en zo is er weer een weekje voorbij

Zaten we zondag nog lekker op de fiets.
Maandagmorgen stond ik heel vroeg op, om oudste dochter bij school uit te zwaaien. Zij ging op werkweek naar Parijs.
Toen kwam ik 's ochtends heel vroeg een huilend meisje op de gang tegen, onze jongste, die moest huilen omdat ze buikpijn had en zich niet lekker voelde.
Jongste in bed bij lief en ik met oudste de deur uit.
Bij school, slaperige ouders en opgewonden pubers, maar alles ging heel snel en de bus vertrok keurig op tijd.

Thuis vond ik een nog steeds zielig meisje in het grote bed, beter om haar een dagje thuis te houden. En omdat ze de laatste weken al veel vaker klaagt over buikpijn, hebben we nu meteen een extra afspraak (buiten de halfjaarlijkse controles) gemaakt met de kinderarts. Gelukkig kunnen we hier volgende week al terecht, want wij hebben geen idee waar die buikpijn vandaan komt, hebben alle levensmiddelen nogmaals gecontroleerd, alle punten doorgelopen waar het eventueel fout kan gaan, maar niets.

Dat dagje 'spijbelen' deed haar goed, want de volgende dag ging ze toch weer naar school en terwijl ik  op m'n werk mijn mobieltje regelmatig checkte of school niet had gebeld, ging het prima en haalde ik 's middags een vrolijk, moegespeeld meisje van de opvang.

Woensdagmiddag is bij ons meestal knutselmiddag en voor deze middag hadden we een leuk projectje. Een verjaardagsboekje maken voor een schoolvriendje van miss T, voor zijn feestje van vrijdag.

En zo zie ik de woensdag graag... rommelen, knutselen en fröbelen.

Gewoon fijn samen bezig zijn.

En zo kreeg ik vandaag, terwijl ik aan het werk was,  deze foto van lief doorgestuurd. Miss T met haar zelfgemaakte kadootje, klaar voor het feestje. 

Maar nu hebben wij eindelijk ook herfstvakantie. Even een weekje van rust en wat minder regelmaat.