mijn kleine homestead

 

Om ons huis met de stadsmoestuin een homestead te noemen is misschien een ietwat overdreven, maar het is wel mijn droom om ooit ergens een huisje te hebben met een wat grotere moestuin, zodat we wel deels uit eigen tuin kunnen eten. En natuurlijk hou ik bij mijn droomhuisje ook kippen voor de verse eitjes en misschien zelfs schaapjes voor de wol en vergeet de kleine boomgaard met appel- en perenbomen niet.

Toch heerlijk om daarover af en toe te kunnen (dag)dromen. En dit jaar ben ik best tevreden met onze mini-moestuin, na het extreem koude en natte voorjaar, staat wat ik gezaaid en geplant heb, er best goed bij.

Ik heb nu twee soorten boontjes, waarvan de ene al vrucht heeft en de andere nu begint met bloeien. De bak met erwten staat in volle bloei en tussen de bladeren zie ik steeds meer peultjes verschijnen. Een emmer met snijbiet, die ik misschien even moet uitdunnen. De hoeveelheden van alles wat ik teel zijn niet groot, we kunnen er als gezin ook niet van eten, maar een handje groenten uit eigen moestuin toevoegen aan de groenten van de supermarkt vind ik ook al leuk.

Twee pompoenplanten, waarvan ik hoop dat ze nog gaan bloeien. Het lijkt me zo leuk om in het najaar een pompoen te kunnen oogsten. Broccoli en andyvie, die de naaktslak aanvallen tot nu toe overleefden.

En zelfs aan fruit heb ik gedacht, voor een boomgaard is geen plaats, maar wel voor bessen; blauwebessen en aalbessen.

Zelfs mijn kleine tuin vraagt al een hoop tijd om alles bij te houden, maar aan de andere kant, alle liefde die je in de grond(aarde) stopt krijg je ook weer terug als oogst.

Dit jaar heb ik ook heel bewust van alles kleine hoeveelheden geplant of gezaaid, zodat ik de tuin de aandacht kan geven, die het ook verdiend, waardoor het ook geen moeten is, maar iets wat er met plezier bij doe.

Dit is ook wel iets wat ik bij verschillende homesteaders lees (meestal amerikaanse blogs), dat het vooral keihard werken is, zaaien, uitplanten, onkruid wieden, dieren verzorgen en daarbij ook een huishouden runnen. Ik zou dat nu niet kunnen, niet zolang ik ook nog drie dagen in de week buitenshuis werk.

Dus voorlopig droom ik over een kleine homestead, leef mee met de verhalen die ik hierover lees op blogs of via instagram en verder geniet ik van mijn moestuintje in de stad.

En mocht het ooit toch eens zo ver komen, dan heb ik in ieder geval al de purrfecte homestead-cat.