soms moet je er gewoon maar een pizza dag van maken...

Vrijdag was zo'n dag. De morgen begon met een bezoek aan de kinderarts met miss T, gewoon de jaarlijkse controle vanwege haar coeliakie. Dat betekende dat wij om kwart voor 9 op de fiets zaten richting ziekenhuis, dus zij miste een uurtje les en ik begon een uurtje later. Helaas volgt haar eigen arts een opleiding tot kindercardioloog en is tot november niet aanwezig, dus hadden wij nu een afspraak met een vervangend arts. Prima natuurlijk en ook met miss T was alles prima, over een week nog bloedprikken en week later telefonische afspraak over de uitslag, maar eigenlijk verwachten we daar geen problemen. Alleen omdat miss T nu in de pubertijd komt en nog een groeispurt moet gaan maken, wilde deze arts haar toch weer wat vaker zien, dus over een half jaar mag ze weer.

Na dit bezoekje had ik toch wel een beetje haast om op m'n werk te komen, dus even stevig doorfietsen, zodat ik in ieder geval om 10 uur achter m'n bureau zat. Ik werk op vrijdag nu eenmaal maar 5 uur en als je dan anderhalf uur mist, gaat de tijd om alles af te krijgen toch wel dringen. Het was dus helemaal niet vreemd dat ik om 14.10 het pand uitliep met nog een licht opgejaagd gevoel.

Eerst thuis nog een kleine date met de wasmachine, want er lagen meer handdoeken in de wasmand dan in de kast. 

Terwijl die zijn werk deed, kwam miss T uit school en met haar had ik nog een date. Wij zouden samen naar de stad gaan voor zomer(se) schoenen. Ik was even vergeten, hoe dat was, winkelen met een puber. Het is naar winkel 1, daar zie je en pas je allerlei schoenen, vindt ook een paar dat je wel erg leuk vindt, maar je weet het nog niet zeker. Dus naar een volgende winkel, hier was niks naar haar smaak (of mijn budget), weer een winkel verder. Hier geen sandaaltjes, maar wel super leuke gympen, dus passen twijfelen, weer passen, nog meer passen en dan besluiten dat het eerste paar gympen het toch gaat worden. Alleen die sandaaltjes uit winkel 1 waren ook wel echt leuk, natuurlijk wij weer terug naar winkel 1, nog een keer passen en heel snel afrekenen, voordat zij zich weer zou bedenken 😉

Terwijl wij weer terugliepen naar de fietsenstalling, via de z.eeman, want nu we hier toch waren, was het misschien ook wel handig om haar ondergoed ook even aan te vullen, belde mijn lief, met de mededeling dat hij met een vriend mee kon naar een concert(je) en dat hij dus niet thuis mee zou eten.

Toen zag ik pas dat het inmiddels al 17.30 uur was geweest, miss T en ik nog terug moesten fietsen, dus wij pas rond zessen thuis zouden zijn. Zou ik dan nog zin hebben om de lasagne te maken, die eigenlijk op het menu stond.

Nee dus! Wij hebben er maar een pizza dag van gemaakt.