gewoon naar werk. Maar toen ik daar aankwam, het kwartiertje erheen lopen kostte mij al veel te veel energie, wist ik dat dit niet verstandig was. Ik zat voor dood op mijn bureaustoel en collega vroeg ook waarom ik dan ook gekomen was, waarop ik iets uitbracht van btw aangiften. Maar zei ik wel meteen als ik die aangiften heb gedaan, ga ik naar huis.

En dat heb ik ook gedaan, overigens ook met 100% begrip van onze manager, die allang al blij was dat ik de btw er nog even doorheen duwde.

Toen zat ik thuis, beneden op de bank, lamlendig te zijn en dat heb ik lang volgehouden. Ik werd niet beroerder, maar ook niet beter. Nee, dat is niet waar, heel erg langzaam ging het wel beter, hoesten werd eindelijk wat minder. Maar zo zittend op de bank bedacht ik dat ik de paasweekendboodschappen zou laten bezorgen, want ik had geen energie om zelf in een drukke supermarkt te lopen. Ik vond het best decadent, zo zatermiddag werden de boodschappen bezorgd en was ik klaar. Alles in huis om lekker te koken en gezellig met elkaar te (paas)ontbijten.

Verder las ik een boek uit, zette een nieuwe sok op de naalden. De wol van de sweaterdress, die ik ook aan het breien ben, is wat pluizig en dat ging niet fijn met mijn gehoest, dus om toch iets om handen te hebben, dan maar weer een paar sokken. En ook liep ik met Lief een klein rondje langs allemaal bloeiende krentenboompjes. Even om te kijken hoe de conditie erbij stond (bedroevend overigens)

En de titel was wat collega M en ik naar elkaar grapten (en appten), want ook zij was ziek thuis, zij in verband met aanvallen van draaiduizeligheid (ziekte van meniere). Wij beide zijn nogal streng voor onszelf, zolang je niet volledig omvalt, kun je best werken, anders blijft er zo veel liggen, enz. Maar deze keer waren we allebei verstandig (en eerlijk in haar geval kan ze echt niet anders), dus niet er doorheen duwen, maar thuis uitzieken.

Gisteren ben ik dan weer aan het werk gegaan en het viel me niet tegen. De hoeveelheid werk die er op me lag te wachten, viel wel behoorlijk tegen, maar eigenlijk wist ik dat wel, want alleen tijdens de zomervakantie word er een deel van mijn werk overgenomen door een andere collega. En zoals mijn wijze collega M me 'sochtends nog even appte, een achterstand van een week, kun je niet binnen een dag weg werken. En zo is het maar net.

Maar nu hoop ik op die beloofde zomerse zaterdag, dan ga ik de hele dag in de zon zitten, mijn weerstand een boost geven (en rommelen in de moestuin, want heel voorzichtig komt daar ook van alles op).