bloggen versus instagram

Net als veel bloggers, ben ik ook op instagram te vinden.
Ik vind het leuk, je maakt snel een fotootje van een grappig moment, paar woorden erbij en posten maar.
Simpel en snel.

de herfst staat voor de deur!

Het gaat zo snel en makkelijk dat je het bloggen helemaal vergeet, want zet de foto's en teksten bij elkaar en je hebt een blog, maar dan in een paar minuten tijd.
En mijn persoonlijke valkuil, ik breng  veel te veel tijd door met die telefoon in mijn hand, scrollend langs foto's van anderen.
Ik zie leuke creatieve ideeen en creaties, maar dat is het nu net, ik kijk alleen. Terwijl ik die zelfde tijd ook kon gebruiken om een paar rijen verder te haken aan een shawl of deken.

Wat is het toch fijn om leuke post op de deurmat te vinden

Omdat ik serieus minder tijd die telefoon binnen bereik wil hebben, ben ik me gaan bedenken hoe ik dit een paar jaar geleden deed, dus in het pre-smartphone tijdperk.
Heel simpel, die mobiel zat of in mijn tas of lag op een kastplank en als ik gebeld werd hoorde ik het en nam (meestal net te laat) op of ik keek overdag een keer of ik een sms had ontvangen.
Meer mogelijkheden had dat ding ook niet.

's Avonds of soms ergens in de middag pakte ik de laptop en ging naar mijn blog en daar kon ik dan zien, wie er een nieuwe post had geschreven, zodat ik die kon lezen en reageren. En als ik zin had, typte ik dan zelf een verhaaltje en postte dat en ging de laptop weer uit en ik verder met mijn gewone dagelijkse leven.
Pas de volgende dag keek ik dan weer of er iemand een reactie had achter gelaten op het door mij geschreven stuk van de dag ervoor.
En heel bewust zat ik alleen achter de computer als miss T op bed lag, want ik heb de geschreven woorden van blogster 'BlueBirdBaby' (blog bestaat niet meer, kan dus niet linken) goed onthouden; zij schreef ooit dat zij wilde dat haar dochter zich een moeder zou herinneren die in huis en tuin bezig was en die echt aandacht had en geen moeder van achter een computer.
Dus daar lukte het mij wel.
Waarom nu niet?!
Omdat je op instragram heel snel reactie krijgt, even dubbeltappen en er staat al een 'like' en het streelt toch de ijdelheid wanneer je merkt dat men je foto mooi/leuk/grappig vindt.
Een heel menselijk eigenschap.

en deze foto heeft lekker niet op insta gestaan 

Ook heb ik de afgelopen jaren steeds meer bloggers zien stoppen, soms gewoon omdat het verhaal klaar was, de inspiratie op en de blogzin ontbrak.
Dat ken ik zelf ook wel, ik zie jaarlijks het aantal  stukjes wat ik post minder worden.
En ook merk ik dat de posts veel minder worden gelezen.
Tsja een simpele foto instagram met wat woorden is sneller te bekijken dan zo'n hele lap tekst lezen.
Wat beter past in ons tijdsbeeld, van vlug en vluchtig.

En dat is precies het tijdsbeeld waar ik aan wil ontsnappen, want ik wil de tijd nemen, voor mijn gezin en voor de dingen die ik leuk vind (en ja daar hoort instagram ook bij, alleen zal ik daar toch echt minder zijn)

Dus mocht het je willen weten wat ik vandaag zoal heb gedaan (want dat is niet op insta te vinden);
Ik heb boodschappen gedaan, wasjes gedraaid, een blogpost getypt en ook nog twee potten thee leeggedronken met een vriendin, die vanuit haar werk even langskwam om bij te kletsen.
Miss T kwam vandaag zelf uit school, dus ik zat met thee op haar te wachten en na de thee hebben we rummikub gespeeld, eerst samen en het tweede potje deed broer J. ook mee.
Nu speelt Tarja buiten en ga ik zo beginnen met koken.
Maar het was een dag met rust en aandacht en dat bevalt me goed.