over vastleggen / on documenting my days

Al vanaf mijn tiener/puber jaren hou ik dagboekboeken bij, waar ik in de eerste  misschien alleen opschreef wat ik meemaakte, hoe ouder ik werd hoe meer ik opschreef wat ik voelde, hoe het leven op mijn overkwam.
Die eerste dagboeken heb ik allang al niet meer. Vast een keer weggegooid bij het opruimen vanwege een verhuizing.
Al kan ik soms hele periodes zonder te schrijven, dan ineens kriebelt het weer de 'noodzaak' om mijn leven vast te leggen. En in de tijd voor de digitale fotografie was schrijven toch heel wat goedkoper en paste mee binnen mijn huishoudbudget.
Dus zwanger van nummer twee begon ik weer met schrijven en met tussenpozen schreef ik over mijn dagen met eerst een, toen twee, zelfs drie en ook vier kinderen. En al deze schriften heb ik gelukkig bewaard en zijn me heel dierbaar.
+++
As a teenager I started documenting my life in written diaries, and as I grew older it wasn't just about what I did in those days, but more about how I felt about my life.
Somewhere I just stopped writing, but after years I felt again the urge to document my days as a young mother.
It was in the days before digital photography, so taking pictures of everything would rather be too expensive. But then there was writing and in simple notebooks I wrote of my days with first one child, then two, even three and four children.
All of these notebooks I' ve kept and are precious to me.

En ook al schrijf ik nog steeds notitieboeken vol met alles wat mij bezig houdt, mijn grootste online dagboek is natuurlijk dit blog, al meer dan tien jaar, deel ik fragmenten van ons gezinsleven of dingen die mij bezighouden.
Schrijven gebruik ik nog steeds om zaken voor mezelf op rij te krijgen, als ik iets opschrijft wat mij dwars zit geef ik het ruimte, want ik erken dat iets bepaalde gevoelens bij me oproept en zo geef ik het een plek.
+++
Even I still write my journals. My biggest document about my life is this blog, more then 10 years I share pieces of my life and mind.
And still I have a journal which I use for writing about fears, worries and all other sorts of feelings to give them a place and my mind some rest.

Ik merk dat ik de laatste weken meer behoefte voel om deze tijd van covid-19 vast te leggen. Wij hebben nog nooit mee gemaakt dat het hele openbare leven zo goed als stil ligt.
Ik wil dit opschrijven en later wanneer dit allemaal achter de rug is en misschien slechts nog een herinnering, wil ik dit terug lezen en dan hoop ik dat we toch nog iets van deze tijd hebben geleerd.
+++
I noticed these last weekes the urge to document this covid-time. We have never before  experienced a shutdown of almost all publiclife.
I want to write it all down and later when all of this is over and just a memory, I want to re-read  it all, hoping we have learned something  of these days.