reilen en zeilen

Vanmorgen schrok ik iets naar half 7 wakker, en was even alle besef van dagen kwijt. Terugrekenend kwam ik tot de conclusie dat het echt maandag was en dat ik vandaag, ondanks eerdere afspraken, niet ging werken.
Het meisje, dat eerst bij ons stage liep, zal de komende weken bij ons vakantiewerk doen en daarbij een deel van mijn werk overnemen.
Dus zou ik ook maandag komen om haar wegwijs te maken. Maar 'stagiair'  begint dinsdag pas en er zou in de ochtend ook nog een software update plaatsvinden van het programma waar ik al mijn werk mee doe. Dus collega en ik besloten gezamelijk dat het zinloos was om te komen, ook al omdat ik geen hele dag kan, vanwege een afspraak bij de anesthesist met dochter M vanmiddag.
Ik heb natuurlijk deze verandering van plan via de mail gemeld aan mijn leidinggevende (is met vakantie), zodat hij op de hoogte is en ook weet dat het een afspraak in overleg is geweest.

En dan vanmiddag naar de anesthesist met M als voorbereiding op haar operatie.
Eigenlijk heb ik al weer genoeg ziekenhuis gezien.
Afgelopen vrijdag belde M mij terwijl ik aan het werk was. Zij had de dag ervoor al contact gehad met  de chirurg, nadat zij een medicijnsoort had afgebouwd, kreeg ze steeds meer pijn en ook koorts.
De chirurg had contact hierover gehad met de MDL-arts en nu kreeg zij het advies zich te melden op de SEH bij een ziekenhuis in een andere gemeente, want doordat er geen mdl arts aanwezig was dit weekend, mocht ons plaatselijk ziekenhuis haar niet opnemen, als dit nodig mocht zijn.
Gezellig een half uurtje in de bloedhitte naar het RG gereden.
Wel een redelijk nieuw en modern ziekenhuis.

Netjes gemeld op de spoedpost en daar begon het wachten - onderzoeken - wachten - bloedprikken - wachten - nog meer onderzoek - nog meer bloedprikken en wachten.
En toen werd ze ter observatie opgenomen vanwege koorts en hoge ontstekingswaarden.
Ze installeerden haar op een zaaltje en zij mocht zelfs nog een paar beschuitjes eten, want vanaf 24.00 uur zouden ze haar nuchter gaan houden voor de buikecho die ze de volgende ochtend gingen uitvoeren. Dochter was daar wat sceptisch over, want ze had pas nog echo en mri gehad, dus het was wel zeer duidelijk waar de ontsteking zit. Maar het schijnt dus ook mogelijk te zijn dat zich naast de ontsteking ook nog abcessen vormen en dat wilden ze uitsluiten.
Dus 's avonds tegen achten reed ik alleen terug naar huis, door de adrenaline was ik niet eens moe en had geen honger, terwijl ik al vanaf 6.30 uur in touw was en om 12.30 voor het laatst wat had gegeten.
De volgende morgen meteen met M (wh)appen, ze had goed geslapen en vooral honger en dat terwijl de ontbijtkar er zo goed uitzag.
Later hoorde ik ook van haar dat er op de echo geen extra verrassingen waren te zien en terwijl ik al met missT en zoon J onderweg was voor het bezoekuur -appte M dat ze naar huis mocht.

Het is duidelijk niks doen en zich laten bedienen doen haar goed (grapje), maar eigenlijk is het wel zo. Ze mag nu geen energie verspillen aan dingen die vermeden kunnen worden.
Dus heeft Lief zondagmorgen haar bed verplaatst naar zijn werkkamer, zodat ze nu kan liggen/slapen vlakbij de douche/wc en geen extra trap af moet om daar te komen.
Dit was al het plan voor na de operatie, maar bleek nu gewoon al nodig te zijn. En verder moet ze liggen, dutjes doen, naar beneden om wat te eten, op de bank hangen en weer naar boven om met de kat te knuffelen en samen een slaapje te doen.

Alleen moet Nutty (nutmeg) wel door hebben waar ze haar moet zoeken, want deze oude, misschien licht dementerende, poes is even de kluts kwijt. Ze zit nu regelmatig op de zoldertrap te miauwen naar M, zo van ga toch mee naar boven.......
Maar dat komt vast wel goed.