vrijdag 2 oktober 2009

tarja staat

en ineens heeft ze het kunstje door, dus overal waar het kan trekt ze zich op tot staan. Weer een mijlpaaltje met ons kleine meisje.




en verder ben ik weer redelijk bij stem. Ik zal nog wel even alle opmerkingen opschrijven die ik van Joeri te horen kreeg.

- mam, praat eens normaal

- mam, ik hoor je niet, dus wie zwijgt stemt toe.

- man, als ik je niet kan horen, dan zal ik je maar negeren.

Fijn, toch zo'n 14-jarige puber

Geen opmerkingen:

Een reactie posten