Wie dit virus nu meebracht, geen idee. Misschien kwam het bij miss T vandaan, die toen wij nog bezig waren met het eerste virus te verslaan, al lekker liep te blaffen. Of misschien toch via mijn collega K, die tegenover me zit en al drie weken hoest (en al drie weken, acht uur per dag keelsnoepjes vermaald, maar dat is hierin even bijzaak)
Hoe dan ook, vorige week begon ik wat met hoesten, kriebeltje in de keel, thee met honing en verder niet zeuren. Donderdag hoestte ik al zoveel, dat ik de yoga maar oversloeg, downward dog en dan een hoestbui is geen fijne combi.
Gelukkig gingen uit solidariteit Lief en OudsteDochter ook meedoen, want gedeelde blafhoest is halve smart..... of zoiets. Zaterdag voelde Lief zich brak, Ik dacht nog manflu, want bij hem is het toch altijd net een graadje erger. Maar hoe dan ook, samen met OudsteDochter deed ik wat boodschappen en we bestelden een plint, want na het weghalen van de kast in haar kamer hadden we ineens een wand zonder plint (en dat is niet esthetisch verantwoord). Ik ging er ook helemaal vanuit het ergste al weer gehad te hebben, gewoon verkoudheidje en klaar.
Toch niet, zondagmorgen strompelde ik het bed uit (ongeduldige poes in de vesterbank), blaffend als een zeehond en met een kop vol snot. De katten hebben eten gehad, ik heb een zeer fantasieloos weekmenu in elkaar geflanst, de boodschappen moesten immers besteld worden. En dat was mijn activiteit van de zondag. Getver ik voelde me echt beroerd. Dus halve dag weer in bed gelegen en niet met het gevoel me beter te voelen.
En nu is het maandag, geloof ik, dat ik me toch wat beter voel. Ik hoest minder, correctie ik wil niet hoesten, want mijn hele keel voelt rauw. Mijn stem kraakt, klonk ik gister nog als ma Flodder, vandaag klink ik vooral niet. En verder sleep ik een doos met tissues met me mee.
En de vraag die mij vandaag bezig houd is die van hoeveel snot kan een mens produceren (en ik laat de foto van de prullenbak naast mij maar achterwege). Meer komt er niet meer uit mijn totaal versnotte hersenen.
En dan hoop ik echt dat het morgen weer iets beter gaat, want morgen is het btw-aangifte dag en ik zie werktechnisch een maandelijks terugkerend drama thema.
Heerlijk herkenbaar vooral dat mannen net zieliger zijn. Mijn vriend loopt meestal een dag achter op mij en als ik ziek ben heb ik helemaal geen geduld dat zielige stemmetje durft ie niet meer. Ik dacht voor de kerst ook dat het een verkoudheid was en na een paar dagen alsnog naar bed. Wens je beterschap.
BeantwoordenVerwijderenHerkenbaar. Engelen geduld voor zieken kinderen, maar nul bij mijn vriend. Ik zit nu uit te zieken op de bank met gelukkig een kat naast me.
VerwijderenTsjonge, dat klinkt niet fijn zeg! Ik voel met je mee. Beterschap gewenst!
BeantwoordenVerwijderenDank je!
VerwijderenOh oh! Ik hoop dat iedereen inmiddels een beetje opgeknapt is.
BeantwoordenVerwijderen