terug in het gareel

Dat is wat mijn moeder altijd tegen mijn broer en mij zei aan het eind van de zomervakantie, die zij altijd veel te lang vond duren....

En ja, de vakantie zit er al weer op. Ik heb de eerste werkweek er zelfs al weer opzitten. Deze werkweek begon met een 'verrassing'; de dag voor ik begon, kreeg ik aan het eind van de middag een appje van een collega, waarin hij vertelde dat hij aan de slag kon bij een bedrijf in zijn woonplaats en dus ontslag had genomen. Als collega vind ik het jammer dat hij gaat, maar de reden van per week 4 uur minder reistijd, vind ik een best een begrijpelijke. (het zal niet de enigste reden zijn, maar dat doet er toch niet toe)

Nu vond ik mijn eerste werkdag van deze zelfde collega in mijn mail nog een tweede 'verrassing'. We hadden afgesproken dat hij, tijdens mijn vakantie,  het boeken van de inkoopfacturen en de ob- aangifte zou overnemen, dit kan nu eenmaal niet drie weken wachten. En omdat collega, nu zelf met vakantie was, toen ik weer begon, zocht ik m'n mail naar de update tot waar hij was gekomen en wat ik nog moest oppakken. De inhoud van die mail was verrassend, hij had niet zo veel kunnen doen van mijn werkzaamheden, want met oog op zijn vertrek, had hij van de directie het dringende verzoek gekregen zich bezig te houden met het opstellen van bepaalde management overzichten.

Dat was wel even slikken van mijn kant, natuurlijk weet je dat je na je vakantie een achterstand hebt met de meeste werkzaamheden, maar dit was toch wel iets meer dan een achterstand. Gelukkig maar dat ik goed was uitgerust en duidelijk meer veerkracht had dan voor de vakantie. Dus het was thee halen, even bedenken waar ik het beste prioriteit kon leggen en dan maar aan de slag. En ook al zag ik vrijdagmiddag weer wat licht aan het eind van de tunnel, ik ben er nog niet. Maar dat neem ik mezelf niet kwalijk, want je kunt werk dat twee weken is blijven liggen, niet in drie dagen weer op orde hebben. Deze week weer een nieuwe poging of eigenlijk gewoon doorgaan waar ik gebleven was.

Maar met zo'n binnenkomer ben je je vakantiegevoel wel helemaal vergeten, het leek gewoon al weer eeuwen geleden dat we een dagje naar Amsterdam gingen, slenteren over het Waterlooplein en door de 9-straatjes of een dagje Den Bosch met een uitgebreide lunch op een terras na een bezoek aan de Sint Jan.

En gelukkig als ik foto's van die dagjes weg bekijk, krijg ik echt weer het vakantiegevoel. Maar eigenlijk ben ik allang al weer over tot de orde van alledag.