Vorig jaar bekeek ze de verschillende klazen al met een zeer kritische blik.
En van de zomer was ze er ook al even over begonnen, alleen na onze vraag hoe zij dacht hoe het zat, begon ze gauw weer over iets anders.
Maar zaterdag tijdens onze wandeling vroeg ze ineens of ze iets mocht vragen waarop wij dan de waarheid moesten zeggen.
Waar mijn lief nog voorzichtig zei dat er sommige dingen zijn die zij niet hoeft te weten en hij die vragen niet beantwoord, voor het geval ze naar zijn jaarinkomen zou vragen, of zoiets.
Maar daar kwam dan D E V R A A G: "of sinterklaas nu echt bestond.....?"
En op onze vraag van wat zij zelf dacht, zei ze ook dat ze echt dacht van niet.
Dus als allerlaatste van het stel kreeg zij nu ook de uitleg van de bisschop van Myra. en de traditie die daaruit voort is gekomen.
En we vertelden haar dat wij het ook een gezellige tijd vinden met chocolademelk en kruidnoten en de boeken die we altijd alleen in de sinterklaastijd lezen.
En dat is het ook.
Ik heb zeker de laatste twee jaren heel bewust alle sint hysterie geprobeerd buiten de deur te houden om gewoon te kunnen genieten van een meisje dat nog in een soort van magische man gelooft, die al een paar honderd jaar oud is en zomaar cadeautjes geeft.
En als ik miss T een beetje ken, denk ik dat ik ook nog dit jaar gewoon weer mag voorlezen uit Het Grote Boek van Sinterklaas.......
Ach, de laatste is toch iets bijzonders he. Hier heeft de middelste heel lang in sinterklaas gelooft, ze is nog steeds helemaal weg van de magie van de sintdagen. Ook al is ze 21, ik vind dat wel iets heel liefs hebben.
BeantwoordenVerwijderenAggos...
BeantwoordenVerwijderen't Is wat. Ik ben benieuwd wanneer wij er hier thuis aan moeten geloven (pun intended). Je kan ook heel erg genieten van de Sinterklaastijd zonder te geloven in de man zelf. De magie van die tijd, anderen in gedachten houden als je cadeautjes uitzoekt, gedichten schrijven etc, ik vind het heerlijk!
BeantwoordenVerwijderen