oud

 

Dit is Guus, de kat van mijn moeder. Guus is oud en voor mijn gevoel is dat best snel gegaan, hij is veel magerder, loopt strammer en is super aanhankelijk. Hij is het maatje van mijn moeder, ze zorgt voor hem, kletst tegen hem en ze zijn blij met elkaars gezelschap.

Hoe ik hier ineens op kom. Gisteren waren we weer bij mijn moeder, nog voor haar verjaardag. Bijna was dit bezoekje niet doorgegaan, want vorige week werd mijn moeder ineens ziek, flink ziek (nee, geen C, er zijn ook nog andere ziektes) Ze was zo ziek, dat ze eigenlijk de hele dag in bed lag, niks voor mijn moeder, die meer het type niet lullen, maar poetsen is. Gelukkig was daar de buurvrouw, die zich over mijn moeder ontfermde, een soepje voor haar kookte en medicijnen bij de apotheek haalde. Gelukkig heeft ze zo'n buurvrouw, want mijn moeder woont aan de andere kant van het land, dus ik wip niet even aan na mijn werk om boodschappen te doen of voor een praatje en een kop thee.

Gisteren wel, we reden naar het oosten, pikten daar in de buurt mijn broer nog op van het treinstation en gingen met z'n allen bij (schoon)moeders/oma langs. 

Terwijl zij in de middag even sliep, deden wij boodschappen en 's avonds kookte ik voor iedereen (waarbij er nog een flinke portie voor de volgende dag overbleef). En zat mijn moeder 's morgens nog als een dood vogeltje op de bank, gedurende de middag ging ze zich veel beter voelen en 's avonds smaakte het eten haar ineens weer. Alsof het hebben van gezelschap, gezelligheid en aandacht ook als medicijn werkte.

Maar dit doet mij wel denken, want nu is mijn moeder gelukkig niet vaak ziek. En heeft ze lieve buren,  maar er is misschien niet altijd een buurvrouw die even inspringt en zowel  mijn broer als ik wonen een aantal uur rijden van haar vandaan. Maar misschien zie ik beren, waar ze niet zijn. Maar toch.

Voorlopig hoop ik dat zij en Guus gezellig samen oud kunnen zijn (want ik vind 82 best een hele leeftijd)