Thuis

Al sinds we hier in september vorig jaar zijn komen wonen, is dit huis voor ons echt een thuis. Niet dat het huis hiervoor geen fijn huis was of mijn huis daar weer voor, ook dat waren (t)huizen, maar wel voor die periode in ons (gezins)leven. En voor ons gezin van drie is dit huis precies goed.

Ik ben ook graag thuis, als introvert is thuis de plek om te ontspannen en weer op te laden. Maar ook aan huishoudelijke klusjes heb ik over het algemeen geen hekel; opruimen en schoonmaken is voor mij het verzorgen van de plek waar ik woon. Het gekke is dat dit huis voor mij als een persoonlijkheid aanvoelt, misschien omdat het skelet van dit huis van hout is en hout leeft, dus dat misschien daar mijn gevoel vandaan komt.

En wat er ook leeft is de moestuin, de zaailingen slaan goed aan en zijn zelfs al verpot. En alles wat ik direct in de koude grond heb gezaaid komt ook op, zelfs de snijbiet, wat mij in de vorige tuin echt niet lukt, komt keurig tevoorschijn. Geen slakken en spitsmuizen scheelt dus een hoop.

Nu er alleen voor zorgen dat deze meneer de tuinbonen niet uitgraaft.

En verder wordt komende week een rustige week, het is Lief, ik en de katten, want Miss T is op werkweek, vanmorgen om 11.00 uur was het verzamelen op school en al om 11.50 uur reden de twee bussen de straat uit, op weg naar Rome, waar ze maandag tegen de middag gaan aankomen.

En ja, ik vind dat best spannend, zal het allemaal wel goed gaan. Gelukkig in Italië is glutenvrij eten goed te krijgen, maar het is meer houdt de school voldoende rekening met haar. Nu is ze daarin goed voorbereid en heeft zelf ook wel eten meegenomen. En daarbij is ze natuurlijk ook best mondig genoeg om de dingen uit te leggen.

Dus ik moet gewoon stoppen met beren zien, want zij gaat een super fijne week hebben samen met haar vriendinnen in een heel bijzondere stad.

Dus ik kruip zo gezellig bij Floki op de bank, want ik heb nog wel een boek wat ik wil uitlezen of anders een vest waar ik nog een paar naaldjes aan kan breien.