van ziekenhuiscontrole, huizenjacht en een meisje dat niet wil slapen

Vandaag was de grote dag van Tarja's controle bij de kinderarts. Van benauwdheid heeft ze geen last meer gehad, de medicijnen doen dus nu hun werk en we hadden zelf het idee dat ze echt zwaarder aan het worden is. Vanmorgen konden we ons weer melden op de afdeling kindergeneeskunde en het eerste wat ze daar doen is Tarja wegen en meten, ze weegt nu 7560 gram en is 72 cm lang, in 4 weken is ze dus 1,5 cm gegroeid en bijna 500 gram aangekomen. Hierna nog een gesprekje met de kinderarts, waarbij Tarja helemaal verlegen werd door de aandacht die ze kreeg. Maar haar longen zijn schoon, oren goed en ze groeit weer ! Prima dus! Afgesproken met de kinderarts dat we eind oktober weer langs komen en we gaan nog door met flixotide geven, zeker tot na de winter. Voorlopig is Tarja weer helemaal okay en wij hartstikke opgelucht.

Daarbij zijn we nu ook serieus op huizenjacht. We hebben het er al tijden over, dit huis is echt te klein. En voor de vakantie liepen de irritaties soms wat hoog op, gewoon omdat we geen plekje voor onszelf hebben, de woonkamer is voor iedereen en onze kamer is nu meer die van Tarja. En ik mis een plekje om rustig te kunnen lezen als Tarja slaapt en de kids beneden tv kijken ofzoiets. Dus we gaan er nu vaart achter zetten, we hebben ons bestand aan "aantrekkelijke" huizen weer bekeken, een drietal eerste keuze eruit gehaald en makelaars gebeld. En nu gaan we morgen het eerste huis bezichtigen en volgende week nog twee. Dat en een gesprek met een hypotheekverstrekker over wat er mogelijk is, geeft mij goede hoop dat we straks allemaal een klein beetje meer leefruimte gaan krijgen.

En dan hebben we ook nog ons kleine niet willen slapen meisje. Met de vakantie was het al heel moeilijk om Tarja naar bed te krijgen, huil-, gil- en krijsbuien. De laatste dagen legde ik haar wanneer ze moe was in de buggy en wandelde over de camping tot ze sliep, zodat ik haar daarna in bed kon leggen. Weer thuis ging overdag goed, ze laat zich in bed leggen, moppert nog even, maar voordat ik de eerste trap af ben is ze al stil. Alleen 's avonds is nog steeds drama, vroeger (voor de vakantie) was het wassen, pyama aan, boekje lezen en nog even aan de borst en dan viel ze al in slaap. Nu werken we dat hele ritueel nog steeds af, maar als ze aan de borst ligt stopt ze als ze genoeg heeft met drinken, draait zich met slaapzak en al op de buik en begint weer vrolijk te kletsen en rommelen. Dus dit werkt niet meer. Nu als ze stopt met drinken, zeggen we alle knuffels welterusten en dan leg ik Tarja in bed, en dan begint ze...... huilen, gillen, eerst heel boos en dan verdrietig. En dan ga ik weer naar boven, aai haar over haar bolletje, praat en stel haar gerust, geef haar de speen en haar popje, en aai over haar ruggetje en eindelijk ontspant ze en geeft zich over aan haar moeheid en valt in slaap.......... en wordt na een uurtje weer gillend wakker en dan herhaalt het hele gebeuren zich weer.

Een tijdelijke fase of een groeisprongetje, ik weet het niet, maar ik hoop dat ze gauw weer het vertrouwen heeft om slaap te durven vallen.