Zelfzorg en me-time zijn voor mij toch een beetje jeuk woorden., misschien omdat deze kreten tegenwoordig te pas en te onpas gebruikt worden. Maar aan de andere kant als iemand tegen mij zegt; ik heb even tijd voor mezelf nodig, kan ik dat prima begrijpen. Ik heb net ook heerlijk mijn hoekje van de bank gezeten, kop thee in m'n handen en een beetje voor me uitstaren, kijken naar de blaadjes die van de bomen waaien. Heerlijk ontspannend.
Ik heb niet vaak een 'leeg' hoofd, verre van dat. Ik heb vooral een hoofd dat altijd maar doorratelt en daarbij ben ik ook nog iemand, die emoties en gevoelens van een ander aanvoelt en oppikt. Dus om niet volledig overspoelt te raken, heb ik lang geleden al geleerd regelmatig wat tijd voor mezelf te nemen. En dat kan zijn door te lezen, ik ben gek op boeken waarin ik helemaal in het verhaal kan opgaan of wandelen en ik ben buiten en ik kom al lopend in een bepaald ritme en dat geeft rust. En natuurlijk breien, sokken breien is voor mij bijna meditatief, steeds de herhaling van de beweging en omdat ik al zoveel sokken heb gebreid, kan ik het bijna gedachtenloos.
En er is yoga, maar dan wel yoga zonder zweverij. Ik hoef niet m'n chakra's aan te roepen of met z'n allen te chanten. Maar gewoon bewegen, rustig, in stilte. Alleen de stem van de docent die je van positie naar positie praat, zodat je bijna gedachteloos vloeiend beweegt. Heerlijk vind ik dat.
Jarenlang gedaan.
Maar afgelopen maart stopte door omstandigheden de docent en dus de yogastudio ermee. Ik heb de laatste lesmaand m'n yogamat wel een aantal keer volgesnotterd, ik was toen al zo labiel als de pest door m'n relatieproblemen en dit ook nog erbij.
Maar ondanks dat ik weet hoe goed yoga voor mij is, ging ik niet op zoek naar een nieuwe yogastudio. Ik vond mijn situatie, ook financieël, zo onzeker dat ik eigenlijk geen extra geld wilde uitgeven. Nu heb ik een lieve yoga vriendin, die wel op zoek ging en mij van haar speurtocht op de hoogte hield. Die mij vertelde dat ze eindelijk na heel veel proeflessen een yogastudio had gevonden, waar de lessen goed en de sfeer fijn was.
En toen begon het bij mij ook weer te kriebelen, ik miste het rustige bewegen, de ontspanning die het geeft.
Dus terug van vakantie boekte ik een proefles en ik rolde weer m'n matje uit naast dat van m'n yoga vriendin. En het was als vanouds, m'n lichaam dat de bewegingen volgde en steeds zich steeds verder ontspande.
En nu heb ik dus weer een abonnement afgesloten en vanmorgen voor de komende 2 maanden mijn lessen ingepland, want als ik goed voor mezelf wil zorgen, heb ik yoga nodig.
En heel eerlijk, ik heb dit stuk zelfzorg ook nodig om overeind te blijven in de R-situatie. Terwijl de meiden en ik verder leven, glijdt hij weg in een soort van grijs, alle contact mijdend. Exact hetzelfde als vorig jaar rond deze tijd, toen hij overigens nog wel gewoon thuiswoonde. Toen heb ik de 'schuld' bij mijzelf;gelegd; ik was niet goed, lief, spannend en sexy genoeg. Nu weet ik dat het niet bij mij ligt; ik geef ruimte, ben lief, gezellig gezelschap, niks mis mee. Het zit in zijn hoofd. Je wil niet weten hoe vaak ik het nummer Zombie van The Cranberries zing 'What's in your head? In your head?'
Zo zonde dat de man, die altijd zegt dat het niet verkeerd is voor iedereen om af en toe met een psycholoog/therapeut te praten, zelf zijn eigen raad niet opvolgt.
Dus wij staan even stil en ik wacht, want ik heb dat geduld en kennelijk bijna onuitputtelijke liefde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten