En het gaat best goed met mij en de meiden. We hebben weer een ritme, zijn nu een gezin van drie. Er worden weer gesprekken gevoerd aan de eettafel. We hebben spotify jamsessies tijdens de vaat. Er wordt gemopperd, gelachen en (door mij vals)gezongen. Kortom we hebben ons leven weer opgepakt.
Dit wil niet zeggen dat het gemis er niet is. Natuurlijk wel, maar het is niet meer dat gapende gat, die alles overheersende pijn. De scherpte is eraf. Er zijn nu randjes van pijn van gemis en soms voel je die, schuur je er tegenaan.
Nog steeds blijven R en ik elkaar opzoeken. Onze gesprekken veranderen, het loodzware is er uit, dus dat je woorden moet inslikken of op je tong moet bijten om elkaar niet stom weg alleen verwijten te maken. We zijn meer in een ontdekkingsfase, of eigenlijk een herontdekkingsfase. Ontdekken of we samen genoeg basis hebben of het gevoel er nog bij allebei is. En dat is mooi, soms onzeker en soms vlindert het zelfs.
En daar nemen we alle tijd voor en zien we hoe het gaat, hoe het loopt 💓
Je houdt jezelf en je gezin goed staande, dat is een prestatie in tijden van onzekerheid en verdriet. Zoals ik het lees, heb je meer rust. Dat stralen de foto's op je blog ook uit. Fijn voor je. Houd moed.
BeantwoordenVerwijderenWat klinkt dit fijn! Wat goed van je dat je door kunt gaan en dat jullie nu een basis met zijn drietjes hebben. En wie weet wordt die basis nog wel weer groter in de toekomst. Ik wens jullie veel kracht en wijsheid toe. X
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat de storm een beetje is gaan liggen, en de pijn niet meer zo snerpend is. Goed om te lezen dat het ontdekken of er basis is ook voor jou geldt, en niet alleen voor je man. Waarmee ik maar wil zeggen dat hij niet de enige is die de relatie kan evalueren en kan bekijken of het is wat hij wil. Dat geldt net zo goed voor jou.
BeantwoordenVerwijderen