het bos in

De herfstvakantie kon voor mij niet beter beginnen dan met twee dagen het bos in.....
Eerst Meyendel, lief en ik lopend en de kleine puk op haar fietsje, dat betekende wel, lopen op verharde paden en niet struinen door al die bladeren die al gevallen zijn.
Maar het meisje genoot van het fietsen, af en toe duinafwaarts en dat ging best hard en wij liepen er achter aan, even bijpraten na een drukke week en genieten van al die herfstkleur.

En vandaag gingen we naar de Utrechtse Heuvelrug, want daar zijn echt mooie beukenbossen. Ik hou van beukenbossen, die enorme laag van bladeren onder bomen, de geur en die grote bomen, die zoveel rust uitstralen.
We gingen naar de Kaapse Bossen bij Doorn. We wandelden de kortste route, die toch nog 6 km was. We zagen heel veel paddenstoelen, schopten door de bladeren, zagen nog meer paddenstoelen en beklommen ook nog een uitkijktoren.

Zoveel schoonheid in de natuur te zien nu, het vervult me met een soort eerbied. Deze bossen zijn er al zo lang, ze hebben zo veel doorstaan. Het helpt mij om te relativeren, dat de strubbelingen die me de laatste tijd veel bezighouden, niet de allergrootste zijn en dat alles loopt zoals het loopt en ik me alleen druk moet maken om de dingen die er zijn en niet om de beren die ik op de weg zie.
Waar een beetje met bladeren schoppen al niet goed voor is.