verhaal achter de foto

 

Deze foto zette ik vanmorgen ook op instagram, met een paar losse woorden erbij, want ik heb nu niet echt het idee dat het onderschrift bij de foto nu zo vaak gelezen word. Het is toch vaak, leuke foto, hartje en scroll door. En ook ik, maak me hier zeker schuldig aan.

Dus ik dacht, ik schrijf het verhaaltje achter deze foto maar eens op mijn blog (heb ik meteen iets om over te bloggen)

Dit is een stukje van het Delftsewallenpad met zicht op de Oude Kerk, een bekend stukje dorp, waar ik anders toch niet zo gauw kom. En waarom dan vanmorgen wel. Ik had mijn miss Grace (sorry, mijn fiets heeft een naam) weggebracht voor een servicebeurt en liep nu weer terug naar huis, een wandeling van ruim een half uur. Precies goed om weer in mijn wandelritme te komen, want dat schreef ik wel bij mijn insta foto, dat ik nog nooit zo weinig had gelopen als in de maand mei. En dat terwijl ik bij @thedahliagirl had gelezen dat mei de wandelmaand was, maar mei werd voor mij een maand van verven, verhuizen, declutteren, een kamer wissel en nog meer opruimen. Eerlijk gezegd had ik vaak de fut niet om ook nog een klein rondje te lopen (en met alle vrije dagen viel ook het lopen naar werk af)

Sinds maandag weer netjes begonnen aan mijn dagelijkse wandeling en het is echt geen moeten, dus als ik eens een dag oversla, dan is dat helemaal geen ramp. Maar ik heb gewoon gemerkt dat ik mij beter voel met regelmatig bewegen en ik hou niet van de sportschool, de afstanden die ik fiets zijn te kort, maar wandelen vind ik wel leuk.

Dus geïnspireerd door @thedahliagirl (op insta), die dagelijks wandelen promoot, zeg maar, ben ik eind januari, na wat aarzeling begonnen met iedere dag een stukje te lopen. Deze vrouw woont in een mooi stukje van Engeland en haar korte wandelfilmpjes zijn dan ook fijn om naar te kijken; als in schattige cottages, laantjes vol met stokrozen, dat dus. Ik keek erna en dacht bij mezelf als ik in zo'n omgeving zou wonen zou ik echt vaker wandelen. Ja,  dacht ik echt..... heel even en toen lachte ik mezelf uit, heel hard. Onzin! De kansen dat ik ooit daar zou wonen zijn nul, dus ik moet het maar doen met waar ik woon. Wat een inzicht, want het enige wat mij tegenhield om te wandelen was ik zelf, dus ben ik van de bank gekomen, wandelschoenen aan en naar buiten. En sindsdien wandel ik dus regelmatig en heb er lol in.

Dus dat is een beetje het verhaal achter deze foto (en dat ik het een mooi stukje van ons dorp vind)

Doe ik nu als teaser nog een stukje van een foto, waarvan het verhaal ook nog gaat volgen......