de laatste we(e)k(en)

 

Het is al schemerig, ondanks dat de zon pas over een half uurtje ondergaat en de wind raast om het huis. Lief kijkt op de tv naar naar goudzoekende mannen, dus voor mij een mooi moment om even de zolder op te gaan; foto's uitzoeken en er misschien ook nog iets over vertellen.

Er zijn gewoon al weer twee weken voorbij sinds mijn laatste post. En dat waren ook twee best volle (voor mijn doen) weken.

Lief, oudste dochter en ik gingen naar 4 mei naar de herdenking in het park vlakbij ons huis. We vonden het alle drie heel indrukwekkend. Het is toch anders om samen met zoveel mensen twee minuten stil te zijn, als thuis, zittend op de bank.

En deze foto maakte ik in de ochtend van 5 mei op weg naar werk, want helaas was dit voor mij geen vrije dag. Wat je op deze foto jammer genoeg niet kunt zien, zijn alle vlaggen, want in onze straat wordt door velen gevlagd (en goed ingeburgerd als wij zijn, vlaggen wij ook) 

Met oudste dochter wandelde ik ook weer een keertje in Meijendel. We waren er al een hele tijd niet meer geweest en maakte dat goed door een wandeling van ruim 10 km. Zoveel beweging vonden wij wel een goed begin van een nieuwe week. (Dat mijn bekken het de dag erna toch wat minder vond, is een ander verhaal. Gelukkig hielp de wekelijkse yoga les om de boel weer los te krijgen)

De afgelopen week was niet echt een jubel week, werk liep niet echt soepeltjes en door het wat natte weer konden we ook niet veel verder met onze klusprojecten. Zo'n stagneer week.

Waarbij ik het goed maakte door vrijdagmiddag maar weer eens een rabarbertaart te bakken. 

En toen kwam meteen de zon door. En hadden we een super fijn weekend, met de derde verjaardag van een kleindochter; de eerste bbq van het jaar en groei en bloei in de moestuin.

En dan mag ik morgen weer aan het werk, waarbij ik de werkweek wel 's middags om 5 uur gelijk ook afsluit, want de rest van de week ben ik vrij.

En als ik de weersvoorspelling mag geloven, zal ik dan een hoop tijd in de tuin kunnen doorbrengen.