En toen was het ineens september. Mijn favoriete maand, aan de ene kant nog nazomer, maar ook al overduidelijk herfst. Ik ben, denk ik, wel een herfsttype, weer knus naar binnen na een lange zomer buiten. En ik ben aan het aftellen, nog 10 dagen, dan ben ik eindelijk voor tweeënhalve week vrij. Was ik begin juli nog optimistisch over de zomer blijven doorwerken, achteraf is het mij vies tegen gevallen. Het extra werk wat ik van diverse vakantie vierende collega's overnam, wat omdat het niet in mijn routine zit natuurlijk veel meer tijd vroeg, waardoor ik gewoon volle werkweken had. En daarbij ook dat ik al vanaf januari gewoon aan het doorbikkelen ben, met erbij nogal wat stress vanwege de privé situatie, dus is het misschien niet vreemd dat ik nu volkomen op ben.
Dit kan ik voortaan beter anders aanpakken, dus om ervoor te zorgen dat ik de rest van het jaar niet door blijf rennen, heb ik meteen tussen kerst en oud-en-nieuw vrij genomen, want ja dit jaar had ik nog verlofdagen genoeg.
Toch word ik ook nog steeds geconfronteerd met pijnpunten. Ik vind het moeilijk dat gezinsdingen er niet meer zijn, zoals het vieren van de verjaardagen van beide dochters, die beide deze maand verjaren. Nu is het ik en de meiden.
En mijn andere wereld is hij en ik en die werelden raken elkaar soms licht, maar vloeien zeker niet in elkaar over.
Toch geniet ik heel erg van de kampeerweekenden die ik met R heb, dan voel ik me even alleen maar San, geen mama, en hebben we echt tijd voor elkaar. En omdat we elkaar sinds begin augustus nauwelijks hadden gezien, iets met zeilwedstrijden in Friesland, was ik heel blij dat we afgelopen weekend onverwachts toch even konden kamperen. In augustus hadden we ook nog therapie sessie gehad, maar er echt over nagepraat hadden we nog niet. We zijn er niet helemaal zeker van of deze vrouw de juiste voor ons is. Al een paar keer trok ze een voorbarige conclusie over ons en dat geeft mij het gevoel dat ze te veel haar standaard riedeltje afwerkt. Wat betreft de gezinssituatie komt ze echt met goede tips en adviezen. Dus misschien nog even voordeel van de twijfel.
Maar eerst maar eens met vakantie, het plan is Berlijn, maar de weg er naartoe zien we wel. Eens kijken hoe het is om twee weken samen te zijn. Denk dat het wel goed komt. Ik heb er zin in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten