Bijna...

Bijna is het zo ver, dan zie ik eindelijk weer mijn broer en zijn familie. Vorig jaar september, drie dagen voordat Tarja geboren werd, werd mijn broer vader van een prachtig mannetje. En ik werd tante. Maar tot nu toe ken ik het gezin van mijn broer, dat bestaat uit hem, zijn vriendin, haar dochter en hun zoon, alleen van foto's en van verhalen via de mail.

Ze wonen in Duitsland, even voorbij Munchen, ruim 8 uur rijden met de auto hier vandaan en dat is net te ver om zomaar even heen en weer te gaan. Maar nu zijn ze hier, eerst vakantie houden op Texel en daarna gaan ze door naar Drenthe, naar ons moeder, waar ze ook weer een paar dagen blijven.

En daarom stappen wij zondagmorgen in de auto (en lief op de motor - voor 5 plek in de auto, maar we zijn met 6) en rijden naar Drenthe, zodat we allemaal rond de zelfde tijd daar zijn. Dan heeft mijn moeder ineens allebei haar kinderen met partners en bijna al haar kleinkinderen in huis. Dan gaan we elkaar zien, elkaars babies bewonderen en bijkletsen en heel veel lachen en genieten.

Ik kan bijna niet wachten tot het zo ver is.

Maar nu zitten we in de tuin en genieten van een lekkere zwoele avond, een mooi begin van het weekend.

En als extraatje een foto van mijn oudste en mijn jongste, samen bij de MD in Rotterdam.